وقتی بیاید

سیره فردی و اجتماعی حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف

بخش اول

در این نوشتار بر آنیم تا با بیان شمّه ای از سیرة فردی و حکومتی آن حضرت و به تصویر کشیدن اندکی از مدینه فاضلة مهدوی، جان های عاشق را شیفتة حضورش نماییم، تا دست در دست هم داده، در قدم اول، خود، سپس جامعة مان را مهدی یاور نماییم؛ به این امید که در سایه سار الطاف الهی، ایام تاریک غیبت به شیرینی ظهور مبدّل گردد.

سیره فردی حضرت

او از طایفة نور است، از قبیلة پاکان، سلسلة بزرگان و سلالة نجیبان. و می آید از برای احیای دین، نابودی زشتی ها، و برقراری عدالت؛ این قافله سالار نور و مهدی موعود علیه السلام زندگی فردیش چگونه است؟ برای درک گوشه ای از سجایا و اوصاف آن حضرت دیده جان می شوییم به احادیث منوّر معصومان علیهم السلام که بهترین منبع کسب معرفت است.

عبادت (بندگی)

«بر رنگ گندم گونش از بیداری شب ها زردی عارض شده و شب ها را... در حال رکوع و سجود می گذراند».[1] عزیز سفر کرده ای است که «در برابر خداوند و جلال او، فروتن است، بسیار فروتن، همچون عقاب به هنگامی که بال خویش فرو گشاید و سر به زیر انداخته، از اوج آسمان فرود آید. او در برابر جلال خداوند این گونه خاشع و فروتن است؛ خدا و عظمت او در وجودش متجلی است. او همواره بیم خداوند را به دل دارد و از مقامی که نزد خدا دارد، مغرور نمی شود»،[2] او همان خورشید ولایت است که «در برابر پروردگارش... ]بسیار[ خاشع است».[3]

زهد و ساده زیستی (تقوا)

آن نجات دهنده نسل انسان «باتقوا گام می نهد و بر اساس هدایت رفتار نماید»[4] و «همچون امیرالمؤمنین زندگی کند، نان خشک خورد و با پارسایی بزید»[5] «لباس حضرتش جز پارچة خشنی نیست و غذای او نیز تنها غذای ساده و کم اهمیت است».[6]

رحمت و شفقت

جانم به فدای آن مولایی که نسبت به مردمان «امامی همدم و رفیق، پدری مهربان، برادری برابر و چون مادری دلسوز به کودک است».[7]

جانم به فدای آن سروری که «برای مردم از خودشان دلسوزتر و از پدر و مادرشان مهربانتر است».[8]

جانم به فدای آن مهربانی که «در رحمت چنان است که گویی با دستِ خود کره و عسل به دهان مسکینان می نهد».[9]

جانم به فدای آن عزیزی که از تبار علی علیه السلام است و هم سیره و روش او. امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: «هیچ مؤمنی نیست که بیمار شود، مگر به مرض او مریض می شویم و اندوهگین نشود، مگر به خاطر اندوه او اندوهگین گردیم و دعایی نکند، مگر بر آن آمین گوییم و ساکت نماند، مگر برایش دعا کنیم».[10]

جود و بخشش

کجاست آن مظهر جود و سخا؛ که همة اولیا و انبیا مژده آمدنش را داده اند؟! او همان مردی است که گفته اند: «هنگام آشکار شدن فتنه ها و آشوبها، مردی خواهد آمد که بخشش هایش گوارا است».[11]

کجاست آن عزیزی که گفته اند: «در آخرالزمان خلیفه ای خواهد بود که بی اندازه بخشش می کند».[12]

کجاست آن زادة رسول خدا که پیامبر صل الله علیه و آله وسلم دربارة جود و بخشش او چنین می فرمایند: «مردی نزد مهدی علیه السلام می آید و می گوید: به من عطایی کن! پس به مقداری که آن شخص بتواند حمل نماید، به او می بخشد».[13]