به گزارش ایسنا، حسن منتظر تربتی امروز در مراسم آغاز بهره‌برداری رسمی از خط انتقال گاز دامغان- کیاسر- ساری- نکا در مورد خط مذکور توضیح داد: این خط 170 کیلومتر با قطر 42 اینچ است.
وی در مورد نحوه گاز رسانی به استان‌های شمالی قبل از بهره‌برداری از خط مذکور توضیح داد: گاز استان‌های شمالی کشور ابتدا از طریق خط لوله سرخس- نکا تامین می‌شد. گاز استان‌های مازندران و گیلان نیز از طریق ترکمنستان تامین می‌شد اما زمانی که نیاز بالا رفت، خط لوله سرخس- نکا دیگر پاسخگوی نیاز استان گلستان نبود. از سوی دیگر ترکمنستان شیر گاز خود را روی کشور بست و همچنین گاز منطقه مرکزی مازندران از طریق واردات تامین می‌شد.
مدیرعامل توسعه و مهندسی شرکت ملی گاز ایران با تاکید بر اینکه واردات گاز از ترکمنستان مطمئن نبود، اظهار کرد: به همین دلیل شرکت ملی گاز تصمیم گرفت گاز مازندران را از طریق خط لوله سراسری تامین کند؛ گرچه این مسیر بسیار سخت بود اما بهترین مسیر محسوب می‌شد. این خط لوله از دامغان شروع شده و از کیاسر، ساری و سپس از پنبه چوله به خط لوله شمال وصل شده و به موازات آن تا نکا ادامه پیدا می‌کند. چنانچه در آینده قصد داشته باشیم روابط خود را با ترکمنستان توسعه دهیم این خط لوله مفید خواهد بود.
منتظر تربتی با بیان اینکه گاز استان مازندران دیگر به ترکمنستان وابسته نیست، گفت: این خط لوله علاوه بر اینکه شبکه جنوب به شمال را وصل می‌کند، گاز کیاسر، چهاردانگه، ساری، نکا و غیره را نیز تامین می‌کند.
وی در مورد مسیر خط لوله مذکور توضیح داد: این خط لوله در ارتفاع 2200 متر از سطح دریا از دامغان آغاز می‌شود و پس از گذر از جنگل در سطح منهای 20 متر آب‌های بین‌المللی عبور می‌کند. این تغییر ارتفاع شرایط را بسیار سخت می‌کرد. البته این خط لوله 58 بار از رودخانه تجن عبور کرد.
مدیرعامل توسعه و مهندسی شرکت ملی گاز ایران ادامه داد: در این خط 12 ایستگاه شیر بین راهی وجود دارد و دارای هشت انشعاب است.
منتظر تربتی در ادامه در مورد سابقه اجرای پروژه این خط لوله توضیح داد: طراحی خط لوله انتقال گاز دامغان- کیاسر- ساری- نکا در سال 1384- 1385 طراحی و در سال 1386 اجرای آن پررنگ شد. در سال 1386 به روش پی‌سی پیمان‌سپاری شده و 30 کیلومتر آن کشیده شد اما به دلیل برخورد با پارک ملی و نبود منابع مالی متوقف شد. در سال 1390 طراحی جدید آن به روش پی‌سی‌اف صورت گرفت اما تامین مالی نشد و فقط حفاری کانال و مسیرسازی بود.
وی افزود: در سال 1393 این قرارداد از پی‌سی‌اف به پی‌سی تغییر یافت و در سال 1394 طبق مصوبه شورای اقتصاد تامین منابع مالی صورت گرفت و قرار شد هزینه آن از طریق منابع داخلی شرکت ملی گاز تامین شود. جوشکاری و تامین لوله در سال 1394 حدود 33 کیلومتر، در سال 1395 حدود 107 کیلومتر و در سال 1396 حدود 14.5 کیلومتر بود. اوایل سال 1395 تست آن شروع شد و امسال بیشتر وقت به تست گذشت.
مدیرعامل توسعه و مهندسی شرکت ملی گاز ایران در مورد هزینه این پروژه نیز توضیح داد: کل هزینه پروژه 820 میلیارد تومان شامل 390 میلیارد تومان ساخت لوله و ورق، 70 میلیارد تومان سایر کالاها، 220 میلیارد تومان اجرا، 120 میلیارد تومان تحصیل اراضی و 30 میلیارد تومان نیز منابع طبیعی، محیط زیست و میراث فرهنگی است.
وی با اشاره به بند «ق» بودجه سال 1393 گفت: این بند سبدی پر از دود بود که وزیر نفت آن را تبدیل به پول کرد. ما از زنگنه یاد گرفتیم هنگامی که منابع مالی محدود است یاد بگیریم در کجا نباید هزینه کنیم. با اینکه منابع مالی محدود بود آنها را در پروژه‌های اولویت‌دار صرف کردیم.
وی با بیان اینکه در اجرای این پروژه مردم و نمایندگان کمک کردند، خطاب به وزیر نفت اظهار کرد: قبول کنید در دوره بعد وزارت نفت را عهده‌دار باشید.
