اوسائین بولت دونده سرشناس جامائیکایی در مسابقات دوی 100 متر المپیک ریو بار دیگر ثابت کرد که سریع ترین مرد دنیاست. او در این مسابقه برای سومین دوره متوالی در این شاخه توانست به مدال طلا برسد. او که رکوردار المپیک و دنیا در دوی 100 متر نیز هست، در مسابقه بامداد دوشنبه 100 متر را در 9.81 ثانیه طی کرد و مورد تشویق هواداران حاضر در ورزشگاه ژائو هاوه لانژ قرار گرفت. او که عنوان صاعقه را نیز یدک می کشد، در این مسابقه نتوانست مثل همیشه بی عیب و نقص باشد و آن بولت همیشگی نبود؛ اما مشکلی هم نداشت. او یکی یکی حریفانش را پشت سرگذاشت و با سبقت از گاتلین آمریکایی (9.89 ثانیه)، خود را به مدالی که در دو دوره قبل نیز فتح کرده بود رساند. این درحالی است که گاتلین که در سالهای اخیر کل کلهای لفظی وفیزیکی زیادی با بولت داشت در جریان برگزاری مسابقه به خاطر سابقه سیاهش ( نتیجه دو تست دوپینگ اومثبت اعلام شده بود)، هو شد.
آنچه مسلم است این است که بولت دست کم در دوی 100 متر شکست ناپذیر است و او این را در سه دوره اخیر المپیک با کسب مدال طلا ثابت کرده است. هشت سال پادشاهی در دوی دنیا که از المپیک 2008 پکن شروع شد؛ در المپیک 2012 لندن به اوج رسید و در المپیک 2016 ریو همچنان صاعقه این دونده جامائیکایی ادامه دارد. حالا بولت در آستانه 30 سالگی، شاید کمی سرعت پیشینش رااز دست داده باشد، اما همچنان یکه تاز است و حریفانش از دیدن او می لرزند.
این مدال، هفتمین مدال المپیکی بولت بود (سه مدال طلا در دوی 100 متر، دو مدال در دوی 200 متر و دو مدال در 4 در100 متر). بعد از اتمام مسابقه یکشنبه شب بولت، او با ژست های همیشگی اش به شادی پرداخت و عکسهای یادگاری و سلفی های متعددی با هواداران گرفت و به خیلی از هوادارانش نیز امضا داد. او از روز سه شنبه در مسابقات دوی 200 متر حضور خواهد یافت و دوبالره با گاتلین رقابت خواهد کرد. دوباره ورزشگاه برای دیدار با بولت پرخواهد شد و شادی، رقص و لبخندهای زیادی را شاهد خواهیم بود؛ چون بولت می دود.
بولت در پایان مسابقه اش به خبرنگاران گفت:«احساس خوشبختی و غرور می کنم. بار دیگر به دنیا نشان دادم که بهترین هستم. مسابقه ایده آلی نبود ولی قهرمان شدم. درمورد رقابت با گاتلین باید بگویم که درجریان مسابقه صبر کردم تا زمان مناسب برای پیشی گرفتن از او فرا برسد و از او جلو زدم. در نیمه نهایی سریع تر از فینال دویدم. مشکل این بود که زمان برگزاری مسابقه فینال زمان خوبی نبود. اگر خسته نبودم می توانستم سریع تر بدوم. بین بازی نیمه نهایی و فینال زمان زیادی برای استراحت کردن نداشتم.شاید اگر اینطور نبود، می توانستم رکورد قبلی خودم را بشکنم. فاصله زمانی بین این دو مسابقه برروی من و همه شرکت کنندگان تاثیر بدی گذاشت. تصمیم درستی نبود که بین این دو مسابقه تنها 1 ساعت و 20 دقیقه زمان داشتیم. هرسال دست کم 2 ساعت بین این دو مسابقه زمان داشتیم. هیچ کسی از این اتفاق راضی نبود. اما من دوست دارم فکر کنم که جاودانه ام. من برای فتح مدال طلا آمده بودم و هدفم این بود. اگر این اتفاق نمی افتاد واقعا ناامید می شدم.»
او درمورد هو شدن گاتلین آمریکایی گفت:«قبل ازاین چنین چیزهایی را نشنیده بودم. شوکه شدم.»
