بسم الله الرّحمن الرّحیم و الحمدلله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا و نبیّنا ابی القاسم المصطفی محمّد و علی آله الاطیبین الاطهرین المنتجبین الهداة المهدیّین المعصومین سیّما بقیّةالله فی الارضین.
سلام و درود و صلوات الهی بر فرزند شایسته ی نبیّ مکرّم و احیاگر دین نبوی، امام بزرگوار ما؛ که امروز سالگرد رحلت دردناک آن بزرگوار را بزرگ میداریم و در این روز، به یاد آن بزرگوار این جمع علاقه مند و عاشق گرد آمده اند برادران و خواهران عزیز! بحث امروز من عمدتاً چند نکته است در باب امام بزرگوار و در باب انقلاب؛ اگر مجالی در پایان صحبت پیدا شد، یک سخن کوتاهی هم در باب مسائل سیاست داخلی کشور و مسائل سیاست خارجی عرض خواهم کرد.
انگیزه هایی برای تحریف شخصیّت امام و تحریف انقلاب وجود دارد
البتّه در باب امام و درباره ی این مرد بزرگ، در طول این سالها سخنان زیادی را افراد مطّلع بیان کرده اند ولی اوّلاً آنچه در باب امام و انقلاب -که اینها به هم گره خورده اند و یاد امام و نام امام از نام انقلاب جدا نیست- گفته شده است، همه ی مسائل مربوط به امام و انقلاب نیست؛ ناگفته هایی وجود دارد که باید بمرور در ذهنیّت جامعه قرار بگیرد. ثانیاً آنچه هم در باب انقلاب و در باب امام گفته اند و گفته ایم و تکرار کرده ایم، باید مرور بشود، باید مجدّداً تکرار بشود؛ چون اگر یک حقیقتی بارها تکرار نشود و با جزئیّات و خصوصیّات ذکر نشود، گمان تحریف این حقیقت بمرور وجود دارد. اکثر شما میدانید که انگیزه هایی برای تحریف شخصیّت امام و تحریف انقلاب -که بزرگ ترین هنر امام بزرگوار بود- هست. ما باید تکرار کنیم حقایقی را که در باب امام و در باب انقلاب گفته ایم، باز هم بگوییم و تکرار کنیم و مجال تحریف را از تحریف کنندگان بگیریم. در شرع مقدّس هم همین جور است، در حقایق تاریخی هم همین جور است؛ بسیاری از معارف دینی را مأمور شده ایم که تکرار کنیم؛ مِن بابِ مثال، تلاوت قرآن را به طور دائم باید تکرار کنیم که حقایق قرآنی از ذهنها هرگز محو نشود؛ یا تاریخ را -تاریخ واقعی و درست را- باید تکرار کنیم. اگر ملّت ما عاشورا را این جور در طول قرنهای متمادی با اصرار تبیین نمیکردند و بیان نمیکردند، ممکن بود این حادثه ی مهم از یادها برود یا بسیار ضعیف تر از آنچه واقع شده است منعکس بشود.
عمده ی خطاب من در بحثهای امروز و صحبت امروز، به شما جوانهای عزیز است؛ علّت هم این است [اوّلاً] که جوانها، دوران حماسه های بزرگ را مشاهده نکردند، ندیدند؛ دوران پیروزی انقلاب را، دوران دفاع مقدّس را، دوران حرکات عظیم و مجاهدتهای بزرگ در مقابل تجزیه طلبان را جوانها [فقط] شنیده اند و اینها برای جوانهای ما تاریخ است؛ لذا لازم است برای آنها بیشتر توضیح داده بشود و بیان بشود؛ این اوّلاً. ثانیاً ذهن جوانها آماج تحریف تحریف کنندگان است؛ امروز بیشتر روی ذهن جوانهای ما میخواهند کار کنند و نگذارند نسل جوان گسترده ی این کشور، با بسیاری از حقایق آشنا بشود. لذا خطاب من امروز به جوانها است.
انقلاب اسلامی که به وسیله ی امام بزرگوار و اراده ی الهی محقّق شد، صرفاً یک جابه جایی سیاسی نبود
من عرض میکنم جوانهای عزیز! انقلاب اسلامی که به وسیله ی امام بزرگوار تحقّق پیدا کرد و با دست تدبیر او اراده ی الهی محقّق شد، صرفاً یک جابه جایی سیاسی نبود که یک گروهی از رأس قدرت کنار بروند، یک گروه دیگر بیایند سر جای آنها؛ این نبود، بلکه انقلاب یک تحوّل عمیق بود؛ هم تحوّلی بود در سیاست کشور -در عرصه ی سیاست تحوّل عمیقی بود- هم تحوّلی بود در متن جامعه ی ایرانی. در عرصه ی سیاست این تحوّل به این معنا بود که یک دیکتاتوریِ بسته ی ارثیِ وابسته ی به دشمنان و دنباله رو بیگانگان را که در کشور حاکم بود -یک چنین حکومتی را- تبدیل کرد به یک حکومت مردم پایه که متّکی به مردم است و مستقل است و سربلند است و دارای هویّت است؛ در عرصه ی سیاست، این تحوّل عظیم اتّفاق افتاد. در عرصه ی متن جامعه هم، جامعه ی ما یک جامعه ی بی هویّت شده بود؛ ایرانِ با این سابقه ی فرهنگی، با این عظمت، با این همه دانشمند، با این فلسفه، با این معارف عظیم بشری در این کشور، تبدیل شده بود به یک جامعه ی دنباله رو غرب و بدون هویّت. هدف انقلاب تغییر این وضعیّت بود که جامعه را تبدیل کند به یک جامعه ی باهویّت، دارای استقلال، دارای اصالت، دارای خلّاقیّت، دارای حرف نو؛ این انقلاب اسلامی، یک چنین تحوّلی بود که امام بزرگوار به کمک مردم، این انقلاب را به پیروزی رساند.
