قرآن کریم برخی موالید مانند میلاد حضرت عیسی (علیه السلام) را مورد بزرگداشت خود قرار می دهد و می فرماید: «وَ سَلامٌ عَلَیهِ یَوْمَ وُلِدَ)؛ «درود خداوند بر او روزی که متولد شد.»
در سیره اهل بیت (علیهم السلام) نیز از جمله موارد تبریک و تعظیم، روز میلاد نوزاد است؛ چنانکه وارد شده روزی مردی از دوستداران ایشان که صاحب فرزندی شده بود خدمت امام شرفیاب شد و هنگامی که امام باقر (علیه السلام) از موضوع اطلاع یافت به او تبریک گفت و چنین دعا فرمود: «از خداوند می خواهم که او را با تو و پس از تو جانشین شایسته و خلف صالحی قرار دهد چرا که فرزند جانشین پدر در زندگی و مرگ اوست.»
به جاست در این موضوع بیشتر به سنت و سیره معصومان (علیهم السلام) عمل شود به عنوان نمونه «علی بن حکم» که از شیعیان خاص موسی بن جعفر (علیه السلام) است نقل می کند: خداوند به امام کاظم (علیه السلام) فرزندی عطا فرمود و ایشان به عنوان شادباش و بزرگداشت ولادت نوزاد خویش تا سه روز از مردم با کاسه های بزرگی از فالوذج (فالوده: نوعی شربت رایج تهیه شده از آب، آرد و عسل) در مساجد، معابر عمومی و کوچه های مدینه پذیرایی نمود.