نامگذاری ایام به نام های خاص معمولا با هدف زنده نگه داشتن یاد آن ماجرا و فراهم کردن زمینه های ترویج و تبلیغ آن و بیان محاسن و فضایلی است که معمولا در سایه آن حادثه مبارک، برای مردم و جامعه، مورد انتظار است. روز پدر، روز مادر و ده ها مناسبت دینی دیگر، که هر یک را به تناسب موضوع و ماجرا برای تجلیل و یادآوری قدر و منزلت گروهی از اقشار جامعه، در نظر گرفته اند، از این قبیل است.
نکته اساسی این است که چه مقدار از این فرصت های خوب و بی بدیل استفاده می شود و مردم ما تا چه اندازه برای بهره برداری بهتر از آن مناسبت ها، برنامه ریزی می کنند و دستگاه های مجری یا رسانه ها تا چه مقدار در این باره فرهنگ صحیح و درستی را ترویج می کنند؟
نامگذاری روز پدر بیش از آن که ما را با فضایل مولا علی علیه السلام آشنا سازد، جوانبی را در پی داشت که با هدف اصلی این نامگذاری چندان سازگار نبود. ولادت مولی الموحدین امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه السلام روزی بود که همه عالم و همه مسلمانان اعم از شیعه و سنی به ولادتش افتخار می کنند. ولادت مولود عزیزی که سه روز در کعبه، اولین خانه عبادی روی زمین، مورد پذیرایی خداوند و ملائکه قرار گرفت. مولودی که پیامبر عظیم الشأن اسلام در باره حضرتش فرمودند: « ذِکرُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عِبَادَةٌ وَ ذِکرِی عِبَادَةٌ وَ ذِکرُ عَلِی عِبَادَة؛ ذکر خداوند عبادت است. ذکر و یاد من(پیامبر) عبادت و ذکر و یاد علی نیز، عبادت است»(بحار الانورا، ج 36، ص 370)
آن حضرت فرمودند: «مَعَاشِرَ النَّاسِ إِنَّ عَلِیاً مِنِّی وَ أَنَا مِنْ عَلِی. .. مَنْ أَحَبَّ عَلِیاً أَحْبَبْتُهُ وَ مَنْ أَبْغَضَ عَلِیاً أَبْغَضْتُه؛ مردم بدانید که علی علیه السلام از منست و من از علی. هر کس علی را دوست بدارد؛ او را دوست دارم و هر کس علی را دشمن بدارد؛ او را دشمن دارم» (امالی صدوق، ص 126)
رسول خدا صلی الله علیه و آله در روایتی، حضرت علی علیه السلام را ملاک ایمان و نفاق قرارداده و فرمودند:«یا عَلِی حُبُّک إِیمَانٌ وَ بُغْضُک نِفَاقٌ وَ کفْر؛ یا علی دوستی شما نشانه ایمان و دشمنی با شما نشانه کفر و نفاق است »(بحار الانوار، ج 39، ص 42).
این شخصیت عزیزی که نام و یادش و دوستی و دشمنی اش، برای سعادت و شقاوت هر انسانی سرنوشت ساز است؛ بر مسلمانان لازم است که بیش از بیش با زندگی سرشار از معنویت آن حضرت آشنا شوند و بخصوص در روز ولادت یا شهادتش، بیشتر به آشنایی با زندگی مولا بپردازند.