وقتی امام بزرگوار ما این هدفها را در خلال سخنرانی های خود و بیانات خود بیان میکرد، درواقع یک هدفهای حدّاکثری را مطرح می کرد؛ به نظر افراد بدبین و وسوسه گر خیلی بعید می آمد که یک چنین هدفهایی را امام بزرگوار بتواند محقّق کند؛ حتّی [به نظر] سیاسیّون. یکی از سیاسیّون معروف معتبر مورد احترام ما، به خود من میگفت که آن روزی که امام مسئله ی از بین رفتن سلطنت در کشور را مطرح کرد، ما گفتیم چرا امام این حرف را میزند؟ اینکه شدنی نیست، اینکه ممکن نیست! یعنی حتّی سیاستمداران پخته ی مبارزِ فداکار هم این جور فکر میکردند. یک هدف حدّاکثری را امام مطرح کرد. شما این هدف حدّاکثری را مقایسه کنید با مثلاً هدف نهضت مشروطیّت؛ هدف نهضت مشروطیّت این بود که به وسیله ی مجلس، از اختیارات شاه کاسته شود؛ یا فرض بفرمایید مقایسه کنید با هدف نهضت ملّی شدن صنعت نفت؛ هدف نهضت ملّی عبارت بود از اینکه ما نفت را -که در اختیار انگلیسی ها بود- بگیریم و در اختیار دولت خودمان قرار بدهیم؛ شما مقایسه کنید بین این هدفهای کوچک و حدّاقلّی، با هدف امام که آن تحوّل عظیم مورد نظرش بود؛ این نهضتهایی که هدفهای حدّاقلّی داشتند، موفّق نشدند، [امّا] امام با آن هدف حدّاکثریِ با آن عظمت موفّق شد. اینها در اوّل کار، یک پیروزی های مختصری هم به دست آوردند لکن در ادامه شکست خوردند. امام توانست پیروزی کامل به دست بیاورد و این پیروزی را حفظ کند و ماندگار کند.
چگونه امام راحل توانست حرکت عظیم انقلاب اسلامی را به پیروزی برساند و این پیروزی را حفظ کند؟!
این یک سؤالی است که چطور امام توانست این حرکت عظیم را به پیروزی برساند و این پیروزی را حفظ کند؛ سرّش به حسب موازین ظاهری این است که البتّه اراده ی الهی بود لکن اسباب ظاهریِ این پیروزی عبارت بود از اینکه امام توانست جامعه ی کشور را، همه ی آحاد مردم و بخصوص جوانها را وارد صحنه کند. در هر حرکتی، در هر کشوری که آحاد مردم وارد میدان بشوند و در میدان بِایستند و مقاومت کنند، هدف آنها محقّق خواهد شد؛ این بُروبرگرد ندارد؛ خلاف این هم در هیچ برهه ای از تاریخ اثبات نشده؛ امام این هنر بزرگ را، این کار عظیم را توانست انجام بدهد که آحاد جامعه و بخصوص جوانها را وارد میدان کند و اینها را در میدان نگه دارد.
از کجا یک چنین توانایی ای را امام بزرگوار به دست آورد؟ این، آن نکته ای است که من بر روی آن میخواهم تکیه کنم و برای امروز من و شما درس آموز است.
امام یک جذّابیّتهای شخصی داشت، یک جذّابیّتهایی در شعارهای امام وجود داشت؛ این جذّابیّتها آن قدر قوی بود که توانست قشرهای مختلف مردم و از جوانها را وارد میدان کند. با اینکه جوان، هم در دوران مبارزات و هم در دهه ی اوّل پیروزی انقلاب با جاذبه ها، با حرفها، با فکرهای مختلفی مواجه بود، افکارِ چپ و افکار وابسته ی به اردوگاه سرمایه داری بود، اینها هم حرفهای رنگینی میزدند، اینها هم حرفهای گوناگونی میزدند، علاوه بر این جذّابیّتهای زندگی معمولی هم وجود داشت در مقابل جوانها و جوان میتوانست آنها را انتخاب بکند؛ امّا جوان، امام را انتخاب کرد، راه امام را انتخاب کرد، نهضت را، مبارزه را، انقلاب را انتخاب کرد؛ چرا؟ به خاطر همین جذّابیّتهایی که در امام وجود داشت.
جذّابیّتهای مربوط به شخص امام
برخی از این جذّابیّتها، جذّابیّتهای مربوط به شخص امام بود. امام دارای یک شخصیّت بسیار قوی، بسیار مستحکم، دارای قدرت ایستادگیِ در مقابل سختی ها بود. امام دارای صراحت بود، صراحت در بیان. امام دارای صداقت بود، با صداقت حرف میزد؛ همه ی مخاطبان امام، صداقت را در گفته ی او احساس میکردند؛ اینها جذّابیّتهای شخصی امام بود. ایمان و توکّل امام به خدای متعال، در رفتار او و در گفتار او -به طور مساوی- نمایان بود؛ هم رفتار او و هم گفتار او نشانه ی ایمان او و توکّل او به خدای بزرگ بود؛ اینها جذّابیّتهای امام بود.
جذّابیّتها مربوط به اصولی که امام ارائه می کرد.
