مسجد سلطانی بروجرد یکی از بناهای تاریخی شهر بروجرد در استان لرستان است که در مرکز شهر و در مجاورت راسته بازار بروجرد قرار دارد.
این مسجد با مساحت بیش از 7000 مترمربع، در حال حاضر یکی از بزرگ‌ترین مساجد تاریخی کشور است که در زمان پادشاهی فتحعلی شاه قاجار، بر روی ویرانه‌های یک مسجد بسیار قدیمی ساخته شد. گفته می‌شود مسجدی که پیش از مسجد سلطانی وجود داشته، در دوره زندیه پایه‌گذاری شده بود و چون در زمان فتحعلی شاه به پایان رسید، با نام «سلطانی» (لقب فتحعلی شاه) معروف گشت. در کتیبه‌ای که در ایوان غربی مسجد وجود دارد، تاریخ تکمیل بنا سال 1209 هجری قمری بوده است. در همین کتیبه عنوان شده است که فتحعلی شاه مالیات خَبازان (نانوایان) این شهر را بخشیده است.
معماری مسجد سلطانی بروجرد برگرفته از معماری مسجد شاه تهران است و از لحاظ فرم معماری از نوع مساجد چهار ایوانی می‌باشد. پلان این مسجد همانند مسجد امام تهران و مسجد النبی قزوین است اما از آن‌ها بزرگ‌تر و قدیمی‌تر می‌باشد.
مسجد سلطانی بروجرد از بخش‌های متعددی تشکیل یافته است که عبارتند از گنبدخانه، شبستان جنوب غربی، شبستان جنوب شرقی، شبستان شمال غربی، شبستان شمال شرقی، شبستان زمستانی در زیر شبستان جنوب غربی، 61 حجره جهت اسکان و تحصیل طلّاب علوم دینی، برف‌انداز، قاضی شرف و شبستان جدید غربی که با عنوان مصلّای بروجرد (در دو طبقه) ساخته شده است.
مسجد سلطانی دارای چهار طاق و ایوان بزرگ در چهارگوشه است. صحن بزرگ مسجد دارای ابعاد 61×47 متر است و حوض بزرگی در وسط آن قرار دارد. این مسجد دارای سه ورودی در جهات غربی (به خیابان صفا)، شمالی (به خیابان جعفری) و شرقی (بازار دواتگرها) می‌باشد.
مسجد سلطانی بعد از انقلاب با نام «مسجد امام خمینی» (یا به اختصار مسجد امام) نامگذاری شد.
مسجد سلطانی در زمین لرزه سال 1385 خورشیدی خسارت بسیاری دید و بخش‌های زیادی از ایوان‌های جنوبی و شمالی آن فروریخت.
آدرس: میدان امام – ابتدای خیابان صفا