اما این روزها نامگذاری روز پدر، ولادت آن حضرت و عظمت و اهمیت ماجرای ولادت را تحت الشعاع قرار داده است. براستی آیا تبلیغ کالاهای تجاری و خدمات اقتصادی، با توجه دادن به روز پدر و موضوعاتی مانند هدیه به پدر، از طریق رسانه های جمعی، قابل توجیه است؟
هدف اصلی از تعطیلی چنین ایامی در کشور اسلامی ما، بیشتر رعایت حرمت این روز مبارک و فراهم کردن زمینه حضور مردم در مراسم سرور یا عزای اهل بیت علیهم السلام و آشنایی بیشتر با زندگی و روش ایشان است. آیا این روزها، این مسئله تا چه حد در این فرصت مبارک، مورد نظر عموم افراد جامعه و مراکز یا رسانه های فرهنگی و اطلاع رسانی کشور قرار گرفته بود؟
پدر مقامی بالا و والا دارد و خداوند هر جا که دستور به عباد خود داده، بلافاصله دستور به احسان و احترام به والدین را نیز داده است؛ و این حاکی از مقام شامخ و والای والدین است.«وَ إِذْ أَخَذْنا میثاقَ بَنی إِسْرائیلَ لا تَعْبُدُونَ إِلاَّ اللَّهَ وَ بِالْوالِدَین احساناً» (بقره، 83). در کتاب شریف مصباح الشریعه صفحه 70 از امام صادق علیه السلام نقل شده است که فرمودند:«حسن سلوک و نیکویی به پدر و مادر، نتیجه شناخت پروردگار است. چرا که تحصیل رضای والدین و نیکویی به ایشان کردن از سایر اعمال حسنه بیشتر و پیشتر صاحب خود را به رحمت الاهی و رضای او نزدیک می کند، به شرط آنکه والدین مسلمان باشند و نیکویی به ایشان فقط برای رضای خدا باشد. چرا که حقّ پدر و مادر، مشتقّ از حقّ پروردگار است و خدمت به ایشان، خدمت به الاهی است ».
در قرآن کریم آمده است که: «فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ وَ لا تَنْهَرْهُما وَ قُلْ لَهُما قَوْلاً کریماً؛ به والدین افّ مگو و بر آنها فریاد مزن و سخن درشت مگو و با آنان سخنی کریمانه بگو»(اسراء، 23). نباید به پدر و مادر کوچکترین کلمه ای که آنان را آزار می دهد؛ گفت. حرمت و شأن والدین بسیار بالاست. در نتیجه در تمام ایام، باید به والدین محبت کرده و احترام بگذاریم، نه آن که صرفاً به برخی کارهای صوری و اقدامات تقلیدی، مانند هدیه دادن، اکتفا شود.
چرا در روز ولادت با سعادت و ملکوتی حضرت امیرالمومنین، به بهانه روز پدر، امروزه در فرهنگ ما، تولید و اشاعه مطالبی سخیف، بی ارزش، ناشایست و حتی مغرضانه از طریق پیامک ها رواج پیدا کرده است؟ چرا شخصیت والای پدر و جایگاه او را از طریق ارسال مطالب سبک و بی محتوا و با استفاده از ابزارهای الکترونیکی در اینترنت و موبایل به تمسخر گرفته می شود؟ چرا ما باید سرور و شادمانی خودمان را در قالب جک و لطیفه هایی بیان کنیم که چه بسا توسط دشمنان اهل بیت ساخته و پرداخته شده است، تا روز مبارک ولادت بزرگان دین یا روزهای اعیاد بزرگ مذهبی ما را تحت الشعاع این گونه مسائل قرار دهند؟
آیا شایسته است که در روز مبارک ولادت آن حضرت که اولین روز از ایام البیض هم می باشد، به تبادل و ارسال چنین مطالبی در حد زیاد پرداخته شود؟ آیا مناسب است که حتی برخی متدینین نیز به این مسأله دامن زده و از انتشار چنین پیامک های بی ارزش و مضحک، ابایی نداشته باشند.
چرا در پیام تبریک ها هیچ کس به این که امیرالمؤمنین علی علیه السلام، مانند رسول الله صلی الله علیه و آله پدر امت هستند، اشاره ای نکرد. مگر نه این است که ما از عاشقان و دلباختگان آن حضرت هستیم. براستی آیا علی علیه السلام، پدر ما نیست؟ چگونه روز پدر را به هم تبریک گفتیم در حالی که هیچ نشانی از پدر واقعی و سیره و منش او در رفتار و کردار ما مشاهده نشد؟ امید است که پدران و فرزندان این مرز و بوم، به جای این هدایای مادی، در روزهای پدر آینده و بلکه در همه زندگی، خلق و خوی آن پدر اصلی شیعیان را به یکدیگر هدیه دهند.
