استخوان‌های بدن انسان

استخوان‌های قفسه سینه :
قفسه سینه بخشی از بدن است که بین گردن و شکم قرار گرفته است. آن قسمتی زیر گردن است که قلب و ریه‌ها را دربرگرفته است.

جناغ سینه :

این یک استخوان دراز T شکل است. آن در قسمت مرکزی قفسه‌ی سینه قرار گرفته است و توسط غضروف به دنده‌ها متصل می‌شود. این استخوان همراه با دنده‌ها قسمت جلویی قفسه‌ی سینه را تشکیل می‌دهد. آن شامل سه بخش است و بالاترین قسمت خنجری جناغ است که ترقوه به آن متصل است. به دنبال آن بدن (که دنده‌ها به آن متصل هستند) و زایده‌ی شمشیری شکل قرار دارد.

دنده‌ها :

در کل 12 جفت دنده وجود دارد. هفت جفت اول توسط غضروف مستقیماً به جناغ سینه وصل می‌شوند. سه جفت بعدی توسط افزونه‌ی غضروفی مشترک به جناغ سینه متصل می‌شوند. دو جفت آخر به دنده‌های شناور معروف هستند چون با این که از مهره‌ی قفسه‌ی سینه شروع می‌شوند اما به جناغ سینه متصل نیستند.

ستون مهره‌ای :

ستون مهره‌ای و یا ستون فقرات از 24 استخوان کوچک تشکیل یافته است که هر کدام به عنوان مهره شناخته می‌شوند. علاوه بر مهره‌ها دو استخوان دیگر وجود دارد که بخشی از ستون مهره‌ای را تشکیل می‌دهند که عبارتند از : استخوان خاجی و استخوان دنبالچه. مهره‌ها، به ستون مهره‌ای انعطاف پذیری می‌دهند به همین خاطر ما می‌توانیم به جلو و پهلو خم شویم. مهره‌های مختلف به صورت زیر طبقه بندی می‌شوند :

مهره‌های گردنی :

مهره‌های گردنی اولین 7 مهره هستند. هم چنین کوچک‌ترین مهره‌های حقیقی هستند. آنها با مهره‌های منطقه‌ی قفسه‌ی سینه و کمری متفاوت هستند چون سوراخ یا روزنه‌ای در هر یک از زایده‌های مستعرضه برای عبور شریان مهره‌ای از درون آنها دارند. جمجمه با اولین مهره‌های گردن که به اطلس معروف هستند، حمایت می‌شود. دومین مهره‌های گردنی به عنوان محور، لولا را تشکیل می‌دهند که اطلس بر روی آنها می‌چرخد. مهره‌های گردنی، گردن را تشکیل می‌دهند. مهره‌های گردنی به صورت C1 و C7 کدگذاری می‌شوند.

مهره‌های قفسه‌ی سینه :

مهره‌های قفسه‌‌ی سینه منطقه‌ی میانی ستون مهره‌ای را تشکیل می‌دهند و بین مهره‌های گردنی و کمری قرار گرفته‌اند. 12 مهره‌ی قفسه‌‌ی سینه وجود دارد که بزرگ‌تر از مهره‌های گردنی اما کوچک‌تر از مهره‌های کمری هستند. ویژگی‌های متمایز این مهره‌ها حضور وجه‌هایی برای اتصال دنده‌ها است. هر یک از مهره‌های قفسه‌ی سینه به جز دو مهره‌ی آخر، وجه‌هایی در پهلوی بدن دارند. مهره‌های قفسه‌ی سینه از بالا به پایین به صورت T1 تا T12 کدگذاری می‌شوند.

مهره‌های کمری :

مهره‌های کمری شامل 5 مهره هستند و در منطقه‌ای بین دنده‌ها و کمربند لگنی قرار گرفته‌اند. آنها فاقد سوراخ بر روی زایده‌های مستعرضه هستند که مهره‌های گردنی را مشخص می‌کنند و هم چنین وجه‌هایی بر روی بدن دارند که ویژگی‌های متمایز مهره‌های قفسه سینه هستند. مهره‌های کمری از بالا به پایین به صورت L1 تا L5 کدگذاری می‌شوند.

استخوان خاجی :

پنج مهره‌ی خاجی به هم جوش می‌خورند تا یک استخوان مثلثی به نام استخوان خاجی را در بزرگسالان تشکیل دهند. استخوان خاجی بین دو استخوان لگن قرار گرفته است و ستون فقرات و لگن را به هم متصل می‌کند. دو برآمدگی جانبی استخوان خاجی به استخوان حرقفه متصل هستند.

استخوان دنبالچه :

استخوان دنبالچه که به عصعص نیز مشهور است شامل 4 استخوان است که به هنگام رشد به هم جوش می‌خورند. دنبالچه می‌تواند به طور متغیر شامل 5 یا 3 استخوان باشد. آن توسط مفصل لیفی غضروفی به پایه‌ی استخوان خاجی متصل می‌شود. دنبالچه باقیمانده‌ی اثر دم در تمام پستانداران بی‌دم است.

