ROBORACE برای برگزاری اولین دوره مسابقات قهرمانی وسایل نقلیه خودران یا به قول تشکیلات برگزار کننده، مسابقات قهرمانی رانندگان AI آماده شده است.
این سری مسابقات در مسیرهای خیابانی مسابقات فرمول E برگزار می شود. مسابقات فرمول E مخصوص خودروهای تمام الکتریکی است و حرف E در نام گذاری این مسابقات دقیقا به الکتریکی بودن خودروهایی شرکت کننده اشاره دارد.
روبوریس تاکنون سه ماشین مسابقه ای خودروان و توسعه یافته را تولید کرده و امیدوار است که این سه ماشین که به دیوبوت معروف اند، بتوانند به سه روبروکار تبدیل شده و به بهترین نحو مسابقات را طی کنند.
این شرکت قصد دارد یک پلتفرم در راستای خودروهای خودران ارائه دهد تا بتواند به صورت مستقل به پیشرفت و توسعه این خودرو بپردازد.
این روش دقیقا مشابه روشی است که در حال حاضر ماشین های برقی شرکت کننده در مسابقات فرمول E دنبال می کنند فعلا در اخبار این مسابقات و خودروهای شرکت کننده در آن ها شنیده می شود که در حال توسعه و گسترش تکنولوژهای مربوط به جاده اند.
اما باید توجه داشت که این دو سری مسابقات رویکرد متفاوتی دارند. هدف روبوریس از مسابقات توسعه نرم افزاری خودروهای الکتریکی و خودران است در حالی که مسابقات فرمول E در پی بدست آوردن تغییرات مثبت و بهبود شرایط سخت افزاری خودروهای الکتریکی است.
در ادامه نظر شما را به مصاحبه که برین بالکمب، رئیس بخش فنی روبرو ریس با مطبوعات انجام داده جلب می کنیم:
بالکمب توضیح داده است که روبوریس آینده فناوری خودرو های خودران مستقل و متصل است که بسته به ظرفیت و وسعت تفکرات جامعه این خودروها می توانند در سه، پنج یا ده سال پیش رو راهی جاده ها شده و رونق را به بازار خودروهای خودران ببخشند.
جایگزینی نرم افزار "مغز" به جای راننده
وی در ادامه توضیح داده است که ما در این خودروها از موتورهای خاصی استفاده می کنیم چرا که این دسته از موتورها از شتاب خوبی برخوردار بوده و این شتاب می توانند در تمام فنآوری های موجود مورد استفاده قرار بگیرد و با آن ها هماهنگ شود. همان طور که با گذشت زمان این موتورها نیز منسوخ شده و مدل های بالاتری جایگزین آن ها می شود
این قاعده در مورد خودروهای مسابقه ای خودران نیز صدق می کند و ما در حال حاضر بر روی توسعه و گسترش تکنولوژی های مربوط به جاده ها تمرکز کرده ایم.
بدون یک راننده فیزیکی، موفقیت در مسیر مسابقه عمدتا وابسته به تیم توسعه دهنده نرم افزارهای خودران است. این نرم افزار ها به واسطه اطلاعاتی که از سنسورهای متعدد خودرو، رادارها و دوربین های اتومبیل بدست می آید فعالیت خود را انجام می دهند. این اطلاعات به "مغز" خودرو فرستاده شده و در نهایت مغز تصمیم می گیرد که چه عملی را انجام دهد.
سخت افزار هایی مانند پیشرانه که نیروی چرخشی موتور را به چرخ ها انتقال می دهد، سخت افزار های آیرودینامیکی، شاسی و لاستیک ها هر کدام یک مبحث و مقوله جداگانه هستند که برای هر روبوکاری بهترین این تجهیزات در بازار فارغ از قیمت آن ها تهیه و استفاده می شود.
این مدیر ارشد همچنین توضیح داده است که تمامی انسان ها از چشم، گوش و مغز برخوردار اند اما ممکن است یک مغز بزرگ و قوی کارایی چندانی نداشته باشد اگر که به میزان کافی هوشمند نباشد تا از تمامی اجزای بدن به بهترین نحو استفاده کند.
