پول خرج کردن مادران

 

چگونه از پس مخارج و فشارهای مالی و چیزهای دیگر برآییم؟
 

شاید تا قبل از تولد نوزادتان به صورت جدی به خریدن شلوار یا لباس تازه فکر نکرده باشید. حالا هم که مادر شده‌اید، خود را در تنگنای مالی می‌بینید یا شاید هم احساس تقصیر می‌کنید.
در بررسی جامعِ بیش از 3000 مادر و زنان باردار، مرکز کودک متوجه کوهی از نگرانی‌های مالی و همینطور ترس از نداشتن احساس تقصیر کافی از عادات خرج و پس‌انداز در آنها شده است.
این روزها بزرگ کردن بچه هزینه بسیاری برمی دارد، بنابراین منطقی به نظر می‌رسد که ما مادرها دایم به پول فکر کنیم. اما فراتر از اینها، مسئله احساسات ناشی از نحوه خرج، ولخرجی و پس‌انداز هم وجود دارد. بنابراین مرکز کودکان به سراغ متخصصان، یعنی مشاوران مالی و روانشناسان متخصص در امور مالی رفت تا دریابد چگونه می‌توان فشار مالی را از بین برد. در ادامه این مقاله به یافته‌های مهم، راهنمایی‌های متخصصان و راههای کسب اعتماد به نفس در شرایط مالی خود دست خواهید یافت.

یافته 1: درباره نحوه مخارج خود احساس گناه می‌کنیم
 

آمار مهم57: درصد از مادرها وقتی برای خودشان پول خرج می کنند، احساس گناه دارند.

دلایل پشت آن:
 

ما همه افراد دیگر را در اولویت قرار می‌دهیم
کیت لوینسونِ روانشناس که برگزارکننده‌ی کارگاههایی برای کشف رابطه احساسی زنان با پول است می‌گوید احساس تقصیر از خرج کردن، چیزی است که بین همه زنها شایع است چون ما هنوز این طور تصور می‌کنیم که نیازهای ما اهمیت کمتری دارند. و وقتی هم که مادر می‌شویم، خواسته‌های خودمان در آخرین سطر اولویت‌ها قرار می‌گیرند. لوینسون معتقد است «در نگاهی عمیق‌تر، ما فکر می‌کنیم ارزشهای ما به واسطه‌ی مراقبت از دیگران حاصل می‌شوند». گری بوفون متخصص امور مالی و نویسنده، با مادران مختلف و حتی ثروتمندی کار می‌کند که وقتی می‌خواهند چیزی را که واقعا به آن احتیاج دارند بخرند، آشفته خاطر می‌شوند. بوفون می‌گوید «وقتی به آنها توصیه می‌کنم که اول از همه به فکر خودشان باشند، جوری نگاهم می‌کنند انگار دیو سه سرم».
حالا که مادر شده‌ایم پول کمتری در اختیار داریم
بزرگ کردن بچه‌ها این روزها آنقدر هزینه‌بر است که بسیاری از زوجین احساس می‌کنند بعد از مخارج ضروری مثل مراقبت از کودک، لوازم نوزاد، و پوشک چیز زیادی باقی نمی‌ماند. به علاوه، اگر دست از کار بکشیم و خانه‌دار شویم یا مرخصی زایمان بدون حقوق بگیریم، اغلب وضعیت مالی مان وخیم‌تر هم می‌شود. حتی اگر نشود هم خیلی از مادران از خرج کردن پولی که خودشان به دست نیاورده‌اند دچار عذاب وجدان می‌شوند. لوینسون مُراجعی را به خاطر می‌آورد که بعد از ترک شغل معلمی دیگر تمایلی به خرج کردن نداشت – با این که خانواده متمولی داشت. لوینسون می‌گوید «او می‌توانست برای بچه‌ها خرید کند، اما برای خودش نه. از این که به شوهرش وابسته باشد احساس ناراحتی می‌کرد، و احساس می‌کرد که اگر احتیاجاتش را کم کند، این قدر احساس دین به شوهرش نخواهد داشت».
