توبه واقعی و صادقانه آثاری دارد که به آن می پردازیم:
1 بخشیدن گناهان، و در نتیجه مانند انسانی شدن که اصلاً گناه نکرده است.
2 وارد شدن به بهشتی که نهرها از زیر درختان آن جاری است، بهشتی که پر از نعمت های جسمانی و روحی است.
3 محفوظ ماندن از خواری و رسوایی روز قیامت و روزی که خدا پیامبر و مؤمنان به او را خوار نمی سازد.
4 روشن شدن عرصه محشر در قیامت با نور آن ها، نوری که از پیش و از سوی راستشان در حرکت است.
5 توجه بیشتر به خدا و تقاضای تکمیل نور و آمرزش گناه خویش از خدای سبحان.
6 رستگاری و فلاح در قیامت.
7 محبوب خدا واقع شدن، چنان که خدای سبحان فرمود: «انّ اللّه یحب التوابین و یحبّ المتطهرین؛(9) خدا توبه کنندگان و پاکان را دوست دارد.»
در روایتی نیز آماده است: «اذا تاب العبد توبة نصوحاً احبّه اللّه فستر علیه فی الدنیا و الآخرة فقلت: و کیف یستر علیه؟ قال ینسی ملکیه ماکتبا علیه من الذنوب، ثم یوحی الی جوارحه: اکتمی علیه ذنوبه و یوحی الی بقاع الارض، اکتمی علیه ما کان یعمل علیک من الذنوب، فیلقی اللّه حین یلقاه و لیس شی ء یشهد علیه لشی ء من الذنوب.»(10)
امام صادق(ع) فرمود: وقتی که بنده ای توبه خالص کند، خدای سبحان او را دوست بدارد و او را در دنیا و آخرت بپوشاند، پرسشگر پرسید چگونه او را بپوشاند؟ امام فرمود: دو فرشته ای که گناهان او را نوشته اند به فراموشی سپرند؟، به اعضاء و جوارح او وحی می کند، گناهان او را کتمان کنند و به بقعه های زمینی وحی می کند گناهانی که انجام داده است بپوشانند و زمانی که خدا را ملاقات می کند در حالی است که چیزی نیست تا به گناهان او شهادت دهند.
بر اساس این روایت اگر انسانی توبه حقیقی کند و در توبه شرایط آن را رعایت کند محبوب خدا می شود و با محبوب خدا شدن تمام گناهان او از نامه اعمال او محو می گردد.
پی نوشت: 9. سوره بقره، آیه 222.
10. اصول کافی، ج 2، ص 430.
