رسالت،30و31/3/83
شکست در پیدا کردن سلاح کشتار جمعی چندین پی آمد مهم دربرداشته است: تأثیر در قضاوت رأی دهندگان، کم شدن تمایل برای تهاجم، تغییرات متعدد در اهداف به دلیل عدم موفقیت. اما در این میان، دولت آمریکا نگران اتفاقاتی نیست که در گوشه و کنار جهان رخ می دهد؛ بلکه آنچه برایش مهم است، کنترل ظاهر دموکراتیک خودش است. تنها هدف آن دسترسی به نفت نیست؛ بلکه تسلط بر منابع انرژی خاورمیانه است؛ یعنی به دست آوردن کنترل جهان. هیچ توجیهی هم برای این تهاجم به عراق جز درآمدهای حاصل از آن و تسلط بر آن چیزی که اکنون بر سر آن مجادله است وجود ندارد. پس در این صورت، بحث استقلال کامل مردم عراق منتفی است؛ زیرا باید دولتی که در عراق به وجود می آید، متمایل به ایالات متحده باشد و باعث کنترل آنان بر منطقه ای شود که در 60 سال قبل، منبع متحیر کننده قدرت استراتژیک و بزرگ ترین ماده خام بااهمیت در طول تاریخ بشر نامیده شده است. این در حالی است که 70 درصد مردم می خواهند که سازمان ملل، رهبری را در عراق بر عهده بگیرد و آمریکا آنجا را ترک کند. اما این موضوع حتی در دستور کار هم قرار نگرفته است و این از تأثیرات حکومت های استبدادی و غیرانتخابی بر زندگی انسان هاست؛ یعنی تنها چیزی که برای آنها مهم نیست، اراده و خواست مردم است. مردم عراق خواستار یک دموکراسی واقعی هستند. آنها نیروهای نظامی انگلیسی و امریکای را نمی خواهند؛ بلکه می خواهند خودشان امنیت را برقرار کنند.
علاوه بر مطالب گفته شده، مشکلات موجود در ایالات متحده را می توان اضافه نمود. مشکلات بزرگ اقتصادی همچون هزینه های گزاف امور بهداشتی، کاهش دست مزد کارگران و افزایش ساعات کاری آنان و ... که عرصه را روزبه روز بر مردم آن دیار تنگ کرده است و مردم هم به دلیل عدم امنیت و در نتیجه ترس، هیچ اعتراضی نمی توانند بکنند. همه این مشکلات به دلیل کمبود دموکراسی در ایالات متحده است؛ سرزمینی که هرچه پیش می رویم، به پایان تاریخ آن نزدیک تر می شویم.