این دقیقا همان فرضیه ای است در مورد خودروهای خودران نیز وجود دارد. اگر هوش کافی در این خودروها وجود نداشته باشد که بتواند از سنسورها استفاده کرد و قدرت پردازش خوبی نیز نداشته باشد که بتواند تصمیم های صحیح بگیرد، در چنین حالاتی مغز این خودروها بی اهمیت جلو می کند و عملا کارایی این خودروها از بین می رود.
بهبود این شرایط و رسیدن به یک حالت ایده آل از خودروی مسابقه ای خودران دقیقا همان چیزی است که تیم های توسعه دهنده نرم افزارهای خودران به دنبال رسیدن بیشتر به آن هستند و هم اکنون در میانه مسیر بوده و هدف فعلی خود را توسعه این نرم افزارها و تکنولوژی های وابسته به این خودروها قرار داده اند.
لازم به ذکر است که در این پروژه برای خرید سنسور ها و کامپیوتر هایی که احتیاج است لزومی به صبر کردن برای افزایش حجم تولید و پایین اومدن قیمت آن ها نیست چرا که در این موارد محدودیت مالی وجود ندارد.
بالکمب اظهار داشت که ما مفتخریم که بیان کنیم همواره از بهترین سنسورها و رایانه ها در طراحی و ساخت این پلتفرم استفاده کرده و پیش روی صنعت خودروهای مسابقه ای خودران هستیم.
رانندگان AI ستاره های آینده صنعت خودروسازی هستند
اما اینجا سوالی مطرح می شود که با وجود تمرکز تیم ها بر روی توسعه این خودرو های خودران چگونه می توان تماشاگران را جذب مسابقاتی کرد که در آن هیچ راننده فیزیکی وجود ندارد و در حقیقت رقابت بر سر وضعیت تکنولوژی ها و میزان پیشرفته بودن خودرو هاست؟
بالکوم در جواب این سؤال توضیح داد که در این مورد هیچ نگرانی وجود ندارد چرا که این خودروها با تصمیمات هوشمندانه ای که می گیرند می توانند در زمان مناسب و واقعی با مردم ارتباط برقرار کنند.
در حقیقت در درون ماشین همیشه یک راننده هوشمند وجود دارد که مسئولیت ادراک، استدلال و عمل خودرو را به عهده دارد. من عمیقا معتقدم که این مسابقات و خودروهایی که در آن شرکت می کنند ستارگانی از آینده هستند.
راننده در هنگام رانندگی و در حین مسابقات سوالاتی را با خود مطرح می کند که جواب این پرسش ها و دلایلی که برای این جواب ها دارد سبب چگونگی حرکت خودرو و نحوی رانندگی او می شود.
در خودروهای خودران تمامی این مراحل و بدست آوردن پاسخ و نحوی استدلال از طریق نرم افزار هایی خاص خودرو صورت می گیرد. به عنوان نمونه نرم افزارها تصمیم می گیرند که خودرو از سمت راست یا چپ جاده حرکت کند تا بتواند سریع تر به هدف خود برسد و مسیر مسابقه را به با موفقیت به اتمام برساند و برای هر تصمیمی دنباله ای از استدلال های منطقی را طی می کنند.
این مدیر ارشد همچنین مدعی شد که از این طریق ما می توانیم راننده هوشمند را سوال پیچ کرده و از او بخواهیم که در مواقع لزوم استدلال های خود را در اختیار ما قرار دهد یا به سوالاتی نظیر چه خطر هایی در حال حاضر برای خودرو وجود دارد، وضعیت مصرف برق چگونه است، فکر می کند بقیه خودروها قصد انجام چه کاری را دارند و یا از این قبیل پرسش ها پاسخ دهد. ما حتی می توانیم در مواقع ضروری این اطلاعات را در اختیار عموم مردم قرار دهیم.
