خاطرات کاپیتانی وفادارترین بازیکن لیگ در حضور دایی

به گزارش "ورزش سه"، ابراهیم صادقی با حضور 17 ساله در تیم سایپا نام خود را به عنوان وفادارترین بازیکن تاریخ لیگ برتر به ثبت رسانده است، پس از پایان بازی های لیگ شانزدهم از دنیای بازیگری خداحافظی کرد تا در نهایت با یک پیراهن در فوتبال حرفه ای ایران حضور داشته باشد. او روز یکشنبه مورد تقدیر باشگاه سایپا قرار گرفت و این روزها به عنوان دستیار علی دایی روی نیمکت این تیم می نشیند.

صادقی که از کم حرف ترین فوتبالی های ایران محسوب می شود، در مصاحبه ای با "ورزش سه"، در رابطه با خداحافظی خود و آغاز دوران مربیگری به صحبت پرداخت. 

از نظر بدنی مشکلی نداشتم 

از نظر بدنی مشکلی نداشتم و می توانستم حداقل یک سال دیگر نیز در فوتبال حضور داشته باشم اما به نظر من هر فوتبالیستی باید دقت زیادی به شرایط خود داشته باشد، سال گذشته کمتر به میدان می آمدم و زمان های بازی ام به 10، 15 دقیقه می رسید، در این صورت باید می فهمیدم که اکنون موقع خداحافظی است، بازیکنی مثل من نباید منتظر بماند تا به زور او را از فوتبال کنار بگذارند، به همین دلیل ترجیح دادم با احترام از دنیای بازیگری خداحافظی کنم. 

از نیم فصل گفته بودم خداحافظی می کنم

نیم فصل گذشته من به باشگاه گفته بودم که می خواهم از فوتبال خداحافظی کنم اما به دلیل شرایط حادی که تیم داشت باشگاه روی این موضوع تاکید نکرد تا لیگ به سلامت به پایان برسد، بازی به بازی شرایط مان سخت می شد و به همین دلیل باید تمام هم و غممان را روی امتیازهای تیم می گذاشتیم.  پس از مسجل شدن خداحافظی ام مدیریت باشگاه به من لطف داشتند و اعلام کرده بودند که مراسمی برای تقدیر از بنده در نظر دارند که در نهایت روز یکشنبه به اجرا رسید. مراسمی که در آن احساس غرور می کردم، حضور آن تعداد از آدم های بزرگ هر کسی را خوشحال می کند. 

وقتی رجب زاده موثر است چرا خداحافظی کند؟

البته نظر من در رابطه با خداحافظی فقط راجع به شرایط خودم است، بازیکنی مانند مهدی رجب زاده که هنوز هم در ترکیب ثابت به میدان می رود و کامل بازی می کند و گل های فراوانی هم می زند طبیعی است که باید بازی کند چرا که باشگاه و هواداران این را از او می خواهند با این حساب بازیکنی که اینقدر موثر است چرا خداحافظی کند؟ اما بازیکنی 10، 15 دقیقه به میدان می آید بهتر از فوتبال کنار برود و این فرصت را به جوان ها بدهد تا آنها کسب تجربه کنند. 

بستن بازوبند در حضور دایی، استرس داشت

من در ابتدا همبازی دایی بودم، بعد شاگرد او شدم و اکنون هم همکار او هستم، ما از سال 85 خاطره خوبی با یکدیگر داریم و آن سال توانستیم تنها قهرمانی لیگ برتری سایپا را رقم بزنیم، ما بازیکنان جوانی بودیم که از گل های دایی خاطره داشتیم و حضور در کنار او برای ما بسیار مهم بود، او ارتباط صمیمی با بازیکنان داشت و نسبت به تیم کاملا حرفه ای فکر می کرد، خیلی جالب بود که در حضور او من بازوبند را می بستم و این یعنی یک تفکر حرفه ای، آن زمان من خیلی استرس داشتم که بازوبند را می بندم اما او به من آرامش داد و خیال من را راحت کرد. 

همیشه از من به خوبی یاد کرد

در دوران حضور ایشان در تیم ملی، من به تیم ملی نیز دعوت شدم و توانستم بازی های ملی خود را به انجام برسانم، ایشان همیشه از من به خوبی یاد کردند و پس از بازگشت به سایپا وقتی با پیشنهاد باشگاه مبنی بر حضور من در کادر فنی مواجه شدند استقبال کردند به همین دلیل باید از ایشان و دیگر اعضای کادر فنی سایپا از جمله محمد دایی و بهزاد غلامپور تشکر کنم که خیلی زود من را پذیرفتند. 

راه زیادی تا سرمربی شدن دارم

به تازگی کلاس های مربیگری رده C آسیا را گذراندم تا خودم را برای کلاس B و سپس A آماده کنم، هنوز راه زیادی دارم تا بتوانم مربیگری کنم، دنیای مربیگری کاملا با دنیای بازیگری متفاوت است و موفقیت در آن اصلا ربطی به این که شما فوتبالیست قوی یا ضعیفی بودید، ندارد. 

احترامی که به دست آوردم را با هیچ چیز عوض نمی کنم

با نگاه به 17 سالی که در سایپا بودم هیچ دوره ای نبود که از حضور در آن پشیمان شوم، شاید موقعیت های بهتری داشتم اما احترام و شخصیتی که با حضور در سایپا به دست آوردم را با هیچ چیز عوض نمی کنم، همه مردم ایران طوری به من نگاه می کنند که برایم خوشحال کننده است، شاید همه مردم من را نشناسند اما آنهایی که من را می شناسند حتما به من احترام می گذارند و این برای من کافی است.

می توانستم به پول و شهرت بیشتری برسم

من پیشنهاداتی داشتم که شاید با قبول کردن آنها می توانستم به پول و شهرت بیشتری برسم اما ترجیح دادم این کار را نکنم، مردم ایران از تیم عوض کردن های پیاپی بازیکنان خسته شدند و در این میان برای بازیکنانی که به یک باشگاه وفادار می مانند احترام خاصی قائل هستند. 

یک قهرمانی دو سومی برای سایپا کم بود

در دوران بازیگری ام توانستم به قهرمانی لیگ و تیم ملی برسم و یکی از نامزدهای بهترین بازیکن آسیا شدم اما بزرگترین حسرت این روزهای من این است که در این سال ها می توانستیم به همراه تیم در لیگ قهرمانان آسیا به میدان برویم اما این اتفاق نیفتاد، یک قهرمانی و دو مقام سومی برای تیم سایپا کم بود و ما باید به افتخارات بیشتری می رسیدیم. 

کم مصاحبه می کنم، از رسانه ها ممنونم

از تمام رسانه هایی که در این سالها از من حمایت کردند ممنونم، من همیشه ارتباط خوبی با رسانه ها داشتم، من همیشه پاسخگو هستم البته خیلی کم مصاحبه می کنم و از همینجا از همه دوستان سپاسگزارم، به هرحال زمانی که تیم سرمربی دارد لزومی ندارد من در رابطه با مسائل اظهارنظر کنم و به همین دلیل در رابطه با مسائلی که به خودم مربوط باشد صحبت می کنم.