درآمدمان را با نیازهای رو به افزایش خانواده هماهنگ نکرده ایم
بچه دار شدن برای بسیاری از خانواده‌ها به منزله شوک مالی است. خیلی سخت است که از قبل پیش‌بینی کنید که کودکتان با چه سرعتی رشد می‌کند و لباسهایش برایش کوچک می‌شوند و کلاسهای من و مامان یا استخدام پرستار بچه چه هزینه‌هایی برمی‌دارد. بودجه شما دچار ضربه‌ای ناگهانی می‌شود – و با ترس و احساس ِ گناه از خرج کردن تحلیل خواهید رفت.

چه می‌توان کرد:
 

نگاه دقیقی به بودجه خود داشته باشید، و جایی برای خرج کردن برای خود در نظر بگیرید.
کانداس بار، مشاور مالی و یکی از موسسان موسسه آموزش مالی زنان توصیه می‌کند، برنامه مخارج خود را تنظیم کنید. یک ماه هزینه‌های خود را دنبال کنید، بعد نگاهی به ضروریات (هزینه مسکن یا اجاره، تسهیلات زندگی و پس‌اندازها) و موارد غیرضروری داشته باشید و ببینید در کجاها می توانید صرفه جویی کنید.
اگر می‌توانید، مبلغی را برای مخارج «اضافی» مثل تفریحات، بیرون رفتن، خرید و امثالهم کنار بگذارید. بوفون می‌گوید «به این ترتیب، احساس می‌کنید که خرج کردن برای خودتان به‌حق است، چون همه چیز را برنامه‌ریزی کرده‌اید. وقتی فکر نکنید که دارید از حق زهرا می‌زنید و خرج زهره می‌کنید، صرف مبلغی برای خودتان راحت‌تر خواهد بود.» بسیاری از زوجین برای چنین مخارجی از کارت اعتباری مشترک استفاده می‌کنند چون آنها را متوجه مقدار مخارج خود می‌کند.
با همسر یا شریک زندگی‌تان همراه باشید.
فرقی نمی‌کند در خانه با کودکان مانده‌اید، کمتر از شوهرتان کار می‌کنید و درآمد دارید، یا بیشتر درمی‌آورید، مهم این است که احساس کنید شریک مالی شوهرتان هستید. درباره احساس خود نسبت به خرج کردن با هم صحبت کنید و مطمئن شوید که هردوی شما به یک اندازه درگیر امور مالی هستید. این به معنی پرداخت قبض‌ها، و تسویه حساب ماهانه و اقرارنامه‌های بانکی با هم است.
اگر در حالت عادی قبض‌ها را با کمک هم نمی‌پردازید، درگیر شدن در این کار بخشی از نگرانی شما در خصوص امور مالی را کم می‌کند. و معمولا اگر مراقب حساب بانکی باشید، همسرتان درک بهتری از بودجه خانواده خواهد داشت. مطمئن شوید که با همسرتان درباره نحوه خرج مبالغ باقیمانده هر ماه بعد از پرداخت قبوض توافق دارید. ژاکلین پلومز روانشناس می‌گوید «به این ترتیب، هیچکس احساس نخواهد کرد که سرش کلاه می‌رود».
برای خودتان حقوق در نظر بگیرید.
مادرانی که در خانه کار می‌کنند، بر اساس آمار قادرند سالانه 15000 تومان بابت نقشهایی چون خانه‌داری، آشپزی، مربیگری در مهدکودک، رانندگی ون، و روانشناسی و دیگر شغلها درآمد داشته باشند.
کمتر خانواده‌ای می‌تواند همزمان شش نفر را استخدام کند، اما متخصصان توصیه می‌کنند که بر اساس بودجه خانوادگی، حقوقی را برای والدینی که در خانه می‌مانند در نظر بگیرید. این عینی ترین راه پی بردن به اهمیت همکاری پدر یا مادر در سلامت مالی خانواده است و به او کمک می‌کند دچار احساس گناه از خرج کردن نشود.
