زیارت عاشورا و لعن و نفرین

در زیارت عاشورا 22 بار کلمه لعن و مشتقاتش آمده است. واژه لعن و مشتقاتش بیش از چهل بار در قرآن کریم به کار رفته است. نفرین

یکی دیگر از شیوه های برائت زبانی، نفرین است. در معارف ما نفرین های گوناگونی از زبان خداوند متعال، پیامبران و اولیای دین نقل شده است: گفت: «خداوندا، هیچ کافری را بر زمین باقی مگذار».14

در زیارت عاشورا می خوانیم: فلعن الله امه اسست اساس الظلم و الجور علیکم اهل البیت و لعن الله امه دفعتکم عن مقامکم و ازالتکم عن مراتبکم النی رتبکم الله فیها و لعن الله امه قتلتکم. پس خداوند، امتی را که جور و ستم بر شما را بنیاد نهاد، لعنت کند. امتی را که شما را از مقام و مراتب خدادادی دور ساخت، لعنت کند و امتی که شما را کشت.»

ما پیوسته یک امت را لعن می کنیم در حالی که قاتلان امام حسین(ع) گروهی خاص بودند، لعن امّت، برای این است که آنان تبرّی عملی، قلبی و زبانی نداشتند. امام صادق(ع) فرمودند: «دروغ گفته است کسی که ادعا کند ما را دوست می دارد و از دشمن ما تبرّی نجوید.»20 در روایت دیگری آمده است: «در عرصه های رستاخیز، منادی ندا می کند: دوست داران کجایند؟ کینه ورزان کجایند؟»21

در روایت دیگر است: «هرکس، انکار منکر را با دل، دست و زبان خویش ترک کند، او مرده زندگان است.»22 تبرّی بهترین عامل حفظ هویت هاست. چرا ملیت های گوناگون و دین باوران گوناگون، دچار بحران هویت شده اند؟ علت بحران هویت، نداشتن تبرّی است.

ما باید هم در دل و هم در زبان و هم در عمل، تبرّی داشته باشیم. تبرّی در عمل، جلوه های گوناگونی دارد: یکی از آن ها نداشتن تشبّه به کفار است. این که تشبّه به کفار را ناروا دانسته اند، برای تبرّی عملی و حفظ هویت دینی است. سیدکاظم یزدی (ره) زمانی که فرهنگ غرب هجوم آورده بود، کلاه ایتالیایی را حرام کرد.

پی نوشتها:

14. الغدری، ج 1، ص 167

15. مجادله: 22

16. شمس، 14

17. بقره، 91

18. بحارالانوار، ج 27، ص 58

19. بحارالانوار، ج 7، ص 331

20. تهذیب، ج 6، ص 181، وسائل الشیعه، ج 16، ص 132

21. بقره: 170؛ مائده: 104؛ اعراف: 28 و 95؛ یونس: 78؛ انبیاء؛ 53؛ شعراء: 74

22. توبه: 28