در کنار این جذّابیّتها، بخشی از جذّابیّتها مربوط به اصولی بود که امام ارائه میکرد. مثلاً ازجمله ی چیزهایی که امام به مردم ارائه میکرد، اسلام بود؛ اسلام ناب، اسلام ناب محمّدی. اسلام ناب یعنی اسلامی که نه اسیر و پابند تحجّر است، نه اسیر و پابند التقاط است. در دورانی که هم تحجّر وجود داشت، هم التقاط وجود داشت، امام، اسلام ناب را مطرح کرد؛ این برای جوان مسلمان، جذّاب بود. ازجمله ی مبانی اعلامی امام و شعارهای امام، استقلال بود؛ ازجمله ی آنها آزادی بود؛ ازجمله ی آنها عدالت اجتماعی و عدالت اقتصادی بود؛ اینها مبانی امام بود که مطرح میکرد؛ اینها همه جذّاب است.
ازجمله ی مبانی امام بیرون آمدن از چنبره ی سلطه ی آمریکا بود
ازجمله ی مبانی امام بیرون آمدن از چنبره ی سلطه ی آمریکا بود؛ این چیزی بود که برای جوان ایرانی جذّاب بود. و من به شما عرض بکنم، امروز بیرون آمدن از چنبره ی سلطه ی آمریکا برای جوانها [حتّی] در کشورهایی هم که با آمریکا پیمانهای طولانیِ وابستگی دارند، جذّاب است. یعنی مثلاً در کشوری مثل عربستان سعودی که در خدمت هدفهای آمریکا است، شما اگر سراغ جوانها بروید -این دانسته شده و تجربه شده است- خواهید دید که همه ی جوانها از وابستگی به آمریکا متنفّرند و علاقه مندِ به جدایی از این سلطه ی ظالمانه اند؛ این یکی از خصوصیّات [مبانی امام] بود.
ازجمله ی مبانی امام؛ مسئله ی مردم سالاری بود
ازجمله ی مبانی مطرح شده ی به وسیله ی امام و شعارهای امام بزرگوار، مسئله ی مردم سالاری بود؛ یعنی اختیار حاکمیّت کشور در دست مردم باشد؛ مردم انتخاب کنند، مردم بخواهند، مردم اراده کنند؛ در همه ی عرصه های زندگی.
یکی از شعارهای امام مسئله ی خودباوری ملّت بود
یکی از شعارهای امام مسئله ی خودباوری ملّت بود؛ یعنی اینکه به مردم میگفت و تکرار میکرد که شما میتوانید، شما قادرید؛ در علم، در صنعت، در کارهای اساسی، در اداره ی کشور، در مدیریّت بخشهای مهمّ کشور، در اقتصاد و غیره، شما قادر هستید خودتان روی پای خودتان بِایستید. اینها جذّابیّتهای شخصیّت امام بود که توانست جوانها را جذب کند. و جوانها آمدند به نهضت امام بزرگوار پیوستند، انقلاب به پیروزی رسید.
بعد از پیروزی انقلاب که خب پیروزی انقلاب یک زلزله ی عظیمی در دنیا به وجود آورد؛ درواقع یک تقسیمی در یک بخش عظیمی از دنیا به وجود آمد؛ طرف داران انقلاب و دشمنان انقلاب. دشمنان انقلاب عبارت بودند از قدرتهای بزرگ آن روز یعنی آمریکا و شوروی آن روز یا جریانهای گوناگون قدرت مثل جریان صهیونیست ها؛ جریان کمپانی هایی که در کشورهای غربی، دولتها را می آورند، دولتها را میبرند و تصمیم گیر در مسائل اساسی اند؛ اینها شدند دشمنان انقلاب، یک صف عظیمی از دشمنان انقلاب به وجود آمد؛ اینها احساس خطر کردند؛ امّا در مقابل، بسیاری از ملّتها، ملّتهای مسلمان، حتّی برخی ملّتهای غیر مسلمان که از قضایای انقلاب مطّلع شدند، شدند علاقه مند، طرف دار و بعضاً طرف دارِ بسیار فعّال انقلاب؛ که این را ما در کشورهای مختلف مشاهده کردیم، تا امروز هم این ادامه دارد. خب، واکنشها طبعاً شروع شد؛ واکنشها از روز اوّل شروع شد. البتّه اوّل، قدرتها دچار سرگیجه شدند، نتوانستند درست تشخیص بدهند چه دارد اتّفاق می افتد. بعد از اینکه به خود آمدند، خودشان را پیدا کردند، دشمنی ها از روز اوّل شروع شد علیه انقلاب و آنچه در طول این 38 سال دشمنی شده، طرّاحی شد؛ البتّه دشمنی های دیگری هم هست که هنوز رونمایی نکرده اند و در مجموعه های خودشان مشغول فکر کردن و مشغول سازماندهی کردن -از روز اوّل تا امروز- بوده اند. و خب به طور خلاصه عرض کنم که بحمدالله در این دشمنی ها شکست خورده اند. ملّت ایران بر همه ی دشمنی های دشمنانش در این مدّت پیروز شده است، بعد از این هم ان شاءالله همین خواهد بود.
دهه 60 ؛ دهه ی آزمونها و پیروزی های بزرگ
یک نکته ای را من اینجا در بین الهلالین عرض بکنم، و آن مربوط به دهه ی 60 است؛ دهه ی 60 یعنی دهه ی اوّل پیروزی انقلاب و دهه ی حیات بابرکت امام بزرگوار. برادران و خواهران عزیز! دهه ی 60، یک دهه ی مظلوم است؛ دهه ی تعیین کننده ی در سرنوشت ایران و ایرانی، دهه ی فوق العاده مهم و حسّاس و درعین حال ناشناخته و اخیراً به وسیله ی برخی از بلندگوها و صاحبان بلندگوها مورد تهاجم؛ دهه ی 60 را مورد تهاجم قرار میدهند. دهه ی 60، دهه ی آزمونهای بزرگ و دهه ی پیروزی های بزرگ است.
