ارگ طبس ( کهن دژ) از بناهای تاریخی این شهر است که قدمت آن به بیش از ١٠٠٠ سال پیش بر می گردد. در بعضی از کتابها از جمله فتوح البلدان که در قرن سوم هجری قمری تالیف شده است اشاره هایی به حصار یا دژ طبس شده است. ناصر خسرو” نیز در سال ٤٤٤ ه.ق. از طبس بازدید بعمل آورده و مدت ١٧ روز میهمان امیر گیلکی بن محمد بوده است و در سفرنامه اش طبس را توصیف نموده و اشاراتی نیز به وضعیت امنیت و وجود دژ در طبس نموده است. این ارگ در طول تاریخ و در مقاطع مختلف دچار حوادث و آسیب هایی گردیده و بنابراین بارها مرمت گردیده است.
یکی از این تعمیرها در سال ١٢١٦ هجری قمری اتفاق افتاده که تا چند دهه قبل سنگ نوشته آن بر سردر ارگ نصب بوده است که در این شعر از ارگ طبس به ارگ کهن نام برده شده و مبین قدمت آن می باشد. در سال ١٢٩٢ هجری قمری و در زمان عمادالملک حاکم طبس، بار دیگر ارگ طبس مورد مرمت قرار می گیرد.در دهه های گذشته و قبل از زلزله تنها ساکن ارگ، مرد تنها و فقیری بوده به نام آق سید علی میرزا که با کمک و مساعدت بازدید کنندگان از ارگ، زندگی می کرده و آق سید علی میرزا در زلزله شهریور ٥٧ همراه با ارگ به خاطره ها پیوست.
این بنا تاریخی در زلزله سال ٥٧ ویران شد و در دهه گذشته میراث فرهنگی اقداماتی را جهت احیاء و مرمت این بنای تاریخی آغاز نمود، بطوریکه از بسیاری از قسمت ها آوار برداری شد و دالان ها و دیوارهایی از ارگ مجددا پدیدار گشت. در همین زمان و در طی کاوش پیکر آق سید علی میرزا در حالی که با گذشت قریب به ٢٠ سال از زلزله، هنوز بقایای پیکر وی سالم بود پیدا شد. وی را در محل ارگ به خاک سپردند و اتاقکی را بر مقبره اش بنا نمودند و حالا آقا سید علی میرزا دیگر جزئی از تاریخ ارگ شده است. لازم به ذکر است این بنای تاریخی در شهر طبس – میدان امام (ره) – میدان واعظ طبسی – خیابان واعظ – ارگ (کهن دژ) واقع شده است.
