شاهزاده سیدارتا یا همان بودا به راهبان خود توصیخ می داد که یک وعده غذا در روز بیش تر نخورند. همه فرقه های اصلی بودیسم، دوره هایی برای روزه دارند که معمولاً در روزهای چهاردهم ماه و دیگر روزهای مقدس است. در آیین بودا، روزه به معنای خودداری از خوردن غذاهای جامد است، و استفاده از برخی مایعات مانعی ندارد. روزه بودائیان، روشی برای پاک سازی نفس است.
راهبان بودایی، تراوادین THERAVADIN)) و تِندایی TENDAI))، برای آزادسازی ذهن و بعضی از راهبان بودایی کشور تبت، برای اینکه به اهداف یوگا برسند، روزه می گیرند.
بسیاری از راهبان و راهبه های بودایی مذهب، تنها به یک وعده غذا در روز اکتفا می کردند و بعد از ظهر چیزی نمیخوردند 1و اول ماه و نیمه ماه را روزه کامل می گرفتند. امروزه مردم عامی بودائی هر ماه چهار بار روزه داشته و به گناهان خود اقرار می کنند. هم چنین در استقبال از سال روز فوت بودا، مدت پنج روز از خوردن گوشت خودداری می کنند.2
لامائیست ها، که فرقه ای از بودائیان هستند نیز روزهای ? ??، ? ??، ? ?? و ??? هر ماه را به غذای آردی و چای بسنده می کنند. اما پارسایان این فرقه، در طول این چهار روز تا غروب آفتاب هیچ مواد غذایی مصرف نمی کنند.
مردم تبت در مراسمی به نام نانگ نس (روزه مدام) چهار روز، روزه می گیرند. آن ها دو روز اول را با دعا، اقرار به گناهان و تلاوت متون مقدس به سر می برند و روز سوم به شدت پرهیز می کنند و هیچ نمی خورند. به طوری که حتی آب دهان خود را هم فرو نمی برند. آن ها این روزه را با دعا و اقرار به گناهان، تا طلوع آفتاب در روز چهارم ادامه می دهند.