استخوان‌های کمربند لگنی :

این استخوانی با شکل نامنظم است که در وسط جمع می‌شود و در دو انتها عریض است. دو استخوان ران وجود دارد که به هم متصل می‌شوند تا کمربند لگنی و یا لگن خاصره را تشکیل دهند. هر یک از استخوان‌های ران سه بخش دارند که عبارتند از : استخوان حرقفه، نشیمن گاهی، شرمگاهی.
استخوان حرقفه بخش عریض و پنکه شکل بالایی استخوان لگن است. استخوان نشیمن گاهی پایین‌ترین بخش استخوان لگن است که به سمت جلو خم می‌شود و به استخوان شرمگاهی می‌رسد تا مجرای سدادی را تشکیل دهد.

استخوان‌های دست :

استخوان‌های دست را می‌توان به استخوان‌هایی تقسیم کرد که بازوی بالایی، بازوی پایینی، مچ، کف و انگشتان را تشکیل می‌دهند.

استخوان بازو :

این تک استخوان دراز بازوی بالایی است و از شانه تا آرنج ادامه دارد. استخوان بازو، کتف را به استخوان‌های ساعد متصل می‌کند.

زند زبرین :

زند زبرین یکی از استخوان‌های دراز ساعد است که در سمت جانبی زند زیرین (استخوان دیگر ساعد) قرار گرفته است. زند زبرین منشوری شکل است و از سمت جانبی آرنج شروع می‌شود و تا انگشت شست مچ دست ادامه دارد.

زند زیرین :
این یک استخوان دراز است که به موازات زند زبرین و در امتداد ساعد قرار گرفته است. زند زیرین به شکل منشوری است و در سمت انگشت کوچک قرار گرفته است.

استخوان‌های مچی :
اینها استخوان‌های مچ دست هستند. در کل 16 استخوان مچی وجود دارد که در هر مچ 8 استخوان وجود دارد.

استخوان‌های کف دست :
اینها استخوان‌های کف دست هستند و 5 استخوان در هر کف دست وجود دارد که متناظر با انگشتان هستند.

استخوان‌های انگشت :

اینها استخوان‌ها و بندهای انگشتان هستند. پنج بند ته انگشتی در هر دست وجود دارد و آنها در مقابل استخوان‌های کف دست قرار گرفته‌اند. چهار بند میان انگشتی در مقابل بندهای ته انگشتی در هر انگشت به جز انگشت شست وجود دارد. آخرین بندها در نوک هر انگشت قرار گرفته‌اند و به بندهای سر انگشتی معروف هستند. تعداد آنها 5 است.

استخوان‌های پا :

استخوان‌های پا، آن استخوان‌هایی هستند که ران، نیمه‌ی پایینی ساق پا و پا را تشکیل می‌دهند.

استخوان ران :

این درازترین استخوان در بدن انسان است. سر استخوان ران به حفره‌ی حقه‌ای استخوان لگن در مفصل ران متصل است. انتهای دیگر آن در مفصل زانو به کشکک و درشت نی متصل است. در مهره‌های چهار پایان، استخوان ران فقط در پاهای عقبی یافت می‌شود!

درشت نی :

درشت نی دومین استخوان دراز و طویل بدن انسان است. این استخوان همراه با نازک نی، بخش پایینی ساق پا و زیر زانو را تشکیل می‌دهد. درشت نی به استخوان ران در انتهای بالایی خود و به استخوان مچ پا (قوزک پا) در انتهایی پایینی خود متصل است. این استخوان به طور جانبی و از کناره‌ها به نازک نی متصل است. بسیاری از افراد، درشت نی را قوی‌ترین استخوان بدن در نظر می‌گیرند. آن عموماً به عنوان استخوان ساق پا شناخته می‌شود.

نازک نی :

نازک نی یک استخوان دراز اما نازک است که در امتداد درشت نی قرار گرفته است و بخش پایینی ساق پای انسان را تشکیل می‌دهد. این استخوان از هر دو کناره به درشت نی متصل می‌شود. انتهای فوقانی آن در پشت سرش به درشت نی متصل است. با این که انتهای پایینی آن نیز به درشت نی متصل است اما کمی رو به جلو زاویه دارد. نازک نی به عنوان استخوان نرمه‌ی ساق پا نیز شناخته می‌شود.

استخوان کشکک :

کشکک یک استخوان مثلثی است که یک درپوش محافظ را بر روی مفصل زانو تشکیل می‌دهد. هم چنین به کاسه‌ی زانو معروف است و با استخوان ران اتصال دارد. آن بزرگ‌ترین استخوان سزاموئید در بدن انسان است.

استخوان قوزک پا :

اینها استخوان‌های قوزک پا هستند و 14 استخوان قوزک پا وجود دارد.