اگر از جمله والدینی هستید که در خانه می‌مانید و وقت اضافه کمی دارید، گزینه‌ی دیگر کسب درآمد از طریق کار در خانه است. بعضی از والدین لباسهای کوچک شده‌ی فرزندانشان را از طریق اینترنت به فروش می‌گذارند؛ برخی دیگر حرفه خود را ادامه می‌دهند، و برخی دیگر لوازم دست ساز می‌فروشند یا طراحی لباس می‌کنند.
مسئولانه برای خود خرج کنید
هنوز آن قدر وقت ندارید که برای خودتان خرج کنید؟ الیویا ملان، سخنگوی شغلی، مربی مالی، و نویسنده‌ی چهار کتاب درباره پول و روابط می‌گوید «خرج‌های غیرمعمول را تجربه کنید، کارهایی را که در حالت عادی برای خود نمی‌کنید. خودتان را مجبور کنید تا برای چیزهایی پول خرج کنید که به شما احساس دوست داشتنی شدن و شادابی می‌دهد». ملان می‌گوید به جای خریدن اشیا، به خرج کردن برای چیزهایی که به روح و روان شما کمک می‌کند فکر کنید، مثل دوره‌ای آموزشی در کالج محلی. نتیجه‌اش چیست؟ آمادگی ذهنی بهتری برای رسیدگی به خانواده خود خواهید داشت. بوفون می‌گوید «هفته‌ای یک بار انجام کارهای خوب برای خودتان ضروری است، حتی اگر کوچک باشد».
یافته 2: ما فقط بهترین‌ها را برای کودکانمان می‌خواهیم.
آمار مهم: 90درصد از مادران ترجیح می دهند که چیزی برای کودکانشان بخرند تا برای خودشان. 61 درصد بیشتر برای لباس کودکانشان خرج می‌کنند تا خودشان.
دلایل پشت آن:
خرج کردن برای کودکان حس خوبی دارد.
توجیه ولخرجی برای کودک شما آسانتر است، مخصوصا اگر برای اسباب‌بازی یا عروسکی باشد که به رشد ذهنی او کمک کند یا او را بخنداند. نورما فشباخ، روانشناس رشدی و بالینی و استاد بازنشسته‌ی مطالعات روانشناسی آموزش در دانشگاه کالیفرنیای لس آنجلس معتقد است با این کار احساس می‌کنید که دارید کار مهمی را به انجام می‌رسانید.
خرید برای کودکان ما را سر ذوق می‌آورد بی آن که احساس بدی داشته باشیم.
حتی می‌توانید به نیابت از کودکان خرید کنید چون رابطه نزدیکی با کودک خود دارید. و انجام این کارها با نقش مادری شما همراه می‌شود. ملان می‌گوید «خودمان را نان‌آور خانه می‌دانیم بنابراین خریدن برای آنها واکنشی طبیعی است: "دلم می‌خواهد بچه‌ام احساس کند استثنایی است، زیبا است، و دوستش دارند» .
فشار زیادی برای خریدن آخرین و بهترین مدل‌ها برای کودکانمان وجود دارد.
فیشباخ می‌گوید «ما در جامعه‌ای کودک سالار و مادی‌گرا زندگی می‌کنیم بنابراین همه‌اش خرید، خرید و خرید». و لوینسون می‌گوید «خیلی از ماها احساس می‌کنیم که مادرهای خوبی نیستیم مگر این که به بچه‌ها هرچه بیشتر که می‌توانیم بدهیم».
سعی می‌کنیم چیزهایی را که همیشه نمی‌توانیم به آنها بدهیم با اینها جبران کنیم.
