یکی از حکمت هایی که سبب شد تا خداوند، اولیای الهی را در روز رستاخیز، واسطه و شفیع مغفرت و بخشش خود، به این افراد قرار دهد، همین رابطه معنوی و سنخیتی است که در دنیا میان آنان برقرار بوده است. زیرا این محبت، موجب تقویت رابطه معنوی با آنان می شود. محبت حقیقی، محب را شیفته محبوب کرده، موجب همسانی در عقاید، اخلاق و سلیقه ها می شود. محبت و مودّت حقیقی نسبت به پیامبر اکرم و امامان علیهم السلام، مانع ارتکاب گناه و دل بستگی ها و وابستگی های کاذب می شود. بر این اساس، محبت اولیای الهی، یکی از شرایط شفاعت آنان است تا انسان در پرتو آن محبت، از مغفرت، رحمت و لطف الهی بهره مند گردد.(7)
7. ر.ک: محمد شجاعی، تجسم عمل و شفاعت، ص 106
