سازندگی و آثار تربیتی اعتقاد به شفاعت

اعتقاد به شفاعت اولیای خداوند (البته با شرایط خاص) درباره گنه کاران سبب می شود که فرد گنه کار معتقد گردد که وی از این به بعد، می تواند سرنوشت خود را دگرگون سازد، و اعمال گذشته ی وی طوری نیست که برای او یک سرنوشت شوم قطعی و غیرقابل تغییر، ساخته باشد، بلکه او از همین حالا به کمک اولیای خدا و تصمیم راسخ خود، بر اطاعت و فرمانبرداری از خدا، می تواند سرنوشت خود را عوض کرده و درهای سعادت را به روی خود بازکند، ولی برعکس، یأس و نومیدی و این که دیگر کاری از او و دیگران ساخته نیست، چراغ امید را در دلش خاموش می سازد، پس اعتقاد به شفاعت دارای آثار تربیتی و سازندگی بوده و چراغ امید را روشن نگه می دارد.