موفقیت شخصی یعنی به دست آوردن آن چه می خواهید. این در حالی است که برخی افراد با این که به آرزوهای خود رسیده اند هنوز احساس آرامش ناشی از موفقیت را به دست نیاورده اند و احساس خوشبختی نمی کنند.
در واقع این باور غلط که موفقیت همان خوشبختی است و این دو مترادف و معادل همدیگر هستند یکی از موانع بزرگ در راه نیل به خوشبختی است. بدیهی است که انسان ها به هر میزان که به موفقیت برسند، اندکی بعد این موفقیت تازگی خود را از دست داده و آن ها آرزوی موفقیت دیگری را خواهند داشت. به عنوان مثال قبول شدن در کنکور دانشگاه، تمام کردن تحصیلات دانشگاهی، انتخاب یک پیشه ی خوب، مطرح شدن و معروف شدن و... بنابراین کسانی که قبل از موفقیت خوشبخت نبوده اند، نه تنها پس از کسب موفقیت به خوشبختی نمی رسند بلکه ناامیدتر نیز می شوند، چرا که آن ها موفقیت را معادل خوشبختی پنداشته اند و از این رو به تلاش خود برای موفقیت هر چه بیش تر ادامه می دهند. آن ها به خاطر این فکر غلط به جای این که نیروی خود را در راه رسیدن به خوشبختی صرف نمایند، آن را در خدمت موفقیت به کار می گیرند، لذا همیشه ناکام بوده و احساس درماندگی می کنند.
البته تلاش برای رسیدن به موفقیت های مادی خواسته ای مشروع و سالم است و انسان باید به این تلاش ادامه دهد ولی نباید آن را مترادف با خوشبختی و یا شرط لازم برای خوشبختی بداند.
اگر موفقیت مادی را برای افزودن به احساس خوشبختی، آرامش خاطر و امنیت بخواهیم، در این صورت می تواند بر احساس خوشبختی ما بیفزاید. به ویژه هنگامی که آرامش خاطر در مورد مادیّات به ما فرصت دهد که در پی هدف های والاتری باشیم. اما به دنبال موفقیت مادی رفتن هنگامی مخرب است که به عنوان هدف و نه وسیله ای برای افزودن به خوشبختی مطرح شود.
منبع مقاله :
امیری، شاهرخ؛ (1387) خوشبختی- بدبختی انتخاب با توست! تهران: نشر قطره، چاپ اول. 