دهه ی 60، دهه ی خشن ترین تروریسم در کشور
دهه ی 60، دهه ی خشن ترین تروریسم در کشور است. در طول چند سال، هزاران نفر از آحاد مردم، از مسئولین، از قشرهای مختلف به وسیله ی تروریست ها به شهادت رسیدند؛ از کاسب معمولی تا جوان دانشجو تا فعّال سیاسی تا شخصیّت های بزرگی که در انقلاب تعیین کننده بودند. البتّه من عدد معیّن نمیکنم، [لکن] تا هفده هزار هم گفته اند؛ هفده هزار انسانِ باشرفِ باشخصیّتِ ارزشمند در این تروریسمِ دهه ی 60 فدا شدند، که در میان اینها شخصیّت هایی مثل شهید مطهرّی و شهید بهشتی حضور دارند؛ یعنی این آدمهایی که امثال اینها در طول زمان، کمتر در یک کشوری به وجود می آید و میتوانند تعیین کننده ی سرنوشت کشورها باشند.
دهه ی 60، دهه ی جنگ تحمیلی و تحریم ها
دهه ی 60، دهه ی جنگ تحمیلی است. یعنی هشت سال از این دهه ی اوّل انقلاب و دهه ی حیات مبارک امام بزرگوار، صرف یک جنگ تحمیلیِ بر ملّت ایران شد؛ شما ببینید چقدر این دشوار است! دهه ی 60 دهه ی سخت ترین تحریمها است؛ همه چیز را تحریم کردند؛ تحریمهای پی درپی، علیه کشور، علیه مراکز اقتصادی ما، علیه دولت ما؛ و دهه ی افتخارات بزرگ است. دهه ی مبارزه ی با تجزیه طلبی است؛ از اطراف کشور گروه هایی را تحریک کردند، پول دادند، سلاح دادند، برای اینکه اینها را به جان نظام جمهوری اسلامی بیندازند و تجزیه طلبی کنند. دهه ی 60، دهه ی یک چنین حوادث بزرگی است که در کشور اتّفاق افتاد.
من توصیه میکنم به کسانی که اهل فکرند و راجع به دهه ی 60 قضاوت میکنند، جای شهید و جلّاد عوض نشود!
و در دهه ی 60، ملّت ایران و جوانهای ما آن چنان محکم ایستادند که بر همه ی اینها پیروز شدند. این خیلی مسئله ی مهمّی است. من توصیه میکنم به کسانی که اهل فکرند، اهل تأمّلند و راجع به دهه ی 60 قضاوت میکنند، جای شهید و جلّاد عوض نشود! در دهه ی 60، ملّت ایران مظلوم واقع شد؛ تروریست ها و منافقین و پشتیبانهای آنها و قدرتهایی که آنها را به وجود آورده بودند و دائماً در آنها میدمیدند، به ملّت ایران جفا کردند، بدی کردند؛ ملّت ایران در موضع دفاع قرار گرفت، امّا دفاع کرد و پیروز شد و بحمدالله آن توطئه های آنها را خنثی کرد. این [درباره ی] دهه ی 60. جوانهای ما ایستادند، امام بزرگوار با آن چهره ی نورانی، با آن قلب خداباور، با آن عزم راسخ ایستاد و بر همه ی این مشکلات فائق آمد.
جسم امام از میان ما رفته است امّا روح امام زنده است
امام رحلت کردند؛ بعد از رحلت امام عدّه ای امیدوار شدند که شاید بتوانند راه امام را برگردانند، که بحمدالله نتوانستند. بعد از رحلت امام سالهایی گذشت، عدّ ه ای در خارج از کشور و عوامل آنها در داخل کشور منتظر نشستند که شاید انقلاب غفلت کند، انقلاب پیر بشود، ازکارافتاده بشود، تا بتوانند حمله کنند و همان بساط قبل از انقلاب را مجدّداً در کشور بر سر کار بیاورند، [ولی] نتوانستند. علّت این نتوانستن ها چیست؟ علّت، همان جاذبه های امام بزرگوار، جاذبه های مبانی و اصول امام بزرگوار است که در کشور وجود دارد. من این را بعد هم عرض خواهم کرد؛ جسم امام از میان ما رفته است امّا روح امام زنده است؛ روح امام زنده است، راه امام زنده است، نفَس امام در جامعه ی ما زنده است. آن جذّابیّتهایی که در زمان حیات ظاهری، مردم را، جوانها را، دلها را مثل آهن ربا به خود جذب میکرد، امروز هم وجود دارد. نام امام گره گشا است، علاوه بر اینکه اصول امام یک اصول تمام نشدنی و کهنه نشدنی است؛ اینها وجود دارد. بنابراین شعار عدالت اجتماعی و اقتصادی، شعار استقلال، شعار آزادی، شعار مردم سالاری، شعار جدا شدن از چنبره و جاذبه ی قدرت آمریکا و قدرتهای جهانی، امروز هم برای مردم ما و جوانهای ما جذّاب است.
در تحقّق بعضی از شعارهای امام انصافاً عقبیم.
