مسجد جامع کبیر با مناره های با شکوه، ایوان های رفیع و گچبری های نفیس آن از آثار ممتاز دوره های اسلامی به شمار میرود.قدیمی ترین بخش مسجد، بعد از آثار چهار طاقی ساسانی که در زیر مقصوره قرار گرفته، طاق هارونی است که در زمان “هارون الرشید”در سال ١٩٢ ﮬ.ق ساخته شده. مهم ترین و زیبا ترین بخش این مسجد، مقصوره و گنبد سلجوقی آن است و دارای پنج کتیبه گچبری به خط کوفی است و نفیس‌ترین آن کتیبه‌ای است که در آن سوره بقره به طور کامل اجرا شده و از شاهکارهای خط کوفی تزئینی به شمار می‌آید.
سایر قسمت های مسجد، مربوط به دوره های بعد تا پایان دوره قاجاریه است. ایوان شمالی و دو مناره کاشیکاری شده آن زمان شاه تهماسب و ایوان غربی آن در دوره شاه سلیمان صفوی ساخته شدند. ایوان جنوبی که زیباترین ایوان مسجد است در زمان سلطنت”شاه عباس دوم”به مدخل مقصوره اضافه شد.
