در انتهای چابهار و در نزدیکی مرز پاکستان و در کنار روستای تیس کوه هایی رسوبی به پایان می رسند که به آن ها کوه های مریخی و یا کوه های مینیاتوری می گویند. شاید وجه تسمیه ی این کوه ها به دلیل تشابه شکل شیاری آن ها با کوه و صخره های سیارات دیگر باشد. در این منطقه روستای 2500 ساله ی تیس قرار گرفته است. همان روستایی که در کتاب فتح نامه اسکندر مقدونی به نام “تیز” از آن یاد شده است.
