جلایی پور در کانال تلگرامی خود نوشت: عده ای از تحلیل گران، کابینه دوم روحانی (به ویژه وزرای اقتصاد، کشور، علوم، آموزش و پرورش، و فقدان وزرای زن در آن) را برآورنده رای 24 میلیونی نمی دانند. به نظر می رسد علت کوتاه آمدن روحانی، مواضع صریحی بود که او از تحلیل شرایط ساختاری ایران در جریان برگزاری انتخابات 1396 ارائه داد و مورد توجه مردم هم قرار گرفت (و شش میلیون بیشتر از دوره قبل رای آورد)، او به ظاهر ترجیح داده در انتخاب وزرا مقداری کوتاه بیاید و با دست باز در انتخاب اعضای کابینه عمل نکند.
اینک یکی از سوالاتی که درباره این کابینه پیش می آید این است که: موضع اصلاح طلبان درباره این اقدام روحانی چیست؟
منتقدین می گویند :از این پس، اصلاح طلبان باید بر مواضع اصلاح طلبی خود در تحلیل اوضاع تاکید کنند و از زاویه گرفتن با روحانی نگران نباشند اما من به دلایل زیر مخالف زاویه گرفتن با روحانی هستم:
1- اصلاح طلبان با تحلیلی درست از شرایط (نیاز به حفظ ائتلاف میانه رو ها - اعم از اصلاح طلبان، اعتدال گراها، اصول گرایان میانه رو- در برابر تندروها و مردم انگیزان اقتصادی افسارگسیخته و متوسل به لمپنیسم فرهنگی) از کاندیداتوری روحانی دفاع کردند و خوشبختانه او را به پیروزی قاطع رساندند. سخنان روحانی در مراسم حساس تنفیذ هم گویای این نکته بود که او از مواضع اصلاح طلبانه و توسعه گرایانه اش (که در چهار سال گذشته و در جریان انتخابات بر آن تاکید کرده) عدول نکرده است.
2- حرکت دست به عصای او در چینش کابینه، نه یک تغییر موضع استراتژیک بلکه، حرکتی تاکتیکی است. شکست فاحش «رقیب» در انتخابات می توانست اتفاق مهمی نباشد...... به نظر من این راه حل روحانی برای دور کردن مانع تراشی «تندروها» قابل دفاع است. به ویژه برای دولتی که به مردم وعده کار و شغل داده است.
3- روحانی می توانست بعضی از اعضای دولت دوم را بهتر انتخاب کند ولی، همین دولت معرفی شده هم قابل دفاع است. بهتر است موارد و مصادیق را مرور کنیم:
- در وزارت نیرو آقای بیطرف به جای آقای چیت چیان معرفی شده که تغییری قابل دفاع است.
- آقای شریعتمداری به جای آقای نعمت زاده در وزارت صنایع معرفی شده که این نیز مثبت است.
-آقای آذری جهرمی به جای آقای واعظی معرفی شده که لزوما انتخابی منفی نیست. البته می شد انتخاب های بهتری مثل جهانگرد یا معتمدی داشت ولی جهرمی جوان، جسور، خلاق و همکار جهانگرد است و حساسیت های امنیتی روی او کمتر است .( همدوره ای های انجمنی و تحکیمی جهرمی در دانشکده عباسپور او را مثبت ارزیابی می کنند. دو سالی که مدیرعامل توسعه زیرساخت و معاون وزیر بوده عملکرد خوبی داشته و سابقه فعالیتش در وزارت اطلاعات واقعیت دارد ولی، سوابق اطلاعاتی به تنهایی برای ارزیابی منفی یک فرد کافی نیست، زیرا تعدادی از اصلاح طلبان هزینه داده هم از لحاظ حرفه ای روزی اطلاعاتی بوده اند).
- روحانی برای وزارت دفاع به ارتش توجه کرده و حاتمی را از ارتش به جای دهقان معرفی کرده که انتخاب قابل دفاعی است. - در وزارت داگستری، انتخاب آوایی به جای پورمحمدی کاملا قابل دفاع است.
- حتی انتخاب عباس صالحی (که از لحاظ فرهنگی فرد فاضلی است) به جای صالحی امیری، در توجه به عمق مسائل فرهنگی انتخاب به جایی بوده است.
- در وزارت علوم، انتخاب خاکی صدیق یا باقریان می توانست مثبت تر از فرهادی باشد، اگرچه هیچکدام جای فرجی دانا را نمی گیرند.
- از روحانی انتظار انتخاب وزیر زن داشتیم ولی، انتقال شهیندخت مولاوردی به معاونت حقوق شهروندی و انتقال معصومه ابتکار به معاونت امور زنان حرکتی منفی نیست. چه بسا مولاوردی در معاونت حقوق شهروندی محکمتر از قبل ایفای نقش کند.
با توجه به اینکه اقتصاد مهمترین مساله این دوره روحانی است اما، متاسفانه پست های اقتصادی به نقطه ضعف کابینه دوم تبدیل شده اند. انتصاب نوبخت برای سازمان برنامه و بودجه، یا انتخاب احتمالی نهاوندیان به جای طیب نیا، از انتخاب های بسیار ضعیف روحانی است و چه بسا، مجلس در برابر آنها واکنش نشان دهد.
4- مهمترین مساله در چهار سال آینده برای اصلاح طلبان این است که دولت و شهرداری ها بتوانند برای بهبود معیشت مردم و کاهش فاصله طبقاتی اقدامات موثری انجام دهند. اگر وضعیت معیشتی مردم بهبود نیابد جامعه مدنی هم نمیتواند از آزادی هایش دفاع کند. اگر برای وزیر اصلاح طلب کارشکنی کنند و در برابر وزیری که اصول گراست در اجرای سیاست های روحانی موفق باشد در چهارسال آینده، دومی بر اولی ترجیح دارد. به عنوان مثال در چهار سال گذشته، واعظی اصلاح طلب نبود و مرتب به اصلاح طلب ها کنایه می زد ولی عملکردش در توسعه زیر ساخت فضای آن لاین خوب بود. همین توسعه زیر ساخت به قوی شدن جامعه مدنی ایران و شکست تندرو ها در 94 و 96 کمک کرد.
5- پاره ای از تبلیغات در نقد دولت روحانی مربوط به«غضنفران و تکنوازان» در حاشیه خود جبهه اصلاحات است. بعضی از این«غضنفران» اسم وزیری را در جیبشان گذاشته اند و اگر روحانی او را انتخاب نکند معرکه می گیرند که اصلاحات ضربه خورد و به رای مردم بی اعتنایی شد!! درصورتیکه، تا زمانی که، روحانی از پیگیری سیاست های وعده داده اش دفاع می کند بطور قاطع مورد حمایت اصلاح طلبان است و اصلاح طلبان با روحانی زاویه نمی گیرند.از طرفی این زاویه نگرفتن اصلاح طلبان در برابر کابینه دوم روحانی به معنای ترک مطالبه گری اصلاح طلبانه و نقد همدلانه از دولت روحانی در چهار سال آینده نیست.
29216
