بسم الله الرحمن الرحیم
انسان از سویی گاه مظهر برترین و زیباترین حقایق هستی است، از سویی دیگر، گاه محل بروز زشتی ها و پستی هایی مانند نیز می گردد. اگر در جایی و زمانی او را مظهر آگاهی و محبت و فداکاری یا خردمندی و آفرینندگی و پیشرفت در عرصه های تعالی، یا آیت شوق و شور و امید می بینیم، در جایی و زمانی دیگر او را دچار غفلت و کینه و خودخواهی، یا جهل و عادت و رکود، یا سستی و نومیدی و بدبینی مشاهده می کنیم این عنصر با استعداد، می تواند برترین موجود گیتی تا پست ترین پدیده هستی گردد. او مجهز به همه ابزارها و زمینه های تعالی و تکامل معنوی و مادی، آفریده شده است.سرشت او نیک و راه نیکی به روی او باز است. خرد و قدرت بر تصمیم گیری و انتخاب، دو بال توانای اویند و رسولان الهی راهنمایان و امید دهندگان و کمک کنندگان به او. اما او با این حال می تواند تسلیم ضعف ها و هوس ها و خودخواهی ها یا جهل ها و غفلت ها و عادت های خود شود و خــود را از هــمة آن بشارتهــا و امیدها و معراجها محـروم ســازد. ایــن همــان اسـت که آن را باید فسادپذیری انسان نامید و همان است که در عمر دراز بشریت و نیز در عمر هر یک از آحاد بشر، بزرگترین مصیبت او و خطرناک ترین تهدید او به شمار رفته است و می رود. برای پیشگیری و نیز درمان این آفت بــزرگ، دین خدا ذکر را به انسان آموخته است. ذکر یعنی حقیقت را به یاد آوردن، خود را در برابر خدا یافتن، به او گوش سپردن و به او دل دادن یعنی از دلمشغولی هایی که آدمی را اسیر وسوسة هوس ها می کند یا میل به برتری جویی و کین ورزی و آزمندی او را ارضاء می سازد، خود را رها ساختن، یعنی او را از جهنمی که برای خود فراهم کرده است به بهشت صفا و انس و بهجت و امن بردن. و نماز با ترکیب هماهنگ دل و زبان و حرکت، ناب ترین و کامل ترین نمونه و وسیله ذکر است.
انسان در زندگی شخصی اش، گاه بر اثر محنت ها و شدت ها و مصیبت ها، و در زندگی جمعی اش گاه با حوادث تحول آفرین مانند حرکت عمومی به سوی جهاد یا انفاق یا کمک به نیازمندان، به عامل ذکر نزدیک می شود، و گاه با سرگرمی های هوس آلود و غرق شدن در سرخوشی و اشرافیگری و عیش بارگی، از آن دور می افتد. عنصری که می تواند در همه این احوال او را به بهشت ذکر نزدیک یا نزدیک تر کند، نماز است.
نماز در حالات آمادگی روحی، به آدمی عروج و حال و حضور بیشتر می بخشدو در حالات غفلت و ناآمادگی، در گوش او زنگ آماده باش می نوازدو او را به آن وادی نورانی نزدیک می سازد. لذا نماز در هیچ حالی نباید ترک شود. در عین شدت و محنت، در بحبوحه میدان جهاد در هنگام فراغ و آسایش، و حتی در میان محیط لجن آلودی که انسان با هوس ها و کینه ها و شهوتها و خودخواهی ها، پیرامون خود پدید آورده است، نماز یک شربت مقوی شفابخش است، باید آن را با دل و جان خود نوشید و از هر نقطه کـه در آن واقع شده ایم، یک گام یا یک میدان به بهشت رضوان نزدیک شد.از این روست که نه َحیّ عَلی الجهاد و نه حی علی الصوم و نه حَیّ عَلی الانفاق، نگفته اند، ولی در هر روز بارها سروده اند: َحیّ عَلی الصّلاه در دوران انقلاب و جنگ تحمیلی نماز ما را در حرکتمان مصمم تر و نیرومندتر می کرد، و امروز که خطر غفلت و عیش بارگی و آرزوهای حقیر و تنگ نظرانه و عادتها و روزمّرگی ها ما را تهدید می کند، نماز به ما مصونیت می بخشد و بن بست های پنداری را می شکند و راه مارا روشن و افق را درخشان می سازد. این تنها برگی از کتاب مناقب نماز است، و همین برای براه انداختن حرکتی جدی تر از گذشته، می تواند انگیزه ای ژرف و کارآمد پدید آوردهمه باید در این حرکت بزرگ که شایسته است جهاد نامیده شود، خود را ملتزم و متعهد بدانند علمای دین، روشنفکران، هنرمندان، جوانان، پدران و مادران و همسران، دارندگان منبرها و رسانه ها، نویسندگان، و بیش از همه مسئوولان بخش های حکومتی مانند: وزارت های آموزش و پرورش، علوم و فن آوری، ارشاد، صدا و سیما، سازمانهای تبلیغاتی، مراکز تولید سینمایی، پژوهشگاهها، مدیرانی که نیروی انسانی کلانی در قبضة امر و نهی آنهایند، مانند: نیروهای مسلح، وزارتخانه ها، کارگاهها، دانشگاهها و مدارس، وسایل حمل و نقل و غیراینان هریک به گونه ای می توانند و می باید در این حرکت همگانی سهیم گردند و نقش ویژه خود را بگذراند.
