به گزارش ایسنا، پس از اعلام اسامی نامزدهای قضاوت در هفدهمین دوره لیگ برتر، بسیاری از کارشناسان و صاحب منصبان داوری کشور به فهرستی که از سوی حسن کامرانیفر رییس دپارتمان فوتبال مشخص شده بود اعتراض کردند. بسیاری، این ایراد را به کمک داور سابق ایران میگرفتند که این لیست از نامهایی پر شده که سابقه قضاوت کمی در لیگهای دسته یک و دسته دو کشور دارند و همچنین اسامی بزرگ و با تجربهای نیز از فهرست نهایی داوران لیگ هفدهم خط خورده است.
کار تا حدی بالا گرفت که اختلافات کامرانی فر و فریدون اصفهانیان رییس کمیته داوران نمایان شد و این اختلاف به گونهای بود که باعث شد کامرانیفر جوان پس از مدتی ریاست بر دپارتمان داوری از سمت خود استعفا دهد. ریاستی که قرار بود با جوانگرایی کامرانیفر همراه شود تا داوران جوان زیادی به فوتبال ایران و جهان معرفی و راه علیرضا فغانی را دنبال کند.
این سیاست کامرانی فر که بر پایه جوانگرایی بنا شده بود توسط بسیاری نقد و توسط عدهای دیگر تحسین شد. از جمله مهمترین منتقدان وی حیدر سلیمانی بود که در گفتوگو با ایسنا و در انتقاد از کامرانیفر بیان کرد: این طور به نظر میرسد که کامرانیفر به نوعی کمیته داوران را دور زده و فهرستی را برای آنها فرستاده است و کمیته داوران نیز بدون مطالعه و ارزیابی کافی، آن را امضا کرده و به استانها ابلاغ کرده است. من فکر میکنم منطق خوبی در حذف برخی داوران و کمک داوران وجود نداشته است و جالبتر اینکه بعضی از آنها در فصل قبل یک هفته در میان سوت زدهاند و حتی بازیهای مهمی را قضاوت کردند و عصای دست کمیته داوران بودند. سوال این است که اگر عملکرد ضعیفی داشتند، پس چرا تعداد دیدارهای زیادی را قضاوت کردهاند؟ چرا آنها محروم نشدند؟ چرا به عنوان پاداش به آنها، بازیهای پخش مستقیم را دادید؟ داوران باتجربه حاصل سالها زحمت و تلاش پرهزینه بودهاند که به این درجه رسیدهاند؛ نباید به این سادگی، با تصمیمات ناپخته از تجربیات آنان چشمپوشی کنیم.
همچنین افراد دیگری بودند که این کار کامرانیفر زیر باد شدید انتقاد گرفتند که نمونه آنها سرهنگ حیدری رییس هیات داوران استان چهارمحال و بختیاری بود که در گفتوگو با ایسنا درباره عملکرد کامرانیفر توضیح داد: فدارسیون فوتبال ضوابطی دارد که دپارتمان داوری باید وظایف خود را تحت این ضوابط انجام دهد. افرادی که در دپارتمان داوری حضور داشتند تصمیمهایی گرفتند که به صلاح داوری نبوده و راه درستی از جوانگرایی را طی نکردند.
او ادامه داد: سیاست کامرانیفر برای جوانگرایی در عرصه داوری سیاست کاملا صحیحی است اما راهی که او در پیش گرفته کاملا اشتباه است زیرا این کار با کنار گذاشتن داوران باتجربه نظیر قهرمان نجفی، مهدی اروندی و ... همراه بوده است. او حتی پس از بحث با کمیته داوران و اجبار به دعوت آنها حاضر نشد برای آنها گواهینامه داوری صادر کند و یا ساعت به آنها دهد.
حیدری افزود: بیشتر استانها از عملکرد دپارتمان داوری ناراضی هستند زیرا میدانند رویکردهایی که تاج و اصفهانیان در نظر دارند اعمال نمیشود. فدارسیون فوتبال قانون دارد و نباید به راحتی از آن سرپیچی کرد. چگونه داوران به راحتی از لیگهای دسته دو و سه، با قضاوتهای کم نامزد قضاوت در لیگ برتر میشوند؟ همین انتخابها باعث میشود جوانگرایی کامرانیفرد با شکست مواجه شود و تیمهای لیگ برتری ضرر کنند.
همچنین افرادی در دپارتمان داوری اصفهان نظیر جمشید محمدی نیز بودند که اعتقاد داشتند کامرانی فر سیاست درستی را اعمال کرده اما شاید وقت تغییر در دپارتمان باشد. کامرانیفر زحمت خود را در طول این مدت کشید اما متاسفانه در فوتبال ما به جوانها فرصت داده نمیشود. کامرانی فر در دوره یک ساله که ریاست دپارتمان را برعهده داشت مجموعا کارهای درستی را انجام داد اما اشتباهاتی نیز داشت که این طبیعی است. شاید باید فرد باتجربهتری روی کار بیاید و با فدارسیون و کمیته دوران نیز هماهنگ باشد.
علی رغم انتقادات زیاد روسای دپارتمان داوری بعضی از استانها نیز از عملکرد یکساله کامرانیفر راضی بودند و از او حمایت کردند. فریمانی رییس دپارتمان داوری استان خراسان رضوی در گفتوگو با ایسنا اعلام کرد: عملکردی که کامرانیفر در طول این مدت داشت راضی کننده است اما میشد که عملکرد بهتری را از این کمک داور سابق فوتبال ایران انتظار داشت. اینکه چینش داوران به کمیته داوران سپرده شود کار نامناسبی است زیرا در همه جای دنیا کمیته داوران سیاستهای کلان را پیگیری میکند. به نظر من فدارسیون باید دخالت کند و وظایف این دو سازمان را از یکدیگر جدا کند.
اما مهمترین تناقض اساسنامه فدارسیون و کمیته داوران، عزل و نصب افراد در دپارتمان و کمیته داوران است. در اساسنامه فدراسیون آمده است، دبیرکل فدارسیون باید رییس دپارتمان داوری را انتخاب کند اما در اساسنامه کمیته داوران اشاره شده که رییس این کمیته میتواند رییس دپارتمان داوری را برکنار کند. این در حالی است که عملکرد این دو جدا از یکدیگر است زیرا سیاستهای کمیته داوران به سیاستهای کلان داوری مربوط می شود. تصمیمات جزئی داوری ایران باید توسط دپارتمان داوری صورت گیرد. حال باید دید آیا محمدرضا ساکت از عملکرد یک ساله کامرانیفر حمایت خواهد کرد و با استفعای او مخالفت میکند و یا فردی را جایگزین میکند که اختلافی با اصفهانیان نداشته باشد و بتواند دپارتمان داوری و کمیته داوران را هماهنگتر کند.