پوسیدگی دندان به دلیل شیوع گسترده امروزه به عنوان «اپیدمی‌پنهان» خوانده می‌شود. امروزه پوسیدگی به عنوان بیماری چند عاملی در نظر گرفته می‌شود که عوامل بیولوژیک مانند پلاک میکروبی و رژیم غذایی پوسیدگی‌زا در صورت وجود فاکتور‌‌های مستعدکننده میزبان به پوسیدگی منجر می‌گردد. ویژگی‌‌های بزاق و مواجهه با میزان کافی فلوراید به عنوان فاکتور‌‌های محافظت‌کننده در روند پوسیدگی نقش ایفا می‌کنند.
علاوه بر این، عوامل اجتماعی اقتصادی مانند درآمد و میزان تحصیلات فرد در سطح وسیع تری می‌توانند تعامل عوامل بیولوژیک را متاثر سازند. به‌طور مثال اینکه مواد غذایی به‌ویژه میان وعده‌‌ها از کربوهیدرات‌های پوسیدگی‌زا یا مواد پروتئینی انتخاب شود از عوامل اجتماعی اقتصادی تاثیر می‌پذیرد.
تاثیر فلوراید بر پوسیدگی معمولا به دو صورت سیستمیک و موضعی می‌باشد. تاثیر سیستمیک فلوراید در اثر مصرف خوراکی مواد حاوی فلوراید می‌باشد که نخستین بار در سال 1901 توسط یک دندانپزشک عمومی‌گزارش شد. وی مشاهده کرد که ساکنین یک منطقه خاص که از آب آشامیدنی حاوی فلوراید استفاده می‌کرده‌اند کمتر دچار پوسیدگی شده‌اند.
تاثیر فلوراید در پیشگیری از پوسیدگی بعدا توسط گزارشاتی از سایرمناطق دنیا به‌ویژه استرالیا و ایالات متحده آمریکا تایید گردید.
امروزه افزودن فلوراید به آب آشامیدنی یکی از باصرفه‌ترین روش‌های پیشگیری در نظر گرفته می‌شود.
دیگر موارد کاربرد سیستمیک فلوراید به‌صورت استفاده از قرص و قطره حاوی فلوراید می‌باشد که حدود 40 سال است در سایر نقاط جهان به کار می‌رود. این روش در صورت تداوم مصرف بر دندان‌های شیری و دایمی اثر پیشگیری‌کننده دارد ولی باید به توصیه و تحت نظر دندانپزشک انجام شود.
کاربرد موضعی فلوراید همچنین به‌صورت استفاده از خمیر دندان‌های حاوی فلوراید می‌تواند از بروز پوسیدگی پیشگیری نماید.
در موارد خاص و به تشخیص متخصص ممکن است شما نیاز به استفاده از سایر منابع فلوراید داشته باشید که شامل استفاده از دهانشویه و ژل حاوی فلوراید می‌باشد.
پی نوشت ها :
* دندانپزشک و متخصص سلامت دهان
منبع:www.salamat.com
/ج