ما البتّه در تحقّق بعضی از این شعارها انصافاً عقبیم. ما در مورد عدالت اجتماعی عقبیم، در مورد تحقّق برخی از مبانی و اصول اسلامی عقب ماندگی داریم؛ این را انکار نمیکنیم، امّا همّت ما، هدف ما، آرمان ما همین است که امام بزرگوار معیّن کرد و ما دنبال این آرمانها حرکت میکنیم؛ این برای نسل جوان ما جذّاب است؛ نه فقط نسل جوان کشور ما، بلکه برای نسل جوان کشورهای دیگر، بخصوص کشورهای اسلامی، جذّاب است؛ این قدرت بسیج کنندگی انقلاب است؛ من این را میخواهم بگویم. من میخواهم بگویم مسئولان کشور، فعّالان سیاسی کشور، از این قدرت بسیج کنندگی انقلاب غفلت نکنند؛ این نعمت بسیار بزرگی است، این نعمتی است که در اختیار کشور ما و در اختیار ملّت ما قرار دارد. انقلاب قدرت بسیج دارد؛ میتواند جوانها را، انسانهای باعزم و بااراده را، انسانهای سالم را، به سوی اهداف والا و بلند هدایت کند و حرکت بدهد و پیش ببرد؛ هیچ پیش رانی به عظمت و قدرت انقلاب و شعارهای انقلاب وجود ندارد؛ ما امروز به این احتیاج داریم و تا سالهای متمادی احتیاج خواهیم داشت.
ما به کوری چشم دشمن توانستیم کارهای بزرگ انجام بدهیم، امّا دشمن در کمین است!
دشمنان ما بیکار نیستند؛ عزیزان من، برادران و خواهران من! دشمنان بیکار نیستند. بله، تا امروز دشمنها نتوانسته اند لطمه ی اساسی به ما بزنند؛ ما جلو رفتیم، ما پیشرفت کردیم، ما به کوری چشم دشمن توانستیم کارهای بزرگ انجام بدهیم، امّا دشمن در کمین است؛ شما ببینید وقاحت دشمن تا کجا است. رئیس جمهور آمریکا در یک نظام قبیله ایِ عقب مانده یِ منحطِّ محض می ایستد در کنار رئیس قبیله و رقص شمشیر میکند، آن وقت به چهل میلیون رأی ملّت ایران در یک انتخابات آزاد ایراد میگیرد! دشمنانی با این وقاحت و با این حدّ از پرده دری و بی ملاحظگی که می ایستند در کنار قاتلینِ شب و روز مردم کوچه و بازار یمن، و اسم از حقوق بشر می آورند؛ دیگر از این وقاحت بالاتر! قریب دوسال ونیم است که شب و روز دارند یمن را بمباران میکنند؛ نه مراکز نظامی یمن را، [بلکه] کوچه را، بازار را، مسجد را، بیمارستان را، خانه های مردم را؛ بی گناهان را میکُشند، زن و کودک و بچّه و بزرگ را به قتل میرسانند؛ آن وقت اینها میروند پهلوی آنها می ایستند، با یکدیگر مغازله میکنند و اسم حقوق بشر می آورند و جمهوری اسلامی را به خاطر حقوق بشر تحریم میکنند! دیگر وقاحت از این بالاتر؟ در مقابل یک چنین دشمنی ما احتیاج به قدرت بسیج کنندگی انقلاب داریم.
انقلاب را بزرگ بدارید
انقلاب را بزرگ بدارید، گرامی بدارید، شما که دلسوز کشور و ملّت هستید ارزشهای انقلاب را به معنای واقعی کلمه زنده کنید و احیاء کنید؛ کشور به این احتیاج دارد. این جور نباشد که ما به خاطر اهداف کوتاه مدّت، به خاطر تحوّلات گوناگون عرصه ی سیاستهای روزمرّه و زودگذر، از آن ارزشهای والا فراموش کنیم، انقلاب را فراموش کنیم. امروز ما اگر میخواهیم در میدان علم پیش برویم، در میدان سیاست پیش برویم، در میدان اقتصاد پیش برویم، اگر میخواهیم کارهای بزرگ انجام بدهیم، احتیاج داریم به جرئت و اعتمادبه نفسی که انقلاب به یک ملّت میدهد و به ما داد. آن جرئت و اعتمادبه نفس را از بین نبرید، آن را تضعیف نکنید. امروز ملّت ایران به آن اعتمادبه نفس نیاز دارند؛ امروز هم جوان ما آماده است برای اینکه در راه های بزرگ، در کارهای بزرگ سینه سپر کند، وارد بشود، وارد میدان بشود؛ من عرض میکنم ما در داخل کشور میلیون ها جوان داریم که اگر تجربه ای مثل تجربه ی سالهای 60 برای کشور پیش بیاید، قطعاً اینها با کمال قدرت، با کمال عزّت نفس، با کمال دلاوری و عزم وارد میدان میشوند و کشور را حفظ میکنند و نگه میدارند.
عقلانیّت واقعی هم در انقلابیگری است.
می شنوم گاهی اوقات بعضی در مقابل شعارهای انقلاب، عنوان و مفهوم عقلانیّت را مطرح میکنند؛ کأنّه عقلانیّت نقطه ی مقابل انقلابیگری است؛ نه، این خطا است؛ عقلانیّت واقعی هم در انقلابیگری است. نگاه انقلابی است که میتواند حقایق را به ما نشان بدهد. ببینید! کِی بود آن وقتی که امام، آمریکا را به عنوان شیطان بزرگ معرّفی کرد و به عنوان یک موجود یا دولت غیرقابل اعتماد معرّفی کرد؛ این را سالها پیش امام بزرگوار به ملّت ایران -به ماها- یاد داد؛ امروز بعد از گذشت سالها، رؤسای کشورهای اروپایی میگویند آمریکا غیرقابل اعتماد است.
