نوروز، 29/10/80
مقاله حاضر، نقدی است بر جوابیه آقای جلالی زاده نماینده سنندج در مجلس شورای اسلامی به سخنان آیت الله مصباح یزدی که در روزنامه نوروز چاپ شده بود .
آقای جلالی زاده با استناد به آیاتی از قرآن کریم، اسلام را دین منطق و استدلال و رحمت معرفی می کند; نه لعن و نفرت و نزاع . در مقابل، آقای محدثین معتقد است این که اسلام دین محبت و مودت است، بدان معنا نیست که در فرهنگ قرآنی، لعن و نزاع هیچ جایگاهی نداشته باشد . آیاتی که در باب رافت و اهل مدارا بودن مؤمنین است، بدان معنا نیست که مؤمنین هرگز اهل جنگ نیستند . در قرآن 41 بار اشتقاقات ریشه لعن به کار رفته است . ناقد همچنین شواهدی از روایات ذکر می کند، مبنی بر این که پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم افراد و گروه هایی را لعن فرموده اند .
آقای جلالی زاده جملاتی را در نهی از سب و فحاشی آورده اند که از نظر ناقد، فاقد منطق است; چرا که سب و دشنام غیر از لعن است .
آقای جلالی زاده معتقد است مصاحبت با پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم اکسیری است که انسان را در خلال لحظه ای واحد به مقامی می رساند که اهل عرفان، پس از سال ها به آن نمی رسند و نتیجه گرفته است که اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم ممکن نیست به باطل متمایل شوند . در مقابل، ناقد معتقد است اعتقاد به ایمان همه اصحاب، در تعارض با قرآن کریم است; چرا که قرآن منافقین را حیله گر، مریض القلب، مفسد و ... توصیف می کند . پس نظریه عدالت صحابه به طور مطلق مردود است .
