آرایش سیاسی احزاب و جناح ها در ایران

مردم سالاری، 9/4/81

احزاب و گروه های سیاسی در ایران، بر اساس گرایش های خاص هر یک به چگونگی توزیع قدرت، به دو دسته ی عمده تقسیم می شوند:

الف) اقتدارگرایان، یعنی کسانی که هرگز رای مردم را منشا مشروعیت حاکم نمی دانند;

ب) مردم سالاران، یعنی کسانی که قائل به مشارکت سیاسی مردم در تعیین سرنوشت خویش هستند و مشروعیت حاکم را برخاسته از رای مردم می دانند .

هر یک از اینها به شش گروه تقسیم می شوند:

1 . «اقتدارگرایان غیردینی سکولار» ، همانند گروه های سلطنت طلب، ضدانقلاب خارج نشین و منافقین;

2 . «اقتدارگرایان غیردینی لائیک » ، همانند گروه های مارکسیست - لنینیست و امثال حزب توده;

3 . «اقتدارگرایان دینی رادیکال » ، همانند انصار حزب الله، کیهانی ها ;

4 . «اقتدارگرایان دینی محافظه کار یا سنت گرا» ، همانند جامعه ی روحانیت مبارز تهران و جمعیت مؤتلفه ی اسلامی;

5 . «اقتدارگرایان دینی میانه رو» ، همانند جامعه ی اسلامی مهندسین، انجمن اسلامی پزشکان و اکثر گروه های 28 گانه ی عضو ائتلاف پیروان امام و رهبری;

6 . «اقتدارگرایان دینی فصلی » ، همانند جمعیت دفاع از ارزش ها، و نواندیشان دینی;

7 . «مردم سالاران غیردینی لائیک » ، همانند برخی روشن فکران غیردینی، کانون نویسندگان ایران;

8 . «مردم سالاران غیردینی سکولار» ، همانند نهضت آزادی، و گروه ملی مذهبی ها ;

9 . «مردم سالاران دینی رادیکال » ، همانند سازمان مجاهدین انقلاب، دفتر تحکیم وحدت;

10 . «مردم سالاران دینی محافظه کار» ، همانند مجمع روحانیون مبارز، مجمع نیروهای خط امام قدس سره ;

11 . «مردم سالاران دینی میانه رو» ، همانند حزب همبستگی، حزب مدافعین، و اکثر گروه های وابسته به جبهه ی دوم خرداد و جبهه ی اصلاح طلبان;

12 . «مردم سالاران دینی فصلی » ، همانند حزب کارگزاران سازندگی و حزب مشارکت .