دوستی با علی(ع)
رسولخدا صلی اللّه علیه و آله :
«یا علی، لو أنّ عبداً عبداللّه عزّو جلّ مثل ماقام نوحٌ فی قومه و کان به مثل احدٍ ذهباً فأنفقه فی سبیل اللّه و مدّ فی عمره حتی حجّ ألف عامٍ علی قدمیه ثم قتل بین الصفا و المروة قتل مظلوماً ثمّ لم یوالک یا علی لم یشمّ رائحة الجنّة و لم یدخلها»
(مناقب خوارزمی، ص 67 و ینابیع المودة، ص 252)
ای علی، اگر کسی خدا را به مدت عمر حضرت نوح بندگی کند و مثل کوه احد طلا داشته باشد و در راه خدا انفاق کند، و به قدری عمر کند تا بتواند هزار بار با پای خود حج به جا آورد و بعد بین صفا و مروه به ناحق کشته شود، اما ولایت تو را نداشته باشد بوی بهشت به مشام او نمی رسد و داخل بهشت نمی شود.»
رسولخدا صلی اللّه علیه و آله و سلّم:
«انّ اللّه تعالی عهد الیّ فی علیّ عهداً، أنّ علیّاً رایة الهدی، و امام أولیائی، و نور من أطاعنی، و هو الکلمة التی ألزمتها المتّقین، من أحبّه أحبّنی و من أبغضه أبغضنی، فبشّره»
(ینابیع المودة، ص 134، نزهة المجالس، ج 2، ص 208 و فرائد السمطین، ج 1، ص 151، ح 114)
خداوند متعال درباره علی(ع) عهدی با من بسته که او پرچم هدایت و پیشوایی اولیای من است. او روشنایی کسانی است که مرا اطاعت کنند، و علی کلمه ای است که لازمه متقین است. هر که او را دوست بدارد، مرا دوست داشته و آن که او را دشمن بدارد، مرا دشمن داشته است، پس به او بشارت دهید.
رسولخدا صلی اللّه علیه و آله و سلّم:
«لو أنّ عبداً عبد اللّه ألف عامٍ و ألف عامٍ و ألف عامٍ بین الرکن و المقام، ثمّ لقی اللّه عزّ و جلّ مبغضاً لعلیّ بن أبی طالبٍ و عترتی، أکبّه اللّه علی منخریه یوم القیامة فی نار جهنّم »
(فرائد السمطین، ج 1، ص 331، ح 257)
اگر بنده ای چند هزار سال بین رکن و مقام (کنار خانه خدا) خدا را عبادت و بندگی کند، ولی خدا را در حالی ملاقات کند که دشمن علی و عترت من باشد، خداوند او را در قیامت با صورت در آتش جهنّم می اندازد.
رسولخدا صلی اللّه علیه و آله و سلّم:
«ما من مؤمنٍ الّا و قد خلص ودّی الی قلبه، و ما خلص ودّی الی قلب أحدٍ الّا و قد خلص ودّ علیّ الی قلبه، کذب یا علیّ من زعم أنّه یحبّنی و یبغضک...»
(بحارالانوار، ج 39، ص 254)
مؤمن نیست مگر آن که دوستی من در قلبش خالص باشد، و دوستی من در قلب کسی خالص نمی شود، مگر آن که دوستی علی در قلبش خالص شود. ای علی! دروغ گوید کسی که گمان کند مرا دوست دارد و تو را دشمن بدارد....
رسولخدا صلی اللّه علیه و آله و سلّم:
«من أحبّ علیّاً فقد أحبّنی، و من أحبّنی فقد أحبّ اللّه و من أبغض علیّاً فقد أبغضنی، و من أبغضنی فقد أبغض اللّه، لایحبّک الّا مؤمنٌ و لا یبغضک الّا کافر أو منافقٌ.»
(تاریخ دمشق، ج2، ص 188، ح 671)
هر کس علی را اطاعت کند، مرا اطاعت کرده، و هر کس او را عصیان کند، مرا عصیان کرده و هر کس مرا معصیت کند، خدا را معصیت کرده است، و کسی که علی را دوست بدارد، مرا دوست داشته و هر کس مرا دشمن بدارد، خدا را دشمن داشته است. ای علی! دوست نمی دارد تو را مگر مؤمن، و دشمن نمی دارد تو را مگر کافر یا منافق.
رسولخدا صلی اللّه علیه و آله و سلّم:
«أنت سیّد فی الدنیا و سیّد فی الآخرة من أحبّک فقد أحبّنی و حبیبک حبیب اللّه. و من أبغضک فقد أبغضنی و بغیضک بغیض اللّه، و الویل لمن أبغضک بعدی .»
(مناقب خوارزمی، ص 327)
ای علی، تو آقا و سید در دنیا و آخرتی، هر کسی تو را دوست دارد مرا دوست داشته و دوست تو دوست خداست و هر کسی تو را دشمن بدارد مرا دشمن داشته و دشمن تو دشمن خداست، وای بر کسی که تو را بعد از من دشمن بدارد.
رسولخدا صلی اللّه علیه و آله و سلّم:
«أنا و أنت أبوا هذه الامّة و لحقّنا علیهم أعظم من حقّ ابوی ولادتهم، فانّا ننقذهم ـ ان أطاعونا ـ من النّار الی دار القرار و نلحقهم من العبودیّة بخیار الأحرار»
(تفسیر (منسوب به) امام حسن عسکری(ع)، ص 329، و بحارالانوار، ج 36، ص 8)
من و تو پدر این امّت هستیم، و حقّ ما بر آنها از حقّ پدر و مادرشان که آنان را به دنیا آورده اند. بیشتر است، زیرا ما آنها را از آتش جهنّم نجات می دهیم و از قید بندگی رها ساخته و به دنیای آزادگان وارد کردیم ـ در صورتی که از ما اطاعت کنند ـ.