دلیل دیگری هم برای ولخرجی مادران در حق کودکانشان وجود دارد: گناه. بوفون می‌گوید «خیلی از والدین از این که نمی‌توانند به فرزندانشان وقت یا توجه کافی مبذول دارند، احساس گناه می‌کنند. بنابراین می‌خواهند آن را با هدیه و چیزهایی شبیه این جبران کنند».
چه می‌توان کرد:
از خودتان بپرسید چرا این همه برای کودکتان ولخرجی می‌کنید.
بوفون می‌گوید «اگر نیازهای ضروری کودک را برآورده کردید، هر کار دیگری غیرمجاز است. این که هر از گاهی هدیه‌ی خاصی برای فرزندتان بخرید خوب است، اما باید حواستان باشد که چرا این کار را می‌کنید. والدین معمولا این کار را به دلایل شخصی خودشان می‌کنند، و اغلب ربطی به نیاز کودک ندارد».
فقط بگویید نه.
لوینسون می‌گوید «اگر مدام در حق کودکانتان افراط کنید، هیچ وقت ارزش پول را نخواهند فهمید. این عملی متعادل‌است چون با اینکه می‌خواهید بهترین اسباب بازی و آموزش را برای کودکتان فراهم کنید، اما باید به آنها یاد دهید از زندگی لذت ببرند و بتوانند مشکلاتی را حل کنند که صرفا با خریدن چیزها و پول خرج کردن به جایی نمی‌رسند».
لوینسون می‌گوید «بهترین استراتژی نه گفتن به بچه به شکلی منظم است. والدین باید به کودکانشان یاد بدهند که چگونه با شرایط نرسیدن به چیزهایی که می‌خواهند کنار بیایند». بچه ها باید بفهمند که اعضای دیگر خانواده هم نیازهایی دارند. فشباخ می‌گوید «راه سالم آن است که بچه ها یاد بگیرند با اینکه در اولویت هستند، خواست والدینشان هم مهم است».
به کودکتان چیزهایی بدهید که فقط جنبه مادی نداشته باشند.
به خاطر داشته باشید که پول خرج کردن برای کودکتان بهترین راه نشان دادن عشق شما به او نیست. بهتر آن است که وقت خود را به او بدهید – حتی به روشهایی ساده. به او اجازه دهید بعد از کار در پختن شام به شما کمک کند، وقت خواب با هم قصه بخوانید، یا یک وعده غذا را در کنار هم بخورید.
یافته 3: فکر می‌کنیم داشتن پول کافی برای بزرگ کردن بچه ها ضروری است
آمام مهم: 68درصد از مادران می‌گویند پول بیشتر داشتن انجام وظیفه‌ی والدینی را آسانتر می‌کند. 62 درصد می‌گویند برای داشتن احساس امنیت در قبال آینده‌ی فرزندانشان نیاز به پول بیشتری دارند. 57 درصد می‌گویند که پول تعیین کننده‌‌ی تعداد بچه‌ها هم هست.
دلایل پشت آن:
بزرگ کردن بچه ها هزینه بردار است.
خانواده‌ها برای پوشش دادن به نیازهای اولیه‌ای مثل نگهداری از کودک، سلامت، مسکن، و تحصیلات عالی تلاش بسیار می‌کنند. این هزینه‌ها رشد سرسام‌آوری داشته در حالی که درآمدها راکد مانده یا افت پیدا کرده‌اند. و اگر یکی از والدین کار خود را به خاطر نگهداری از بچه رها کند، فقدان درآمد موجب فشار و نگرانی اضافی هم می‌شود.
ما همیشه برنامه ریزی مالی بلند مدت نداریم.
برنامه‌ریزی مالی اغلب با بچه‌دار شدن زوجین دشوارتر می‌شود. این تعجب‌آور نیست. ما وقت اضافه کمتری خواهیم داشت، حالا چه کسی می‌خواهد وقتش را صرف تنظیم وصیت نامه و یا سرمایه گذاری کند؟ به علاوه، انقدر گرفتاری داریم که انگار سرمان در شن گیر کرده است. لوینسون می‌گوید «بیشتر مردم پس انداز کردن را دشوار می‌دانند، بنابراین اصلا به آینده نگاه هم نمی‌کنیم». این باعث می‌شود که دایم احساس نگرانی داشته باشیم که پول نداریم یا پول کافی نخواهیم داشت.
