هیچ گاه کلام محکم و پرمعنای پدرم را زمانی که می خواست اولین خواستگار را به خانه راه دهد فراموش نمی کنم. گویی به یکباره تمامی خواسته ها و ترسیماتی را که از یک زندگی داشتم با پاک کنی پاک و جای آن تنها یک جمله نقش بست «دخترم بدان که زندگی با مردی خوش خلق در خانه یی آهنی در سرما و گرما آسان تر و شیرین تر از زندگی با مردی بداخلاق در عمارتی مجلل و زیباست.»
حسن خلق تنها مسیری است که انسان را مستقیم در جاده ی ارتباطات شخصی و اجتماعی به مقصد می رساند و به عنوان حربه یی دشمنان را از پای درمی آورد. اهمیت این موضوع تا آنجاست که پیامبر اکرم (ص) بعثت خود را برای به اتمام رساندن مکارم اخلاق معرفی می کند. بنابراین مکارم اخلاق و بکارگیری اصول نیکو و صحیح در زندگی، می تواند سعادت را به انسان تقدیم کند. بدون آنکه متحمل مخارجی سنگین شده یا به نیرنگ و دسیسه متوسل شویم. اما آنچه مهم است اینکه اولاً: تاکید بر حس خلق و معاشرت نیکو در خانواده چه از سوی زن و چه از سوی مرد برای چیست؟
ثانیاً: حسن خلق در خانواده به چه معناست و چگونه می توان فرد خوش اخلاقی برای همسرمان باشیم؟
پاسخ سؤال اول واضح و روشن است: چرا که حسن خلق به مانند نیرویی است که با رفتارهای زن و مرد در داخل و خارج از خانه تعادل و همسانی می بخشد و دشواری های زندگی را آسان می کند. در حقیقت حسن خلق، افسار مهارکننده ی خودبینی، خودخواهی، غرور و لجاجت است، که زندگی و در کنار هم بودن را آسان و قابل تحمل می کند. اما برای پاسخ به سؤال دوم، دو مطلب مهم به نظر می رسد:اول آنکه حسن خلق، رفتار نیکو و پسندیده یی است که لازمه ی آن ظهور در اعمال و رفتار زن و مرد است. دوم اینکه، تاثیر پذیری از حسن خلق در اعمال این دو نسبت به یکدیگر، زمانی میسر است که با ایمان و اعتقاد قلبی همراه باشد. در غیر این صورت ظاهر سازی و نمایش از جانب یکی از این دو یا هر دو سرانجام آنها را از مسیر اخلاق نیکو دور می کند. اخلاق نیکو و خوش خلقی در خانواده از چنان اهمیتی برخوردار است که دین اسلام تحکیم بنیان خانواده را بر ایمان و اخلاق می داند.
پیامبر اکرم(ص) در حدیثی می فرمایند: کامل ترین مردم از جهت ایمان کسی است که اخلاقش خوب تر باشد و بهترین شما کسانی هستند که نسبت به همسران خود خوش رفتار باشند. بنابراین خوش خلقی برای همه ی ما در هر زمان و مکانی لازم است، اما اهمیت آن در حفظ ساختار خانواده تا آنجاست که پیامبر(ص) در حدیثی می فرمایند: اگر کسی از دختر شما خواستگاری کرد و دین و اخلاقش را پسندیدید با او وصلت ایجاد کنید وگرنه فتنه و فساد بزرگی در زمین به وجود می آید.
اولین قدم در راه اخلاق نیکو، ادب در کلام و گفتار است که نباید از صمیمیت به دور و بی بی پروایی نزدیک باشد. کلمات زیبا و جملات محبت آمیز زن و مرد در خانه و حتی خارج از خانه همیشه باید نو و تازه باشد و نباید گذر ایام و در کنار هم بودن آنان را در برخورد کلامی با هم سرد و عادی کند.
آنان اگرچه با هم دوست و به هم نزدیک هستند، اما حصار محبت و احترام مانع از آن می شود که کلمات و جملاتی مانند: «بیا غذا بخور»، «مگه بهت نگفتم»، «بی عرضه» و ... جای کلمات و جملاتی مانند: «بفرمایید غذا حاضر است»، «قبلاً که در این باره باهم صحبت کردیم»، «از شما بیش از این انتظار داشتم» و ... را بگیرد. عادت به سخن نیکو و دوری از گفتار زشت، انسان را به سوی خوش خلقی متقابل رهنمون می کند. البته آنچه گفتار نیکو را کامل می کند دربرگیرنده ی اخلاق نیکوست. آرام و شمرده صحبت کنیم. لبخند بزنیم، در کنار همسرمان بنشینیم، دست او را بگیریم و حرف های مان را با نیروی محبت به او منتقل کنیم.
از به کار بردن جملات امری پرهیز کنیم و اعتراض خود را مستقیم بیان نکنیم، مثلاً به جای جمله ی «بلند شو، مگه قرار نبود بریم رستوران»، بگوییم «رستوران خیلی وقته منتظر ماست!» حتی برای شما که سال هاست از زندگی مشترک تان گذشته، شاید سخت باشد ولی غیرممکن نیست. به یاد داشته باشیم که کمتر کسی است که عادت بد یا صفت ناشایست خود را در اثر تندی و پرخاشگری تغییر دهد. اما با توکل بر خدا و کمی همت، همراه با صبر و گذشت می توانیم در مقابل رفتار ناشایست طرف مقابل، او را به اشتباهش آگاه و به عبارتی او را شرمنده می کنیم. اکنون شما هم می توانید طعم شیرین خوشبختی را احساس کنید.
منبع:هفت روز زندگی شماره 92