آنچه در آینه جوان بیند
پیر در خشت خام آن بیند
این عقلانیّت است. عقلانیّت این است که این حرف و مطلبی را که امروز رؤسای کشورهای اروپایی دارند میگویند و آمریکا را غیرقابل اعتماد میدانند، امام در سی سال قبل یا سی و چند سال قبل گفت. و ما این را خودمان تجربه کردیم و آزمودیم؛ حقیقتاً آمریکایی ها غیرقابل اعتماد ند؛ در همه ی موضوعات، غیرقابل اعتماد ند؛ و من ان شاءالله در فرصتهای دیگری در این زمینه ممکن است صحبت بکنم. این عقلانیّت است؛ عقلانیّت معنایش این است که انسان اصالتها را بشناسد؛ عقلانیّت، تکیه ی به مردم است؛ عقلانیّت، تکیه ی به نیروی داخلی است؛ عقلانیّت، تکیه و توکّل به خدای بزرگ است. عقلانیّت اینها است؛ عقلانیّت در این نیست که انسان خود را بعد از رها شدن از چنبره ی قدرت آمریکا و استکبار، مجدّداً نزدیک به آنها بکند. اینها عقلانیّت نیست؛ عقلانیّت را امام داشت؛ عقلانیّت را انقلاب به ما میگوید.
بزرگ ترین درسی که امام بزرگوار به ما داد، درس روحیّه و ذهن و عمل انقلابی است
من خلاصه کنم: بزرگ ترین درسی که امام بزرگوار به ما داد، درس روحیّه و ذهن و عمل انقلابی است؛ این را باید فراموش نکنیم. امام میراث فرهنگی نیست؛ بعضی به امام به چشم میراث فرهنگی نگاه میکنند. امام زنده است؛ امام، امام ما است؛ امام، پیشوای ما است؛ امام، در مقابل ما است. بله، جسم امام نیست، امّا سخن امام و راه امام و فکر امام و نفَس امام زنده است؛ با این چشم به امام نگاه کنید و از او بیاموزید.
چالش اگر عقلائی باشد، هزینه اش بمراتب کمتر از هزینه ی سازش است
بعضی عقلانیّت را در این میدانند و میگویند که «چالش با قدرتها هزینه دارد» -[البتّه] اشتباه میکنند- بله، چالش هزینه دارد، امّا سازش هم هزینه دارد. شما ملاحظه کنید دولت سعودی برای اینکه با رئیس جمهور جدید آمریکا بتواند سازش بکند، مجبور میشود بیش از نیمی از ذخایرِ موجودی مالی خودش را در خدمت هدفها و طبق میل آمریکا هزینه کند. اینها هزینه نیست؟ سازش هم هزینه دارد. چالش اگر عقلائی باشد، چالش اگر منطبق با منطق باشد، اگر با اعتمادبه نفس باشد، هزینه اش بمراتب کمتر از هزینه ی سازش است. من عرض کردم -ان شاءالله بعدها [هم] صحبت خواهم کرد- این جور نیست که قدرتهای توطئه گر و قدرتهای متجاوز به یک حدّی قانع باشند؛ ما این را در تعاملات این چند سال اخیر مشاهده کرده ایم. یک حدّی را مشخّص میکنند، وقتی شما در آن حد عقب نشینی کردید، تازه یک حرف جدید مطرح میکنند، یک ادّعای جدید و یک مطالبه ی جدید مطرح میکنند، شما را باز با همان فشارها مجبور میکنند این مطالبه ی جدید را هم بهشان بدهید؛ و این سلسله همین طور ادامه پیدا خواهد کرد؛ این متوقّف نمیشود.
انقلابیگری یعنی مسئولین کشور، هدفشان را راضی کردن قدرتهای مستکبر قرار ندهند
انقلابیگری یعنی مسئولین کشور، هدفشان را راضی کردن قدرتهای مستکبر قرار ندهند؛ مسئولان کشور، هدفشان را راضی کردن مردم، به کار گرفتن نیروهای داخلی، تقویت عناصر فعّال در داخل کشور قرار بدهند؛ این انقلابیگری است. معنای انقلابیگری این است که کشور و مسئولان، تسلیم هیچ زورگویی ای نشوند، دچار انفعال نشوند، دچار ضعف نفْس نشوند؛ نه زورگویی و قلدری را از طرف مقابل قبول کنند، نه فریب او را بخورند -چون قدرتها با وجود اینکه زورگویند و قلدرند و دستشان پُر از اسلحه است، از فریب هم دریغ نمیکنند؛ آنجایی که ممکن باشد، اهل خدعه و فریب و دُور زدن و این حرفها هم هستند- اینها معنای انقلابیگری است.
انقلابیگری، نیاز امروز کشور است
عرض من این شد: برادران عزیز، خواهران عزیز، جوانهای عزیز در سراسر کشور و مسئولین محترم کشور! همه بدانید که ما امروز به روحیّه ی انقلابی، به ممشای انقلابی، به شعار انقلابی، به اصول و مبانی انقلاب امام بزرگوارمان نیازمندیم؛ کشور احتیاج به این دارد. انقلابیگری را با عنوان افراطی گری و مانند این حرفها، نفی نکنید؛ انقلابیگری، نیاز امروز کشور است. این همان درسی است که امام بزرگوار به ما داد و از این درس باید استفاده کنیم. این بحث اوّل و بحث اصلی و عمده ی من.