این کـار با سهـل انگـاری و کم همتی به سرانجام خود نمی رسد. از برترین شیوه ها و فنی ترین و هنری ترین ابزارها باید بهره گرفته شود. نمایش نماز جماعت مهجوریبا جمع معدودی آنهم از فرسودگان بی نشاط، ترویج نماز جماعت نیست، همچنان که پخش صدای اذان از رسانه های صوت و تصویر کافی نیست جوان های ما هزاران صف جماعت پرشور و حال در سراسر کشور تشکیل می دهند، مردم زیادی از آنان که فیلمهای سینمایی در گزارش واقعیتهای زندگی آنان ساخته می شود، اهل نماز و نیاز و تهجّدند، حنجره های بسیاری از روی ایمان و تعبد در هنگام اذان، صدا به این سرود معنوی بلند می کنند، گروههای انبوهی در هنگام نماز از کار روزانه دست کشیده به مسجد رو می آورند اینها می تواند در ساختهای هنری، چهره زیبا و ترغیب کننده این فریضه نجات بخش را به همه نشان ده در دانشگاهها و دیگر مراکز انسانی انبوه، مسجد می تواند جایگاه امن و صفا باشد، و امام جماعت، غمگساری و راهنمایی و همدلی را در کنار اقامة نماز در آن مهبط رحمت و هدایت الهی به نمازگزاران هدیه کند. مجامع دانشجویی و دانش آموزی در آن صورت، جذابترین مرکز تجمع خود را مسجد دانشگاه و مدرسه خواهند یافت و پایگاه تقوا، پایگاه فعالیت جوانان خواهد شد.
به مدیران آموزش و پرورش و علوم یادآوری می کنم که سـهـم مسجدسازی و مسجدپردازی باید در اعتبارات فعالیت های فوق برنامه، در ردیف اول و بیش از سهم دیگر بخش ها این سر فصل باشد.
هجرت هفتگی روحانیون مستقر در مراکز نظامی و غیره به روستاهای همسایه این مراکز از توصیه های پیشین من است که بر آن تأکید می ورزم. همچنین فراهم ساختن فضای مادی و معنوی برای اقامـه نمــاز در بوستــان ها و.گردشگاهها و نمایشگاهها و امثال آنامامان محترم جمــاعت اگــر خود بر اثر کهولت و غیره نمی توانند وظیفه رابطه و انس و راهنمایی را برای نمازگزاران بویژه جوانان فراهم کنند، در کنار خود فضلای جوان و پرنشاط را به کار گیرند و آنان در کار با خود شریک سازند.
نمازهای جمعه باید پایگاه جذب و نصیحت و تعلیم باشد. امامان محترم جمعه با کمک برگزارکنندگان مراسم نماز، همة سعی خود را در این جهت مبذول دارند.خدا را سپاس که محیط عمومی کشور، محیط ذکر و نماز و معنویت است و خدا را سپاس که خیل عظیمی از مردم ما بویژه جوانان با نماز و نیاز پیوند روحی و عاطفی و عقلانی دارند. لیکن این همه باید گام های نهایی شمرده نشودو بیش از گذشته تلاش عالمانه و مدبرانه و نازک اندیشانه در این رویکرد به کار رود.
لازم می دانم از همه کسانی که این راه را دلسوزانه گشوده و پیموده و برای آینده آن برنامه ریزی کرده اند صمیمانه سپاسگزاری کنم، بویژه از روحانی پرهیزگار و پارسا و پرانگیزه جناب حجه الاسلام قرائتی که حقا در این کار بر گردن همه ما حقی بزرگ دارند رحمت خدا و توجه حضرت بقیه الله ارواحنا فداه را برای ایشان و همگان مسئلت می کنم.
والسلام علیکم و رحمت الله و برکاته
سید علی خامنه ای
15/6/80