1) موادسفیدکننده دندان عمدتا دو نوع هستند. یک نوع که در مطب و توسط دندانپزشک باید استفاده شود و نوع دیگر که در منزل قابل استفاده است. تفاوت عمده این دو نوع در این است که دسته اول قوی‌تر است و مدت زمان کمتری باید روی دندان بماند. اما از لحاظ کارآیی این دو نوع تفاوت چندانی باهم ندارند. انواع مختلف تغییر رنگ‌ها از جمله تغییر رنگ بر اثر ضربه به دندان‌ها، تیره شدن دندان‌ها بر اثر افزایش سن و تیره شدن دندان بر اثر درمان ریشه به این درمان جواب می‌دهند.
2) برآورد شده است که میزان برداشت این مواد از ساختمان دندان حدودا معادل مقداری است که با مصرف نوشابه برداشت می‌شود. ضمنا این برداشت، برگشت‌پذیر است. البته در طی دوره درمان ممکن است دندان‌ها حساس شوند که این مساله طبیعی است و می‌توان با استفاده از خمیردندان ضدحساسیت آن را برطرف کرد.
3) در این مورد اثرات تنفسی این مواد سفیدکننده، بحث‌های زیادی شده است اما در مجموع، خطر آن اثبات نشده است. در بعضی از کشورها مقدار استفاده مجاز برای این موارد معین شده است. گاهی ممکن است در مطب انواع مختلف نور به این مواد درهنگام کاربرد تابانده شود که اگر این نور از انواع لیزر یا ماورای بنفش باشد، بهتر است برای حفاظت چشم‌ها از عینک مخصوص استفاده کرد.
4) میزان سفیدشدن دندان‌ها با این مواد از ابتدا مشخص نیست و به خیلی از مسایل، از جمله ماهیت تغییر رنگ بستگی دارد. به طور کلی نباید انتظار نتیجه صددرصد داشت. همچنین سفیدشدن دایمی نیست و ممکن است دندان مجددا رنگ بگیرد.
5) مدت زمانی که دندان سفید باقی می‌ماند بستگی به رعایت بهداشت توسط فرد دارد. با مسواک زدن مرتب و استفاده کمتر از غذاها و نوشیدنی‌های رنگ‌زا مثل قهوه و چای، دندان دیرتر رنگ می‌گیرد.
منبع: www.salamat.com