چه می‌توان کرد:
دارایی های خود را منظم کنید.
ضروری است که برنامه مالی بلندمدتی تهیه کنید. اگر به کمک احتیاج دارید، سالی یک بار به یک برنامه‌ریز مالی مراجعه کنید. این متخصصان ممکن است توصیه‌هایی به شما بکنند که فکرش را هم نمی‌کردید – مثلا به جای سرمایه گذاری روی مدرسه کودک تان، در فلان حساب بانکی شرکت کنید. بابت پولی که به شراکت می‌گذارید مالیاتی به شما تعلق نمی‌گیرد و این شرکات شما ممکن است پس اندازی برای شما بشود. بار می‌گوید «همیشه می‌شود برای مدرسه پول قرض کرد، و فرزندتان می‌تواند بورسیه شود، اما شما نمی‌توانید برای بازنشستگی پول قرض بگیرید.
چند تصمیم سخت درباره سبک زندگی خود بگیرید.
تصمیم بگیرید که مهم ترین چیز برای شما کدام است. زندگی در خانه‌ای بزرگتر، زندگی بدون بدهی، یا تشکیل خانواده‌ای بزرگ؟ گرفتن چنین تصمیم هایی هرگز ساده نیست، اما برای بیشتر خانواده‌ها ضروری است. وقتی تصمیم به داشتن بچه‌های بیشتر باشد، پول دیگر چندان مهم نیست. لوینسون می‌گوید «باید از خودتان بپرسید چقدر احتیاج دارید. آیا می‌توانید ساده تر زندگی کنید؟ ما همیشه تصوراتی داریم که باید چیزهایی را قبل از بچه‌دار شدن به دست آورده باشیم، مثلا صاحب خانه شویم. اما خیلی از مردم جهان بدون داشتن خیلی چیزها بچه دار می‌شوند».
یافته 4: ما مشتاق وقت گذراندن با خانواده‌ایم.
آمار مهم: اگر پول مسئله نبود، 60 درصد از مادران ترجیح می‌دادند (به جای خریدن خانه بزرگتر یا ماشین بهتر، نازپروری، یا فرستادن بچه ها به مدرسه خصوصی) بیشتر به سفرهای خانوادگی بروند؛ 71 درصد می‌گویند که حاضر بودند از هزینه‌ای بزنند تا وقت بیشتری برای بچه‌ها داشته باشند.
دلایل پشت آن:
به نظر می‌رسد ما از هر وقت دیگر گرفتاریم.
با این که مطالعات دانشگاه مریلند در سال 2007 نشان داده است که مادران امروزی در مقایسه با مادرانشان، در واقع وقت مفید بیشتری را با بچه‌هایشان می‌گذرانند، هنوز هم به نظر کافی نمی‌رسد. نیمی از مادران در آن مطالعه گفته‌اند که وقت کافی برای فرزندانشان ندارند، در حالی که از کارهای خانه، خواب، و وقت آزاد خود می زنند تا در هفته چهار ساعت بیشتر از مادران در سال 1956 با کودکانشان سپری کنند.
شاید به این خاطر که سرعت بالا و عدم تمرکز در زندگی مدرن لذت بردن از ساعتهایی را که با بچه‌های خود می‌گذرانیم مشکل تر می‌کند. به علاوه، زندگی بچه‌های ما را انواع فعالیتها پر کرده – تمرین فوتبال، کلاس پیانو، و امثال آن – که در واقع کیفیت مقدار زمانی را که با خانواده می‌گذرانیم پایین می‌اورد.