چند نکته ای راجع مسئله ی انتخابات ریاست جمهوری
امّا در مورد مسائل داخلی هم چند جمله عرض کنم. یک مسئله ی بسیار مهم، مسئله ی انتخابات ریاست جمهوری بود که در [دو] هفته ی قبل انجام گرفت. بنده باید از یکایک آن کسانی که آمدند و بیش از 41 میلیون رأی را در صندوقها ریختند، از صمیم قلب تشکّر کنم. حقیقتاً کار بزرگی انجام گرفت؛ برای کشور اعتبار شد؛ برای نظام جمهوری اسلامی اعتبار شد؛ برای نظام جمهوری اسلامی نشانه ی اعتماد عمومی مردم شد. [اینکه] اکثریّت هفتاد و چند درصدیِ کشور بیایند به نظام جمهوری اسلامی «آری» بگویند، تأیید کنند، به آن اعتماد کنند، خیلی مهم است. حالا بعضی ها متأسّفانه بگوییم از روی کج فهمی -یا چه بگوییم، نمیدانم- انکار میکنند؛ میگویند «رأی مردم ربطی به نظام اسلامی و تأیید نظام اسلامی ندارد»! چرا آقاجان؛ حتّی کسانی که ممکن است در دل از نظام اسلامی گله مندی هم داشته باشند، امّا وقتی می آید در چهارچوب نظام رأی میدهد، معنایش این است که این چهارچوب را قبول میکند و به آن اعتماد میکند و آن را کارآمد میداند که در چهارچوب آن دارد حرکت میکند. این قریب 42 میلیون رأی ملّت، هفتاد و چند درصد، رأی به نظام اسلامی و اعتماد به نظام اسلامی بود. حادثه ی بسیار مهمّی بود.
تخلّفات انتخاباتی را مسئولین با جدّیّت دنبال کنند!
خوشبختانه شورای محترم نگهبان صحّت انتخابات را اعلام کردند. البتّه اعلام کردند و به ما هم گزارش رسیده بود که تخلّفاتی انجام گرفته است؛ این تخلّفات را باید البتّه دنبال بکنند. اگرچه این تخلّفات به نتایج انتخابات هیچ گونه اثری نگذاشته است و نمیگذارد امّا بالاخره تخلّف، تخلّف است و مناسب نظام جمهوری اسلامی نیست. این تخلّفات را مسئولین با جدّیّت دنبال کنند، متخلّفین را مشخّص کنند تا این گونه تخلّفات در انتخابات های گوناگون ما -که انتخابات هایی این ملّت در پیش دارد- برافتد و دیگر ما این گونه تخلّفاتی نداشته باشیم. وقتی که چشممان را ببندیم و از تخلّف صرفِ نظر کنیم و اغماض کنیم، تخلّف تکرار میشود. باید جلوی تخلّف گرفته بشود. من از مسئولان کشور هم که این انتخابات را اجرا کردند، نظارت کردند، تشکّر میکنم.
البتّه در تبلیغات، در مناظرات، حرفهایی زده شد، گاهی بداخلاقی هایی شد، برخی از دستگاه های گوناگون کشور مورد اتّهام قرار گرفتند؛ اینها کارهای خوبی نبود؛ گذشته، گذشته است؛ بایستی اینها ادامه پیدا نکند. همه توجّه داشته باشند: به آنچه در انتخابات انجام گرفت، با چشم اغماض نگاه کنند؛ تکرار نکنند؛ یعنی ملّت -چه آن گروهی که نامزد آنها رأی آورده است، چه آن گروهی که نامزد آنها رأی نیاورده است- باید از خودشان ظرفیّت نشان بدهند، از خودشان حلم نشان بدهند -حلم یعنی ظرفیّت، جنبه دار بودن- بی جنبگی نشان ندهند. بعضی هستند که اگر در یک قضیّه ای برنده هم بشوند بی جنبگی نشان میدهند، بی ظرفیّتی نشان میدهند، اگر بازنده هم بشوند همین جور؛ نه، بایستی چه در صورتی که انسان موفّق شد و به آن مقصودی که داشت رسید، چه در صورتی که نرسید، از خود ظرفیّت نشان بدهد. خب، خوشبختانه امسال در این انتخابات ظرفیّت نشان دادند، آن کسانی هم که موفّق نشدند ظرفیّت نشان دادند، بر خلاف سال 88 که آن مشکلات را برای کشور به وجود آوردند.
در مسائل داخلی، دولت محترم، به تولید و اشتغال اهمّیّت ویژه بدهند
یک مسئله ی دیگری که من اینجا کوتاه عرض میکنم و بعدها ان شاءالله با تفصیل بیشتری ممکن است مطرح بکنم، این است که در مسائل داخلی، دولت محترم، به تولید و اشتغال اهمّیّت ویژه بدهند. بر طبق قانون اساسی، رئیس جمهور از امکانات بسیار گسترده ای در کشور برخوردار است؛ خیلی از کارها را میتوانند انجام بدهند؛ از این امکاناتی که در اختیار دارند استفاده کنند، ظرفیّتهای داخلی را بالفعل کنند، هیچ درنگی در عمل به وعده هایی که به مردم داده شده است صورت نگیرد. مسئولین را، مسئولان بخشهای مختلف را -حالا در دولت دوازدهم- جوری انتخاب بکنند که کارکن و فعّال و پای کار و توانا باشند؛ یعنی توانایی آنها بتواند کارها را ان شاءالله پیش ببرد. اگر خدای نکرده در بخشهای مختلف -چه اقتصادی و چه غیراقتصادی- یک بخشی از خود ناکارآمدی نشان بدهد، این به حساب ناکارآمدی نظام گذاشته خواهد شد و این بی انصافی است؛ نظام کارآمد است؛ بخشهای مختلف باید بتوانند خودشان را پابه پای نظام پیش ببرند. [مسئولین] برای مقاوم سازی کشور در قبال تحریمهای آمریکا، باید کشور را آماده کنند؛ کشور را مقاوم سازی کنند. می بینید آمریکایی ها با کمال وقاحت هر روزی یک حرف جدیدی [میزنند]، یک ساز جدیدی کوک میکنند؛ باید در مقابل آنچه آنها انجام میدهند، کشور مقاوم باشد و توانایی ایستادگی داشته باشد. این مقاومت اقتصادی و فرهنگی و سیاسی و همه جانبه را مسئولین در نظر بگیرند.
