نکته ای در اینجا مطرح است که : اگر انسان خلیفة اللّه است ، و این مقام انسانیت منزه از ذکورت وانوثت است چرا در بین مردان مردان افراد فراوانی به این مقام راه یافته اند ، ولی در بین زنان فقط چهار نفر به این مقام رسیده اند ؟ در توضیح این نکته باید گفت :
اولاً ، بسیاری از زنان هستند که فضائلشان در تاریخ ثبت نشده است و ثانیاً ، این چهار نفر بیانگر انحصار نیست .
ثالثاً ، اگر جامعه رشد بیشتری داشته باشد ، سعی می کند امکانات ترقی وسعادت را در اختیار هر دو صنف قرار بدهد ، و اگر جامعه ای عقب افتاده است نباید این تحجّر فکری جامعه را به پای مذهب نوشت ، چرا که مذهب راه را برای هر دو صنف باز کرده است ، و هیچ کمالی را مشروط به ذکورت ، یا ممنوع به انوثت ، نکرده است ، و مشروط بودن به ذکورت و انوثت مربوط به کارهای اجرایی است .
در پایان بحث اشاره به این نکته لازم است که قرآن همانطور که در بدو پیدایش انسان ، سخن را در محور خلافت شروع کرده است ، و خلافت ، زن و مرد ندارد ، در پایان پیدایش ، و در انجام عالم هم ، وقتی مساله معاد ، مساله مواقف قیامت ، مساله برزخ و حشر ، مساله سؤال و جواب ، و کتاب و توزین اعمال ، و عبور در صراط ، و کوثر ، و مانند آن را مطرح می کند ، هیچگاه بین زن و مرد فرقی نمی گذارد ، و در همه این موارد زن و مرد باهم هستند