چه می‌توان کرد:
به راههایی بیندیشید که وقت بیشتری را با بچه‌ها ممکن می‌کند.
برنامه‌ریزی انعطاف پذیر کاری روز به روز شایع تر می‌شود. اگر امکانش هست، با کارفرمای خود درباره ساعات کاری کمتر، تسهیم وظیفه، یا کار کردن در خانه صحبت کنید. اگر امکان ان وجود ندارد، شاید صبحها بتوانید کمی دیرتر بروید یا عصرها کمی زودتر به خانه بیایید. به این ترتیب، می‌توانید صبحانه یا شام را با بچه‌ها باشید، و یک ساعت مفید بیشتر به وقت خانوادگی اختصاص دهید.
در خلال برنامه‌های روزمره به سفرهای کوتاه بروید.
اگر دقت نکنید، آخر هفته‌ها می‌تواند به توده‌ای از وظایف و ماموریت ها تبدیل شود. اما برنامه‌ریزی تجربه‌های ویژه می‌توانید جلوی آن را بگیرید. ملان توصیه می‌کند «تجربه‌های سفرگونه‌ای را به زندگی روزمره خود وارد کنید. به دیدن جاهای زیبا مثل پارک یا مناطق حفاظت شده طبیعی نزدیک خانه خود بروید. فکر کنید که چه چیز سفرهای خانوادگی را بیش از همه دوست دارید. آیا ساعتهای آزاد بدون مزاحمت تلفن و ایمیل است؟ اگر این طور است، ترتیب یک روز بدون مزاحمت الکترونیکی با خانواده را بدهید. یک روز که در آن از ایمیل دور باشید، اما اگر خوشتان آمد می‌توانید چیزهای دیگر مثل تلویزیون، تلفن همراه، بازیهای ویدئویی، و کامپیوتر را هم بکلی کنار بگذارید.
از وقتی که دارید خردمندانه استفاده کنید.
سعی کنید هر روز با روشهای خلاق وقت خانواده را بیشتر کنید. پلومز پیشنهاد می‌کند که «زمان غیرمتعارفی پیدا کنید. برای یک هفته کارهایی را که انجام می‌دهید دنبال کنید. آیا برای تماشای تلویزیون بیشتر از بازی با بچه ها یا صحبت کردن با همسرتان وقت می‌گذارید؟ تماشای تلویزیون در وقت خانواده خیلی خوب نیست. سعی کنید چند ساعت اضافی را در هفته با کمک گرفتن از خدمات تحویل خواروبار خالی کنید، یا اگر بیرون از خانه کار می‌کنید، سعی کنید بعضی ماموریتها در وقت ناهار شما انجام شوند. اگر تیم ورزشی فرزندتان یا فعالیتهای دیگر وقت خانوادگی شما را کم می کند، چند قانون وضع کنید: مثلا مدتی کودکتان را تنها به انجام یک فعالیت محدود کنید.
یافته 5: ما به یک زن – یا دست کم به یک خانه دار احتیاج داریم.
آمار مهم: اگر مادران امکان کمک گرفتن از کسی بیرون از خانه را داشته باشند، 58 درصدشان در تمیز کردن خانه، 29 درصد در شست و شوی لباس، و 24 درصد در آشپزی کمک می‌خواهند.
دلایل پشت آن:
مادرها هنوز همه حجم کارهای خانه را انجام می‌دهند.
بنا به بررسی های ما، پدران واقعا خود را درگیر مراقبت از کودک کرده‌اند. 74 درصد از مادران می‌گویند که همسر یا شریکشان مرتبا در مراقبت روزانه کودکان شرکت دارند. و جالب آن که 39 درصد می‌گویند مادربزرگ یا پدربزرگ در نگهداری روزانه کودک کمکشان می ‌کنند. با این حال، مادران اصلی ترین بخش کار خانه را بر عهده دارند. 74 درصد تمام یا بیشترِ کارهای نظافت و شست و شو ، و 62 درصد تمام یا بخشی از آشپزی را انجام می‌دهند. ملان معتقد است «مادرها بیشترین فشار و حجم کار را متحمل می‌شوند. این کارها شیفت دوم کاری خیلی از مادران است». به علاوه، بیشتر این مسئولیتها وقتی را که باید برای خودتان یا برای بچه‌ها بگذارید کاهش می‌دهد.
