دی ماه سال 87 بود که دانشجویان کشور در اعتراض به جنایت ها و دشمنی های رژیم اشغالگر قدس در غزه، در فرودگاه های کشور تحصن کردند، تحصنی که البته در کلام رهبر فرزانه انقلاب نیز مورد تقدیر و تحسین قرار گرفت.
در خلال همین تحصن بود که بحث مبارزه با کالاهای صهیونیستی وارده به کشور توسط دانشجویان به شدت مورد توجه قرار گرفت و در جامعه نیز تسرّی مناسبی یافت.
حتی در برخی شهرهای بزرگ کشور نیز تبلیغات برخی کالاهای صهیونیستی توسط دانشجویان پایین کشیده شد و موج مطلوبی در زمینه تحریم کالاهای وابسته به کمپانی های اسرائیلی به راه افتاد.
موج ایجاد شده همچنان ادامه داشت تا اینکه کم کم و به هر دلیلی رو به سردی گرایید.
هم اکنون بیش از دو سال از آن مقطع می گذرد و با وجود پیگیری برخی تشکل های عدالت طلب دانشجویی در زمینه رصد کانال های ورود کالاهای صهیونیستی به کشور و هشدارهای متواتر در زمینه توزیع اقلامی از این کالاها در کشور، اما باید اذعان کرد که موج تحریم کالاهای صهیونیستی رو به سردی گراییده است.
در واقع هم اکنون، به راحتی می توان برندها و مارک های مختلف محصولات مختلف وابسته به کمپانی های صهیونیستی را در هر فروشگاهی در سطح کشور یافت. و گویی بی آنکه هیچ عزمی برای اطلاع رسانی در این زمینه و مقاومت در برابر آن وجود داشته باشد!
رژیم اشغالگر قدس در یکی از مهمترین ممرهای درآمد اقتصادی خود، به شرکت های چند ملیتی با ماهیت صهیونیستی چشم دوخته است. شرکت هایی که اگر چه مرکزیتی در خارج از سرزمین های اشغالی دارند و در شاکله آنها نیز چندان رنگ و بوی صهیونیستی به چشم نمی خورد، اما اصلیتی اسرائیلی دارند و سردمداران واقعی آنها نیز منافع این شرکت ها را فقط و فقط برای صهیونیست ها می خواهند.
حال چگونه است که در سرزمین اسلامی ما، باید شاهد عرضه و تبلیغ و ترویج محصولات این شرکت ها در بازارها باشیم و صدایی هم از هیچ کجا بلند نشود و یا اگر ندایی هم به گوش می رسد، مقطعی باشد و هیچ فرهنگسازی عمیقی را در این رابطه شاهد نباشیم.
و قضاوت منصفانه این است که اذعان کنیم شاید در میان مسئولان امر و دستگاه های متولی و ناظر، عزم جدی در این راستا وجود ندارد و یا اگر هم عزمی هست تا آن اندازه کمرنگ است که قوتی برای عرض اندامش در مقابل هجمه کالاهای صهیونیستی به داخل کشور باقی نمی ماند.
و البته این در حالیست که حتی رهبر فرزانه انقلاب نیز بر مصرف کالای ایرانی تأکیدات ویژه ای را مطرح کرده اند.
با همه این اوصاف اما باید دانست که مولفه اصلی در پروژه مبارزه با کالاهای صهیونیستی خود ما هستیم. در واقع این مردم اند که می توانند با تحریم و نخریدن این کالاها، پاسخی دندان شکن به طمع ورزان اقتصادی صهیونیست بدهند.
و اگر یکایک ما بدانیم که به ازای خرید هر یک قلم کالای صهیونیستی، در واقع هزینه یک گلوله اسرائیلی که به سمت مردم بی پناه غزه شلیک می شود را پرداخته ایم؛ حتماً به گونه دیگری با کالاهای صهیونیستی تعامل خواهیم کرد.
