کمتر عمر کردن مردان، یک پدیده‌ی شناخته شده است. گرچه در میزان زاد و ولد تعداد نوزادان پسر بیشتر است (52%) بنابراین مردان شکننده‌تر از زنان هستند و در میان جمعیت 65 ساله‌ها مردان 40% و زنان 60% را تشکیل می‌دهند. افزون بر این، تعداد مردانی که پیش از 50 سالگی در بیمارستان‌های روانی بستری می‌شوند، 2 برابر زنان است. مطالعات اخیر نشان می‌دهد که تفاوت‌های جنسی و زیست شناختی، ژنتیک و رفتاری و احتیاجات دیگر، تنها عوامل این پدیده نیستند. در واقع نرخ مرگ و میر در ارتباط بسیار تنگاتنگی با وضع زناشویی است. پژوهش‌ها حاکی از این هستند که ازدواج در طول عمر مردان آثار بسیار مفیدی دارد. در سنین مساوی، مرگ و میر در میان زنان و مردان بیوه، مجرد و یا مطلقه بسیار زیادتر است. بیوه بودن میزان مرگ و میر را در مردان و 50% در زنان افزایش می‌دهد. زنان روی هم رفته بیوگی را بهتر از مردان تحمل می‌کنند و 75% از مردان، زودتر از همسرانشان از دنیا می‌روند. بنابراین زنان تنها زودتر از زنانی که همسر دارند چشم از جهان می‌پوشند. در غرب مهم‌ترین عامل این مرگ‌ومیر، توتون و الکل است.