شهرستان آران و بیدگل با چهار شهر تابعه (آران و بیدگل، نوش آباد، ابوزیدآباد، سفیدشهر) شمالی ترین ناحیه استان بزرگ اصفهان و از قدیمی ترین سکونتگاههای بشری است که پیشینه و قدمت آن به تمدن سیلک ( تا حدود نه هزار سال قدمت ) مربوط میشود.
وجود صدها رشته قنات قدیمی، آثار و قلعه های کهن سال در سر تا سر دشت کویر در محدوده این شهرستان، قلعه هایی چون سی زان (در نوش آباد)، مورچان (در حوالی سفیدشهر)، کرشاهی (در شرقی ترین ناحیه ابوزید آباد ) و قلاعی همچون: کهنه دژ ، فیل پا ،سرداری ، استخوانی در اطراف آران و بیدگل که در اثر اجرای طرحهای عمرانی و صنعتی در دهه های اخیر اثری از آنها بر جای نمانده و رشته قناتهائی که بعضی از آنها از طبقات زیرین بافت قدیمی شهر کاشان عبور می نماید بیانگر پیشینه کهن عمران و آبادی دراین ناحیه است. لکن بیشترین آثار موجود و مواریث فرهنگی فعلی شهرستان آران و بیدگل ، مربوط به دوران اسلامی است.
شهر آران و بیدگل که مرکز این شهرستان میباشد در فاصله 6 کیلومتری شمال شهر کاشان و در حاشیه کویر مرکزی ایران قرار دارد .این شهر، خود از تجمیع دو شهر قدیمی آران وبیدگل بوجود آمده است .
آران و بیدگل تا اواخر دوره قاجار، بصورت دو قصبه بزرگ که گرداگرد هر یک از این دو شهر یا آبادی بزرگ برج و بارو و حصار دفاعی جداگانه ای کشیده شده بود در مجاورت هم قرار داشتند و پس از دوران قاجار نیز بر اساس قوانین تقسیمات کشوری، هر کدام، دارای شهرداری جداگانه ای بودند. با توجه به اینکه به مرور زمان و در اثر توسعه شهری به یکدیگر متصل و در فاصله یک خیابان و یک مسیر مشترک از هم قرار گرفتند لذا در اوایل دهه پنجاه شمسی در یکدیگر ادغام و از لحاظ قوانین کشوری بصورت یک شهر درآمدند.
شاردن سیاح معروف فرانسوی که در دوران صفویه و در قرن یازدهم به ایران سفر کرده و از این ناحیه نیز دیدن کرده است در سفرنامه خود ذکر نموده که در آران و بیدگل دو هزار باب خانه و ششصد باغ زیبا وجود دارد و یک هزار نفر کارگر ابریشم کار در آن بکار و فعالیت اشتغال دارند .
