سلطه جهانی و محیط زیست بشری

در آستانه جهانی سازی که سرکردگی آن با آمریکا، و نیروی اصلی مسلط آن، سرمایه داری جهانی است، خطر تخریب محیط یست بیش از پیش است

اطلاعات، 26 و 27/5/82

در آستانه جهانی سازی که سرکردگی آن با آمریکا، و نیروی اصلی مسلط آن، سرمایه داری جهانی است، خطر تخریب محیط یست بیش از پیش است . وقتی مدافعه های دولتی در امور اجتماعی و رفاهی - شامل مالیات بندی، ممنوعیت ها و کنترل ها برای سرمایه گذاری خارجی و داخلی و ... - عملی شیطانی بر سر راه رشد تلقی شود، مشخص است که سرمایه داری جهانی خود را هرچه بیشتر مجاز به بهره برداری از منابع و سرمایه گذاری در رشته هایی می بیند که می تواند باز هم بیشتر آلودگی را به جهان کم توسعه انتقال دهد . سیاست «صلح در خانه خودی، جنگ در خانه دیگران » که در تمام مدت جنگ سرد، حاکم بود و پس از فروپاشی شوروی تشدید شد، با سیاست «پاکیزگی در مرکز و زباله رانی به پیرامون » هم زیستی دارد .

جهانی شدن روندی است دموکراتیک برای گسترش هم بستگی های بشری و دفاع از حقوق بنیادی انسان در برابر انواع سلطه و تجاوز و عقب نگاه دارندگی . این روند، درست در نقطه مقابل «جهانی سازی » به رهبری سرمایه داری انحصاری جهانی آمریکا و متحدان قرار دارد . ما نباید به دلیل ملاحظات اقتصاد جهانی، توسعه ملی خود را به فراموشی بسپاریم . در اقتصاد جهانی، توافق های دموکراتیک و به واقع، مردم گرایانه بسیار اندکی وجود دارد . از همه مهم تر، طفره رفتن قدرت های بزرگ از انجام تعهدات انسانی و جهانی، سوءاستفاده خود کامان محلی و سلطه گری های مستقیم سیاسی، نظامی و از آن بدتر، اعمال قدرت های محیلانه و ناآشکار است . با این وصف، در جهان، منابعی وجود دارد که نه متعلق به کشوری خاص، که «منابع مشترک بشری » اند . این منابع همانند منابع داخلی، در خدمت توسعه مردم قرار می گیرند . در عین حال، آنها واقعی ترین، اما نادیده گرفته شده ترین هزینه های توسعه اند; به ویژه آن گاه که توسعه در نگرش جهانی با نابودی شدید این منابع و در عین حال، با گسترش فقر و بی عدالتی و نکبت همراه است . این هزینه ها چیزی جز سیاهچاله هایی نامرئی، هراسناک و انفجارآمیز بر سر راه نسل ها نیستند .