در مسائل جهانی از کشور باید صدای واحدی شنیده بشود
در مسائل جهانی هم، از کشور باید صدای واحدی شنیده بشود؛ این را همه ی مسئولان محترم کشور توجّه کنند؛ در مسائل مهمّ بین المللی، یک صدای واحد قوی باید از داخل کشور شنیده بشود؛ صداهای گوناگون از مسئولین شنیده نشود. حالا ممکن است فلان نویسنده یا فلان کسی که در فضای مجازی کار میکند، عقیده ی دیگری داشته باشد، اهمّیّت ندارد؛ مسئولان کشور باید حرف واحدی بزنند، صدای واحدی داشته باشند.
چند نکته ای در مورد مسائل خارجی
یک جمله هم در مورد مسائل خارجی عرض بکنم. متأسّفانه در ماه مبارک رمضان برادران ما در برخی از کشورها بشدّت دچار مشکلند؛ در یمن، در سوریه، در بحرین، در لیبی، مسلمانها با دهان روزه دچار این مشکلات عظیم هستند. در یمن دولت سعودی شب و روز یمن را بمباران میکند، مردم را زیر فشار قرار میدهد؛ البتّه اشتباه هم میکنند. این را من اینجا بگویم، دولت سعودی بداند اگر ده سال دیگر یا بیست سال دیگر هم این روش را در مقابل مردم یمن پیش بگیرد، بر مردم یمن پیروز نخواهد شد. این یک جنایتی است که در حقّ مردم بی پناه و بی گناه یک کشوری دارد انجام میگیرد و قطعاً به نتیجه هم نخواهد رسید؛ وزر و وبال خودشان را در دنیا پیش مردم و پیش خدای متعال و پیش کرام الکاتبین سنگین میکنند و انتقام الهی را نسبت به خودشان سخت تر خواهند کرد.
در بحرین هم همین جور؛ در بحرین هم حضور دولت سعودی یک حضور غیر منطقی است. مسائل بحرین مربوط به مردم بحرین است؛ مردم بحرین بنشینند خودشان با حکومتشان صحبت کنند، به یک نتیجه ای برسند. چرا بایستی یک دولت بیگانه، نیروی نظامی به آنجا وارد کند و در کار آنجا دخالت کند و سیاست گذاری کند؟ این کارهای غیر منطقی و غیر عقلائی است که کشورها و ملّتها را دچار مشکل میکند. اینکه بخواهند اراده ی خود را بر یک ملّتی تحمیل بکنند منطقاً غلط است، عملاً ناکارآمد است و نتیجتاً موجب روسیاهی است و به جایی نخواهد رسید؛ حتّی درصورتی که با این رشوه ی چند صد میلیاردی آمریکا را هم با خودشان همراه بکنند، باز هم به نتیجه ای نمیرسند.
مسائل سوریه هم همین جور؛ حضور کشورهای بیگانه در سوریه که برخلاف اراده ی دولت سوریه و ملّت سوریه است، کار خلافی است. [ما] معتقدیم مسائل سوریه هم باید با گفتگو حل بشود؛ معتقدیم که هم در سوریه، هم در بحرین، هم در یمن، هم در همه جای دنیای اسلام، دشمنان جنگهای نیابتی به راه می اندازند، مردم را با یکدیگر درگیر میکنند. راه حل این است که بنشینند با هم صحبت کنند، گفتگو کنند، مذاکره کنند، دیگران دخالت نکنند، سلاح از بیرون -به این شکل که ملاحظه میکنید- به کشورها تزریق نشود. امروز داعش از محلّ ولادت خود یعنی از عراق و سوریه دارد رانده میشود و به سراغ کشورهای دیگر میرود؛ به سراغ افغانستان و پاکستان و حتّی فیلیپین و کشورهای اروپایی و جاهای دیگر. این آتشی است که خود آنها به دست خودشان افروخته اند و حالا دامن خودشان را این آتش گرفته است.
ملّت ایران به توفیق الهی توانسته است در همه ی این قضایا با منطق، با عقلانیّت، با عزم و اراده ی راسخ، کار خود را ادامه بدهد و پیش ببرد؛ بعد از این هم همه ی تحوّلات سیاسی کشور به توفیق الهی و به هدایت الهی و به اذن الهی، به سمت آرمانهای این ملّت و پیروزی این ملّت تمام خواهد شد. و من عرض میکنم به توفیق پروردگار، به تجربه ی 38 سال گذشته، فردای این ملّت از امروز این ملّت بمراتب ان شاءالله بهتر خواهد بود.
پروردگارا! در این عصر ماه رمضان، به این جمع روزه دار و به این شکمهای گرسنه و لبهای تشنه، رحمت و فضل خود را نازل بفرما. پروردگارا! به حقّ محمّد و آل محمّد ملّت ایران را در همه ی میدانهای مهمّ خود پیروز و سربلند بفرما. پروردگارا! امام بزرگوار ما را که روحش و جانش و نفَسش در میان ما زنده است، روزبه روز زنده تر قرار بده. پروردگارا! شهدای عزیز این ملّت را، جوانان فداکار این ملّت را، مشمول لطف و فضل خود قرار بده. پروردگارا! مسئولان کشور را به خدمت به این ملّت بزرگ موفّق بگردان، قلب مقدّس ولیّ عصر (ارواحنا فداه) را از ما راضی و خشنود کن. پروردگارا! دعای آن بزرگوار را شامل حال ملّت ایران و شامل حال این حقیر بفرما؛ چشم ما را به جمال آن بزرگوار روشن کن.والسّلام علیکم و رحمةالله و برکاته
