کفش های آلرژی زا

کفش شما می‌تواند منشا آلرژی‌تان باشد!
 

ورود بی‌مهار کفش‌های خارجی با کیفیت پایین، از جمله کفش‌های چینی، مشکلاتی را به دنبال داشته که از شایع‌ترین آنها بروز آلرژی است. شایع‌ترین آلرژی‌های کفش به لاستیک، مواد شیمیایی و کرومات (درچرم) و نیکل موجود در سگک کفش رخ می‌دهد. چسب هم از جمله مواد موجود در کفش است که می‌تواند باعث بروز حساسیت شود. لایه خارجی کفش می‌تواند چرم، لاستیک یا مواد صناعی باشد. تخت کفش از ترکیبات مشابه و یا سایر فرم‌های جامد لاستیک ساخته می‌شود. لایه داخلی تخته کفش نیز از همین ترکیبات ساخته می‌شود. ترکیبات متفاوتی می‌تواند باعث بروز واکنش‌ آلرژیک شود مثل لاستیک، رزین‌های فرمالدیید، بیوسیدها و روغن کاج. چسب معمولا باعث بروز آلرژی نمی‌شود ولی سایر ترکیبات از جمله لاستیک، آلرژن هستند.
شیوع آلرژی به کفش در 3 تا 11 درصد از بیمارانی که از طریق تست پوستی ارجاع شده‌اند، دیده می‌شود. تعریق باعث می‌شود آلرژن‌های کفش مهاجرت کنند و درماتیت می‌تواند به‌صورت نقطه‌ای و محدود یا وسیع‌تر باشد و روی اگزمای قبلی سرشتی سوار شود ولی توزیع آن با توجه به حضور مواد آلرژن در لایه خارجی یا تخت کفش متفاوت است. درماتیت لایه بالایی از ناحیه پشت شست پا شروع شده و به پشت پا و سایر انگشتان کشیده می‌شود درماتیت ناشی از عوامل رنگ کننده (کرومات و گیاهان) و چسب غالبا همین فرم را دارد. چسب و ترکیبات لاستیکی معمولا باعث بروز درماتیت منطقه‌ای محدود به پنجه پا می‌شود.

آلرژی به نیکل ناشی از سگک کفش باعث بروز التهاب لوکالیزه در پوست نزدیک آن می‌شود. صندل‌های هندی غالبا فرم خاصی از درماتیت را ایجاد می‌کند که اکثرا شدید است. در کفش‌های ورزشی چون کفش باید فیت پا باشد ممکن است تخت کفش تمام سطح پا یا ناحیه تخت کفش را و یا فقط جلوی پا را درگیر کند. افرادی که درماتیت کفش دارند در سایر نقاط بدن به خصوص دست هم درگیر هستند. چکمه (بوت‌ها) فرم مشابهی از درماتیت کفش ایجاد می‌کند و حتی روی ساق پا هم گسترش پیدا می‌کند. آلرژی می‌تواند نسبت به جوراب‌های کوتاه و یا بلند یا اسپری خوش‌بو کننده و یا پودرهای ضدقارچ موجود در کفش‌ها ایجاد شود.
افرادی که به ترکیبات ذکر شده آلرژی دارند باید مراقب پوشیدن کفش‌های سنتتیک باشند. بسیاری کارخانه‌ها کفش‌های خود را گارانتی نمی‌کنند که عاری از لاستیک یا مواد شیمیایی باشند. بیماران حساس به این ترکیبات باید کفش تمام چرم بدون وجود مواد پلاستیکی تزریق شده در آن را بپوشند. کفش‌های فاقد آلرژن توسط بعضی کارخانه‌ها تولید می‌شود ولی بسیار گران هستند. افرادی که به مواد رنگی کفش حساسیت دارند نباید کفش‌های با الیاف نایلون بپوشند. جوراب‌های قدیمی می‌تواند به عنوان مخزنی از آلرژن عمل کند و باید تعویض شود. افزایش بیش از حد تعریق در درماتیت ناشی از کفش شایع است و با درمان لازم تعریق بیش از حد و به دنبال آن درماتیت بهبود پیدا می‌کند. سایر درمان‌ها شامل پوشیدن جوراب‌های نخی یا جوراب‌های جاذب عرق است.
منبع: http://www.salamat.com
ae