چه باید کرد:
کمکهای کم هزینه یا رایگان را در نظر بگیرید.
ملان توصیه می‌کند «از بچه های مسئولیت پذیر در همسایگی خود که حاضرند با دستمزدی کمتر از یک حرفه‌ای کار کنند کمک بگیرید». یا معامله پایاپای را برای نظافت یا آشپزی در نظر بگیرید. مثلا اگر شما جواهرسازی را دوست دارید یا می توانید چند ساعتی بچه داری کنید، با کسی که در عوض حاضر است خانه شما را تمیز کند معامله کنید. همین طور می‌توانید به شکل تعاونی در آشپزی و مسئولیتهای نگهداری از کودک با دوستانتان شریک شوید.
استانداردهای خود را پایین بیاورید.
امکانش هست که با صرف زمان کمتری برای کار خانه و غذاهای آنچنانی وقت بیشتری را به بودن با خانواده اختصاص دهید.
یافته 6: اغلب خود ما مخارج را مدیریت می‌کنیم.
آمار مهم: مادران معمولا بیشتر از پدران مسئولیت کلی یا عمده‌ی پرداخت قبوض (49 درصد مادران این کار را به عهده دارند، در مقایسه با 33 درصد پدران) و مدیریت حسابهای بانکی و سرمایه گذاری (44 درصد از مادران در مقابل 31 درصد از پدران) را به عهده می‌گیرند. همچنین، ما معمولا بیشتر مایلیم مسئولِ نظارت بر وضعیت مالی خانواده باشیم (32 درصد مادران در مقابل 19 درصد پدران).
دلایل پشت آن:
ما اکنون بیشتر از گذشته آگاهی مالی پیدا کرده‌ایم.
تصویر قدیمی زن پشت میز آشپزخانه و پرداخت کننده‌ی قبوض باید به روز شود. با این که بررسی های ما نشان می‌دهند که مادران هنوز بیشتر مایلند آن وظیفه را به عهده بگیرند، اما روز به روز بیشتر درگیر مدیریت کلی اقتصاد خانواده می‌شوند. در نتیجه‌ی بررسی‌های ما، مادران امروز مدیران مالی زیرکی هستند – 51 درصدشان بودجه‌ی خانه‌داری را انتخاب کرده‌اند، 64 درصد حساب بازنشستگی دارند، و 78 درصدشان حساب سرمایه‌گذاری یا پس انداز دارند.
چه می‌توان کرد:
مسئولیتها و نگرانی های خود را با دیگران سهیم شوید.
این که مادران زیادی قادر به تصمیم گیری های مالی برای خانواده هستند، نشانه پیشرفت است. اما از طرف دیگر، این می‌تواند منجر به استرس در پس انداز و مخارج شود. به قول لوینسون، «ما اغلب از احتمال اشتباههای مالی خود می‌ترسیم».
یکی از راههای کم کردن فشار آن است که همسر یا شریکتان را هم به گود بیاورید. بعد، جلسات ماهانه خانوادگی داشته باشید و در آنها به کلیات ماجرا بپردازید. اهداف مالی شما برای پنج یا ده سال آینده چیست؟ هر ماه، بکوشید یک قدم برای رسیدن به آن بردارید.
لوینسون می‌گوید، بعد از آن که برنامه مخارج خانواده را تنظیم کردید، از مشورت و حمایت دوستان استفاده کنید. «زنها درباره همه چیز با هم حرف می‌زنند – مگر پول. خیلی چیزها هست که می توانیم از یکدیگر یاد بگیریم».
منبع:www.ninisite.com
/م