مسابقات سطح پنج اتومبیل رانی
البته باید مشخص شود که این مسابقات دقیقا چگونه خواهد بود و همانطور که در سایر مسابقات اتومبیل رانی نیز شاهد هستیم این احتمال وجود دارد که خودروها در مسیر مسابقه با یکدیگر برخورد کرده و به هم آسیب وارد کنند. اما بالکمب معتقد است که ممکن است توسعه این تکنولوژی ها چالش های مختلف و حوزه های عملیاتی متفاوتی را بطلبد.
این مدیر روبوریس در ادامه تاکید کرد که البته این تکنولوژی در ابتدای امر احتیاج به پیشرفت بیشتری دارد به عنوان نمونه خودروهای روبوکار امروزی نمی توانند رانندگی فوق العاده مکس ورستاپن در برزیل در سال 2016 را تکرار کند، در حالی که این راننده ردبول دقیقا می دانست که کدام خطوط مسابقه بیشترین شانس موفقیت را در اختیار او قرار می دهد.
بالکمب همچنین مطرح کرد که ما سعی کردیم آنچه را که رقابت های اتومبیل رانی خودروهای خودران در سطح پنج به آن احتیاج دارد دریافت کرده و هدف خود را حرکت کردن به سمت آن قرار داده ایم.
تنها تفاوت بین سطوح چهار و پنج رقابت های اتومبیل رانی، حوزه رفتار و اعمال خودرو است. به این معنی که مسابقات سطح پنج در شرایط مختلف برگزار می شود. مثلا در شب، در محیط های متفاوت مسابقه ای و در شرایط مختلف آب و هوایی همچنان خودرو باید بتواند مسابقه را انجام داده و خود را با بهترین نتیجه به خط پایان برساند.
بالکمب توضیح داد که اما قطعا دیگر موانعی نیز در راه هستند که ممکن است از آن ها غافل شویم، برای مثال مدیریت میزان استهلاک تایرها یکی از موضوعات پیچیده ایست که توسط رانندگان مسابقات انجام می شود اما واگذار کردن مسئولیت آن به ربات ها و رانندگان مجازی چندان ساده نیست.
این موضوع به خصوص در زمینه توسعه تکنولوژی های مربوط به جاده به هیچ عنوان مناسب نیست. بنابراین، ما بر روی موضوعات دیگری تمرکز می کنیم که به توسعه تکنولوژی های مربوط به جاده و ترافیک مربوط است. وجود موانع متحرک دیگر در مسیر، راننده هوشمند را با مشکلات پیچیده تری به چالش می کشد.
لی مانس معتقد است که رسیدن به ترافیک در چنین مسابقه ای حتی بیشتر از فرمول یک چالش برانگیز است چرا که خودروهای خودران با سرعت های متفاوتی نسبت به شما حرکت می کنند و مدیریت کردن این موضوع یک مهارت برای فردی است که رانندگی را انجام می دهد و راننده هوشمند باید بتواند این مهارت را کسب کند.
شرکت کنندگان بالقوه
در حالی که خودروهای خودران روبوریس یعنی دیوبوت ها و روبوکار ها بر روی مسیرهای مسابقه ای فرمول E خودنمایی می کردند روبوریس از حدود 200 شرکت تقاضا نامه حضور در مسابقه را دریافت کرد.
این شرکت ها خود را علاقمند به حضور در مسابقات اتومبیل رانی خودروهای خودران با هدف پیشبرد تکنولوژی های مرتبط با این دسته از خودروها دانسته اند.
فهرست شرکت کنندگان بالقوه این مسابقه شامل ترکیب بسیار متنوعی است که این افراد شامل شرکت های تولید کنندگان خودرو، ارائه دهندگان سیستم های متنوع حمل و نقل، تیم های مسابقات خودرویی، دانشگاه ها و سیستم های تحقیقاتی در سطح دکترا هستند.
اولین دوره این مسابقه پس از آغاز فصل چهار مسابقات فرمول E در دسامبر برگزار می شود.
