حتما شما هم دیده‌اید که برخی از نوجوانان بینی خود را سوراخ میکنند و از آن یک گوشواره و یا نگین عبور می‌دهند و یا برای مثال لاله گوش‌شان را سه سوراخ میکنند و از هر کدام یک گوشواره عبور می‌دهند. این کار (پیرسینگ) یکی از همان فرهنگ‌های غلطی است که از مرزها گذشته است و گریبان‌گیر برخی از نوجوانان ما هم شده است. این روزها در دنیا سوراخ کردن بخش‌هایی از بدن و آویختن زیورآلات به آن، یک مد عجیب و غریب دیگر است ولی برخی از نوجوانان پا را از این هم فراتر گذاشته و بخش‌هایی از زبان و یا لب را سوراخ کرده و نگین و حلقه‌هایی از آن عبور می‌دهند.
دندانپزشکان به سختی در سراسر دنیا در برابر این کار ایستاده‌اند و آن را برای سلامت بافتهای پرخون زبان و لب خطرناک می‌دانند. نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد که 15 تا 20درصد نوجوانانی که چنین کاری را انجام داده‌اند، دچار شکستگی دندان‌ها و بیماری‌های لثه‌ای می‌شوند چون فلزاتی که در این سوراخ‌ها گذاشته می‌شوند می‌توانند به دندان‌ها ضربه وارد کرده و موجب خراش، شکستگی و حتی شکستن دندان‌های سالم و طبیعی فرد شوند. چون بیشتر این فلزات در بخش قدامی (جلویی) زبان کار گذاشته می‌شوند با اعمال فشار دایمی بر لثه‌ها و دندان‌های جلویی، به این بخش از دهان آسیب وارد میکنند. این محققان می‌گویند این نوجوانان سال‌ها بعد ممکن است در اثر این ضربه‌ها و آسیب‌هایی که مداوم بر دندان‌ها و لثه‌های جلویی خود وارد کرده‌اند، دچار بی‌دندانی شوند و دندان‌های جلویی‌شان لق شده و بیفتد. در این مطالعه 400 نوجوان و جوان 19-18 ساله که چنین فلزاتی روی لب و زبان خود داشتند مورد بررسی قرار گرفتند و نتایج این مطالعه نیز در مجله «دندانپزشکی آمریکا» به چاپ رسیده است. آمارها نشان می‌دهد که در کشورهای غربی رواج استفاده از این نوع زیورآلات در میان نوجوانان بسیار زیاد است. فقط در شهر نیویورک آمریکا یک نفر از هر 10 نوجوان اهل این شهر از این مد غلط پیروی میکنند. دندانپزشکان معتقدند که سوراخ کردن بافتهای دهان مانند لب و زبان می‌توانند بسیار خطرناک باشد و عوارض کوتاه‌مدت و بلندمدتی را برای آنها به دنبال داشته باشد. حتی گاهی این فرهنگ غلط موجب مرگ نوجوانان می‌شود. گاهی این فلزات سهوا بلعیده می‌شوند و با انسداد راه هوایی موجب مرگ نوجوانان می‌شوند. در این میان شکستگی‌های دندان و بیماری‌های لثه‌ای از عوارض طولانی‌مدت این روش غلط هستند. این نوجوانان به طور معمول عادت دارند که با وسیله فلزی که در زبان و یا لب خودشان دارند با دندان‌های جلویی و لثه آن بازی کنند و ضربه‌های مداومی را بر آنها وارد کنند این کار در طولانی‌مدت موجب آسیب لثه دندان‌ها و به مرور زمان لقی دندان‌های جلویی می‌شود. در این مطالعه دندانپزشکان از نوجوانانی که از این مد غلط پیروی کرده و فلزاتی را در لب و یا دهان خود کار گذاشته بودند، پرسش‌هایی درباره روش‌های حفظ بهداشت دهان و دندان، خطراتی که «پیرسینگ» برای آنها در پی دارد، تاریخچه پیرسینگ و اینکه این کار مخصوص چه کسانی بوده است، مطرح کردند تا بدانند این نوجوانان چرا این کار را انجام می‌دهند و چگونه می‌توان آنها را راهنمایی کرد تا به سمت این فرهنگ غلط کشیده نشوند. نتایج این مطالعه نشان داد که بیشتر این نوجوانان، آگاهی چندانی از عوارضی که سوراخ کردن لب و زبان برای سلامت دندان‌ها و لثه‌هایشان در پی دارد، نداشتند. از طرف دیگر بیشتر نوجوانانی که این کار را انجام می‌دادند تصویر ذهنی مثبتی از بدن خود نداشته و تصور می‌کردند با این کار زیباتر می‌شوند و در میان همسالانشان بیشتر جلب توجه میکنند.
دندانپزشکان به همه والدینی که نوجوانانی دارند که به تقلید از همسالان و یا فیلم‌ها، به سوراخ کردن لب و یا زبان‌شان اصرار دارند توصیه میکنند که بهترین راه برای رهایی از عوارض بعدی این کار، پیشگیری از آن است. بیشتر نوجوانان در این سنین نیاز به توجه و جلب توجه دارند و دوست دارند در گروه همسالان همه به آنها نگاه کنند ولی شما می‌توانید روش‌های درست شاخص و برجسته شدن را به آنها بیاموزید. بسیاری از نوجوانان پس از شنیدن عوارض سوراخ کردن لب و زبان از این کار صرف‌نظر میکنند. لب و به ویژه زبان، بخش بسیار پرخون و پرتحرکی است. سوراخ کردن زبان می‌تواند موجب خون‌ریزی شدید شود که در بیشتر موارد نیاز به بخیه زدن آن برای بند آوردن خون‌ریزی است. علاوه بر این چون این گونه کارها در مراکز بهداشتی درمانی انجام نمی‌شود، بسیار امکان دارد که وسایلی که استفاده می‌شوند استریل و یکبار مصرف نبوده و موجب انتقال ویروس‌های خطرناکی مانند ایدز و هپاتیت به نوجوان شوند.
منبع:www.salamat.com
/ع
