توسل آیت الله تهرانی به حضرت زهرا(س) در روزهای پایانی عمر
حجت الاسلام میرلوحی: اهل اطلاع می دانند که ایشان چه شاگردانی تربیت کرده و این شاگردان چه خدماتی در سنگرهای بسیار حساس نظام انجام دادند. محفل ایشان وعده گاه همه عاشقان شهادت و ایثار بود. هر مومن بزرگی مخصوصاً هر عالمی را که آدم از دست می دهد دلش می سوزد. اما گاهی بعضی از بزرگانی که آدم از دست می دهد روایت «اذا مات عالم لایسدها شیء» بهتر برای انسان مفهوم می شود که هر عالمی که از دنیا می رود خلأیی ایجاد می شود که هیچ چیزی نمی تواند آن را پر کند. آدم فکر می کند که جای آیت الله حاج آقا مجتبی چه کسی می تواند این خلأ را پر کند خدا سایه همه مراجع را حفظ کند. واقعا فقیهی این چنینی که مرجع بوده و در دل جوانان چنین جایگاهی داشته باشند کم یافت می شود. فقیهی که اینطور در تهران، در دل شهر، در دل جوانان و کسانی که در این سی سال منشأ خدمات خاص بودند و محافظ سنگرهای حساس نظام بودند، کم یافت می شوند.
چنین شخصیتی با آن جنبه علمی با آن جنبه زهد و تقوا و آن سبک زندگی کم یافت می شود. ایشان بارها به دلایلی علی رغم اینکه بارها به ایشان اصرار شد، اما حاضر نشدند که مسئولیت بپذیرند. چون یکی از آفت های این سمت ها این بود که علمای ما وقتی به عرصه سیاست آمدند، به خاطر دشمنی ها و ترورهایی که پیش می آمد به ناچار به وسیله محافظان از مردم جدا شدند. اما این بزرگوار به همین دلیل در خانه و دفترش همیشه باز بود. آن مرجعیتی که از قبل در ذهن مردم بود کاملاً در ایشان متجلی بود و در جمع جوانان حضور داشت. ایشان پای کار نظام و انقلاب و پشت ولایت بودند. مجموعه این موارد شخصیتی از ایشان درست کرده بود که به جهات اخلاقی و عمل به سفارش ها و موعظه ها و اشک ریختن ها در روضه؛ شخصیتی ویژه و محبوب و ممتاز ساخته بود که از شب رحلت ایشان، بسیاری از مومنین احساس می کنند پناهگاه خویش را از دست داده اند و کمرشان شکسته است.
من توفیق داشتم دو سه هفته پیش به بیمارستان بروم. مغرب بود حاج آقا نماز می خواندند، در محضرشان نشستم و چند کلمه ای هم صحبت کردیم در آن ساعات توسلشان عجیب بود. وقتی فاطمه زهرا(س) را صدا می کردند اول با صدای اخفا بود بعد با تمام تلاش شان «یا فاطمه(س)» بلندی می گفتند که به واقع احساس می کردم این مرد مرید طاهره صدیقه فاطمه زهرا(س) است. بزرگ ترین دستاویز و نجات بزرگان ما فاطمه زهرا(س) است. امیدوارم خدا این خلأ را پر کند و این مصیبت را که به امام زمان(عج)، بزرگان، مراجع و شاگردان و همه کسانی که از محضر ایشان استفاده می کردند وارد شده است، جبران کند و به ما هم توفیق دهد معارف، آثار، اهداف و آرمان های ایشان را پیاده کنیم و توفیق و سلامت به دیگر علما و مقام معظم رهبری بدهد.
شهدایی که پای ثابت جلسات حاج آقا مجتبی تهرانی بودند
نویسنده و عضو شورای نویسندگان مسجد جوادالائمه(ع): من و شهید غنی پور در سال های 1361 و 1362 با هم به جلسات درس اخلاق ایشان می رفتیم و یادم هست که از محل ما برای رسیدن به جلسات ایشان هم، سه مرتبه اتومبیل را باید عوض می کردیم. در ماه های رمضان آن سال ها من و شهید غنی پور به صورت مستمر در جلسات درس آیت الله مجتبی تهرانی حاضر بودیم و یادم هست که یک شب در همان جلسات، حاج آقا مطلبی، پیشنماز مسجد جواد الائمه را هم دیدم. او به ما دو نفر گفت: پس علت اینکه شب های رمضان در مسجد خودمان نمی بینمتان همین موضوع است و بعد از آن ما را بسیار مورد تشویق هم قرار داد.
مرید مقام عظمی ولایت
قاسم تبریزی مسئول کتابخانه انقلاب اسلامی: از جمله موضوعاتی که بارها از ایشان در طی این 40 سال دیدم، ارادات حاج آقا به مقام عظمی ولایت بود. ولایت پذیری ایشان در طی سال های فعالیتشان در ایران و عراق موضوعی بود که بارها و بارها هم به چشم دیده بودیم و هم از دیگران شنیده بودیم.
به عنوان نمونه ارادات ایشان به امام خمینی(ره) قبل و بعد از انقلاب از جمله موضوعاتی است که بارها در خاطرات یاد شده است. حتی یک بار یکی از افراد که از متعصبان بود با حالت عتاب و خطاب به ایشان گفت که چرا در برخی از موضوعات اجتماعی و سیاسی سکوت می کنی و انتقاد نمی کنی. ایشان در جواب گفتند که من فقط به دستورات امام(ره) عمل می کنم.
بعد از رحلت امام(ره) نیز در صف ارادتمندان به مقام معظم رهبری بود و بارها و بارها ما را به اطاعت از ولی فقیه زمان دستور می دادند. سخنرانی های ایشان درباره ولایت فقیه، از جمله آثار ارزشمندی است که در سال های اخیر ایراد شده است و جای دارد تا تمامی علما و شاگردان ایشان در راستای جمع آوری و تدوین آنها کمر همت ببندند؛ چرا که ایشان در مباحث درسی خود مطالبی را در این خصوص بیان کردند که می تواند راهگشای پرسش های مطرح در زندگی اجتماعی و سیاسی جوانان باشد.
