یکی از مهمترین توطئه های استعمارگران در کشورهای اسلامی این بوده است که میان دانشجویان و دانشگاهیان از یک سو و روحانیان و علمای دینی از سوی دیگر اختلاف و بدبینی ایجاد کرده اند . آنها با نقشه های حسابشده در طول سالیان دراز کاری کرده اند که این دو قشر زبان یکدیگر را نفهمند . استعمارگران دریافته اند که روحانیون و دانشگاهیان، دوستون و دو رکن اصلی جامعه هستند و باتوجه به اینکه اداره امور کشور عمدتا به دست فارغ التحصیلان دانشگاهی است با ایجاد تفرقه، سعی کردند دانشجویان را از اسلام دور کنند .
وحدت روحانی و دانشجو، یک شعار، اصلی انقلاب اسلامی است . هر نغمه ای که در دانشگاهها ساز شود و بخواهد میان این دو قشر اختلاف ایجاد کند و آنها را از هم دور سازد، نغمه ای استعماری است . وحدت روحانی و دانشجو لازمه رابطه دین و سیاست است و جدایی این دو قشر به معنی جدایی دین از سیاست خواهدبود در وصیتنامه می فرمایند: "توصیه اینجانب آن است که نسل حاضر وآینده غفلت نکنند و دانشگاهیان و جوانان برومند هرچه بیشتر با روحانیون و طلاب علوم اسلامی پیوند دوستی و تفاهم را محکمتر و استوارتر سازند . "29
در پیام استقامت برای تقویت وحدت روحانی و دانشجو به نکته ای بس ظریف و مهم اشاره می کنند و می فرمایند: "فرهنگ دانشگاهها و مراکز غیر حوزه ای به صورتی است که با تجربه و لمس واقعیتها بیشتر عادت کرده است تا فرهنگ نظری و فلسفی: باید با تلفیق این دو فرهنگ و کم کردن فاصله ها، حوزه و دانشگاه در هم ذوب شوند تا میدان برای گسترش و بسط معارف اسلامی وسیعتر گردد . "30
30 - پیام استقامت، چاپ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ص 28
