فصل چهارم: قدر مجموعه ی گل (اخلاق) آداب و سنن راه سلوک

مواعظی برای طالبان راه حق

آداب و سنن راه سلوک که انجام دادن آن ها برای طالب حق لازم است، عبارت اند از:

1ـ مواظبت کردن و حاضر شدن به نماز جماعت که از سُنَن مؤکَّده است و بسیار در احادیث تأکید آن وارد شده است و باید طالب حق بی سبب و عذری ترک آن ننماید.

2ـ تصدّق نمودن در راه خدا به آن چه میسر شود. بلکه هر چه بیشتر دهد، بهتر است؛ هرگاه ضرر به نفس خود یا عیال خود نرساند که در این صورت اولی نفس و عیال است.

3ـ روزه ی سنت گرفتن است به خصوص روزه ی ایام بیض از هر ماهی و روزه ی ماه رجب و شعبان و هم چنین ایام مُتبرکه ی دیگر از میان سال که ترغیب و تأکید در روزه ی آن ها وارد شده و طالب حق باید ترک روزه ی سه روز از هر ماه نکند که آن پنج شنبه ی اول ماه و چهارشنبه ی وسط ماه و پنج شنبه ی آخر ماه می باشد که از سنت های حضرت رسول صلی الله علیه و آله است و به اعتقاد این حقیر همیشه روزه گرفتن خوب است، هرگاه میسر شود مگر این که باعث عُجب و ریا گردد که آن وقت افطار کردن بهتر است از چنین روزه ای.

4ـ زیارت قبر پیغمبر صلی الله علیه و آله و قبور ائمه معصومین علیهم السلام که تأکید بسیار در آن وارد شده است و هم چنین سنت مؤکد است زیارت قبر والدین و استادان.

5ـ ادای حقوق اخوان دینی و قضای حاجت ایشان. چه تأکید بسیار در آن وارد شده است و سعی نمودن در کار ایشان و ادخال سرور در مؤمن و حفظ الغیب. بلکه طالب حق آن است که حاجت برادر مؤمن را بر حاجت خود اختیار کند و در فکر ساختن کار او بیشتر باشد از کار خود.

6ـ تدارک نمودن هر چه از مذکورات فوت شده باشد؛ از نوافل و قضای حاجت مؤمن و غیر اینها در هر وقت که بینا و هشیار گردد.

7ـ خواند قرآن در هر روز. هر قدر که مقدور شود و احتیاط آن است که در هر روزی کمتر از پنجاه آیه نخواند و اگر بیشتر بخواند، بهتر است.

8ـ زیارت و دیدن علمای ربانی و برادران دینی و صحبت داشتن با صُلَحا و عبّاد هرگاه بشناسد و بداند ایشان را.

9ـ ذکر کردن است و هر روزی از ادعیه و اذکار مداومت نمودن از اهم مطالب سالک است.. و بهترین اذکار ذکر لااله الا اللّه است از برای تجرید نفس از تعلقات و اما از برای قضای حاجات و دفع هُموم و غُموم، پس بهترین اذکار ذکر یونس علیه السلام است: لا لهَ لاّ انتَ سُبحانکَ نّی کنتُ من الظالمین.

10ـ از بسیار خوردن و بسیار آشامیدن و بسیار گفتن و بسیار خوابیدن و بسیار جمع مال کردن بپرهیزد که این ها طالب را از حق باز می دارد و سبب حجاب او می شود.

11ـ ضایع نساختن اوقات عمر در اموری که به کار آخرت او نیاید. هرچند آن امور مباح باشند. چه عمر سرمایه ی انسان است.

12ـ به حُسن خُلق با مردم مدارا کردن و معاشرت نمودن و رو را ترش نکردن به کسی، هر چند نسبت به بدان باشد.

13 ـ احتراز از سو ظن به مردم.

14ـ اوقات را ضبط نمودن به این معنی که شبانه روز را قسمت نماید و هر قدری از آن صرف چیزی که ضرور است، بنماید.