در مدح مهین‌دخت امام کاظم(ع) حضرت فاطمه معصومه(ع) سایهء رحمت

ای برتر از سپهر،جلال و مقام تو

خوشتر ز خلد،ساحت دار السلام تو

ای فاطمه که میوهء باغ ولایتی

شد لوحه عفاف،مزین بنام تو

ای آفتاب برج طهارت که نور حق

تابان بود،ز گنبد زرینه فام تو

ای جلوه گر ستاره رحمت،ز درگهت

در اهتزاز،پرچم عفت،بنام تو

خاک تو مهد عصمت،و ناموس کبریاست

پس واجب است بر همه کس احترام تو

ما تشنه ایم و خاک تو،سرچشمهء بقاست

ما خسته ایم،و خسته نوازی مرام تو

دل می طپد ز شوق تو،با اشک اشتیاق

آید در این حریم،بعرض سلام تو

مرآت جلوه ملکوتی و معنوی است

آئینه مکارم و،حسن تمام تو

ای زهره سپهر عبادت که چون پدر

در بندگی گذشت،همه صبح و شام تو

تا در حریم پاک تو،عرض ادب کنند

خیل فرشتگان،همه در التزام تو

بر زائران خاک تو ای قبله مراد

افکنده سایه،رحمت و الطاف عام تو

بوی رضا ز تربت پاک تو میرسد

کز نکهت رضاست معطر مشام تو

نوشیده ام ز جام ولای تو جرعه ای

سرمستم از محبت و سرخوش ز جام تو

راه تو،راه طاعت وتقوی و بندگیست

خوشدل کسی که گام نهد جای گام تو

پیدا،بر آسمان کمال و فضیلت است

قدر و جلال و منزلت و احتشام تو

گشتم چو جبهه سای حریمت مرا عطا

هر دم رسد ز چشمه فیض مدام تو

تا سایه رضا(ع)و تو،بر فرق کشور است

باشد دوام ملک،رهین دوام تو

بر سر نهاد تاج ثنا گستری،مرا

سلطان دین،برادر والامقام تو

ای خواهر گرامی سلطان دین رضا

باشد«رسا»غلام برادر،غلام تو