کیهان، 24/1/82
در اصطلاح علوم قرآنی، جاودانگی قرآن در دو حوزه لفظ و محتوای آیات، قابل تعریف است . جاودانگی در عرصه الفاظ، به معنای باقی ماندن الفاظ قرآن بر همان صفات، زیبایی ها و مشخصات اولیه زمان نزول، برای همیشه تاریخ است . جاودانگی در عرصه محتوا (که مراد از جاودانگی قرآن بیشتر همین قسمت است) به معنای دوام قرآن بر مشخصات محتوایی زمان نزول و پاسخ گو بودن آن به تمام پرسش ها و نیازهای هر عصری به موازات پیشرفت های آن دوران، در راستای هدایت و تعالی همه انسان ها است .
نویسنده با ارائه شواهدی از آیات و روایات، مدعای جاودانگی قرآن را اثبات می کند و سپس به بیان راز این جاودانگی می پردازد . در این راستا، خصوصیات و صفات قرآن، از دو منظر صفات و ویژگی های درونی و صفات و ویژگی های بیرونی بررسی می شود . در بیان صفات درونی قرآن، ابتدا آیاتی که بیانگر این صفات هستند بیان می شوند; مانند آیاتی که قرآن را ارائه دهنده مستحکم ترین راه هدایت، به دور از هر گونه تناقض و اختلاف، معیار تشخیص حق از باطل و بیانگر تمام نیازهای معرفتی و تکاملی بشر معرفی کرده اند . از این صفات به خوبی راز جاودانگی قرآن به دست می آید . سپس به چند نمونه از روایات معصومین علیهما السلام که در آنها صفات بارز قرآن تذکر قرار گرفته و می توان از این صفات به راز جاودانگی قرآن پی برد، توجه می شود و در نهایت، اعجاز قرآن به عنوان اولین و مهم ترین نکته در بیان راز جاودانگی قرآن معرفی می شود .
اعجاز قرآن باید در دو بعد لفظ و محتوای قرآن لحاظ شود . در بعد لفظ، به یقین، بخشی از جاودانگی قرآن مرهون زیبایی و رسایی وصف ناپذیر کلماتی است که ساختمان بدیع و بی سابقه این کتاب آسمانی را به وجود آورده و تمام ادیبان و سخن سرایان زبردست تاریخ را در مقابل خود به ستایش و شگفتی واداشته است . در این مقاله برخی از ویژگی های اعجازی الفاظ قرآن کریم که راز جاودانگی این کتاب الاهی را برملا می سازند، بیان گردیده است . و سپس اعجاز قرآن در بعد محتوایی مورد تاکید قرار گرفته که در این بعد نیز صفاتی از قرآن معرفی شده است .
در پایان از صفات بیرونی قرآن به عنوان صفاتی که می توانند بیانگر راز جاودانگی قرآن باشند یاد شده است; صفاتی مانند اینکه قرآن معجزه ای اندیشه ای است و نیز اینکه کتاب خاتم است .