به سوی انسجام اسلامی

امسال نامی به خود گرفته که حساسیت بسیاری با خود دارد. از سویی وجود برخی اختلافات در اصول و ریشه های مذهب تشیع و دیگر مذاهب اسلامی و از سوی دیگر نیاز جامعه اسلامی به اتحاد و انسجام درونی روزها و ماه های حساسی را رقم زده است. انتخاب این نام که طبق معمول سنجیده و از سر بینش ولایی انتخاب گردیده است می تواند سرمنشأ برکات بسیاری باشد. در این سال ها کتاب و مقالات بسیار زیادی بر علیه مذهب حقه شیعه منتشر شده است که نتیجه آن بدبینی برخی مسلمانان نسبت به مذهب تشیع می باشد. مهملاتی همچون پرستش قبور توسط شیعه یا مقام یزدانی به ائمه معصومین (سلام الله علیهم اجمعین). از جمله این دروغ پراکنی ها و تهمت های ناروا بوده است. دامنه این قبیل هجویات به حدی بوده که برخی به ظاهر عالم رأی به کفر مسلمانان داده اند و خون شیعه را جایز شمرده اند. به همین جهت است که می توان با استفاده از فرصت پیش رو نه تنها از اعتقادات قلبی و راستین خود قدمی عقب ننهاد بلکه با راه اندازی بحث های طلبگی در محیطی آرام وبدون هیاهو دلایل مستند و عقلی مذهب جعفری را به همه مسلمانان دنیا عرضه نمود. در این صورت نه تنها اتهام کفر از چهره پاک شیعه زدوده خواهد شد بلکه می تواند زمینه ساز اتحاد و انسجام اسلامی نیز گردد. یعنی با شناختی که پیش می آید زمینه های آشتی و صلح فراهم می گردد.

مسلمانان باید شیعه را همانگونه که هست دریافت دارند

هرگز فراموش نمی کنم در سفر معنوی که به مکه مکرمه و مدینه منوره داشتم چگونه اتهام کفر در جای جای شبه جزیره عرب بر ما مسلمانان شیعه مستولی بود. به نحوی که هر کسی با هر ملیتی به خود این اجازه را می داد که ما را مورد خطاب و عتاب قرار دهد. اما در قبال اعمال عبادی ما مثل نماز و اعمال حج راهی به جز سکوت نداشتند. کاملاً واضح بود که بر اثر تبلیغات غلط گمان می کردند که سجده ما بر خاک مقدس سجده در مقابل سنگ دقت کنید! است و یا زیارت قبور به معنی پرستش آن.حتی شفاعت که در جای جای قرآن به عنوان یکی از راه های رستگاری به آن اشاره شده است شریک قرار دادن برای خدا تلقی می شد. واضح است که این تهمت ها با روشن شدن حقایق بر چهره تشیع همچون غبار است بر گونه خورشید. به همین دلیل با تأکید منطقی و اصولی بر اعتقادات راستین مان و نه تعصبات غلط می توان کاری انقلابی نمود.

تعصبات غلط و انحرافات ممنوع!

از هر چه بگذریم باید یک سوزن هم به خود بزنیم. این تذکر به خودی ها برای آن است که به دروازه خودمان گل نزنند و به تعبیری «غضنفر» نشوند. ترویج تفکرات و اعمال غلط در مذهب تشیع متأسفانه گذشته ای طولانی دارد . از عزاداری های سالار شهیدان گرفته تا مسأله لعن و نفرین «بعضیها» در محل دید همگان. اینها هم خود علاوه بر وهن به اسلام ناب عزیز یعنی شیعه باعث عمیق تر شدن اختلافات می گردد. چرا باید با اعمالی که موجب دوری مسلمانان از ما می شود موجبات انزوا و حتی اخراج دین خود شویم. چرا باید به دست دیگران گزک دهیم تا آن را پیراهن عثمان کنند ؟ از این قبیل اعمال غلط بسیار است که با جلوگیری از آنها می توان گامی دیگر در جهت هر چه تابنده تر کردن مذهب شیعه در جهان برداشت.