تنهایی، آماده‌سازی، نارضایتی، عادت کودکی یا یک اختلال روانشناختی، دلایلی هستند که مکالمه‌های خیالی می‌توانند از آنها منشا بگیرند. بگذارید یک بحث مفصل درمورد اهمیت این مکالمه‌ها داشته باشیم.
جامعه، مکالمه‌های خیالی با خود را طبیعی نمی‌پندارد. از آن‌جایی که این مورد، به راحتی پذیرفته نمی‌شود، افرادی که در انجام چنین مکالماتی احساس راحتی می‌کنند، در مورد این عادت‌شان، ناهنجار به نظر می‌رسند. با این حال، هر کسی که با خودش صحبت می‌کند لزوما از یک اختلال رنج نمی‌برد. به طور کلی، موقعیت هایی وجود دارند که افراد احساس می‌کنند که نیاز است تا در مورد برخی موضوعات تنها با خودشان بحث کنند.
برای چنین موقعیت‌هایی، آنها احتمالا احساس می‌کنند که نیاز دارند با خودشان مشورت کنند. آنها ممکن است با این هدف که از دخالت دیگران در مسائل شخصی‌شان جلوگیری کنند، با خودشان صحبت کنند. حتی اگر این گونه هم باشد، سوال این است که آیا این افراد با دیگران تفاوت دارند؟ این رفتار نشانگر چیست؟ آیا آنها بیماری روانی دارند؟ نه هرگز. ممکن است ثابت شود که مکالمات خیالی می‌توانند در حفظ قدرت تعقل، مفید باشند. بیایید درمورد 'صحبت کردن با خود - یک عادت گریزناپذیر یا اختلال روانی' به تفصیل بحث کنیم.
دلایل احتمالی صحبت کردن با خود
یک فرد می‌تواند با چهار ضمیر مختلف مکالمه خیالی کند. این افراد می‌توانند شامل یک دوست خیالی، یک دوست واقعی که در مکالمه حضور ندارد، خدا و خود فرد باشند. چنین افراد هنگامی که تنها هستند احساسات، افکار و تجربیاتشان را به واسطه صحبت کردن با آنها با صدای بلند، به اشتراک می‌گذارند. آنها همچنین ممکن است در ذهنشان برای یک موقعیت پیش‌بینی شده آماده شوند یا سعی در تغییر یک موقعیت از گذشته با تغییر آنچه گفته یا انجام داده اند را داشته باشند. چنین افرادی همچنین تمایل دارند تا در خلوت خود بلند صحبت کنند. برخی بیماری‌های مرتبط با بیماری‌های روانی نیز منجر به مکالمات خیالی می‌شوند. در ادامه به دلایل و اهمیت مکالمات خیالی با خود اشاره می‌شود.
یک تمرین
موقعیت - موقعیت برای یک تمرین می‌تواند کاملا مرتبط با آن چیزی باشد که فرد درموردش نگران یا نامطمئن است. این موقعیت می‌تواند شامل یک مصاحبه کاری، مکالمه با یک شخص مشهور یا بسیار تاثیرگذار، آماده شدن برای یک گفتگو، مذاکره یا بحث یا غیره باشد.
مکالمه خیالی - با در نظر گرفتن موقعیت 'مصاحبه' فرد با صحبت کردن با خود، تمرینی خواهد داشت. او چیزهایی را خواهد گفت که در موقعیت پیش رو مثل مصاحبه قصد دارد، بگوید. او همچنین به جای مصاحبه‌کننده نیز صحبت خواهد کرد، چیزهایی را که دوست دارد یا انتظار دارد که از زبان مصاحبه‌کننده بشنود را می‌گوید. او سپس از کل مکالمه نتیجه‌گیری خواهد کرد و تصمیم می‌گیرد که آیا در مصاحبه مورد پذیرش می‌شود یا رد می‌شود. با این حال، شرایط واقعی در اکثر موارد هیچ وقت مشابه آنچه که تمرین شده است، نمی‌شود.
مفهوم - این مکالمه تنها به این معنی است که فرد اعتماد به نفس کمی دارد. او نگران است و در مورد آنچه که در موقعیت پیش رو ممکن است رخ دهد، خیلی مطمئن نیست. از این رو او تصمیم می‌گیرد تا خودش را برای شرایط مشابه بسیار عالی آماده کند. بنابراین، این مکالمه خیالی نشانگر هیچ گونه اختلال روان‌پزشکی نیست. خیلی طبیعی است که در موقعیت‌های خاص کمی مضطرب شوید و به دنبال راهی برای خروج از آن موقعیت باشید.
یک گذشته نه چندان رضایت بخش
موقعیت - تقریبا همه افراد در گذشته با موقعیت‌هایی مواجه شده‌اند که از آنها راضی نبوده‌اند. عده زیادی با آن کنار می‌آیند، این واقعیت را قبول می‌کنند که هم اکنون کاری را برای تغییر گذشته نمی‌توان انجام داد. با این حال فردی که نمی‌تواند این واقعیت را بپذیرد، به تکرار این موقعیت در ذهنش ادامه می‌دهد.
مکالمه خیالی - فرد همواره به روش‌هایی فکر می‌کند که موقعیت را بهتر کند که ممکن است شامل یک بینش بهتر، موارد هوشمندانه‌ای که باید گفته می‌شد، چیزهایی که نباید گفته می‌شد، جواب‌های بهتر و دیگر موارد شوند. او به بازسازی موقعیت با تغییر گفتگوهای واقعی ادامه می‌دهد. در این مکالمه او گفته‌های تغییریافته را می‌گوید و به آنها پاسخ می‌دهد، نقش فرد دیگر را نیز به خوبی بازی می‌کند.
مفهوم - نارضایتی. وقتی که فرد به شدت در مورد گذشته ناراحت است، سعی دارد تا با تغییر موقعیت‌های غیرقابل برگشت در ذهنش، رضایت پیدا کند. به هر حال این رضایت موقت وقتی که فرد با واقعیت روبه‌رو می‌شود، دچار ناامیدی کامل می‌شود. این مکالمه نشانه یک اختلال روانی نیست، تنها نشان نارضایتی و امید برای اصلاح موقعیتی است که نمی‌توان تغییر داد.
انگیزه
موقعیت - افراد زیادی قبل از هر موقعیت رقابتی به دنبال خودانگیختگی هستند. قبل از یک امتحان، مسابقه، مصاحبه یا نمایش آماده باشید، آنها دوست دارند که مطمئن شوند که از پس آن برمی‌آیند.
مکالمه خیالی - در چنین موقعیتی، فرد می‌خواهد با مکالمه کوچکی با خودش،روحیه‌اش را حفظ کند. برای مثال قبل از یک امتحان ممکن است بشنوید که با خودش می‌گوید "بی‌خیال، تو در این امتحان قبول می‌شوی. می‌دانی که به خوبی آماده شده‌ای؛ بیشتر فکرکن؛ آرام باش و همه چیز را به خاطر بسپار" و غیره. با گفتن این، فرد احساس می‌کند که قدرت این را دارد که در امتحان قبول شود.
مفهوم - این مکالمه نشانگر احتیاج به خودانگیختگی است. بعضی افراد عادت دارند تا در خود ایجاد انگیزه کنند، آنها عقیده دارند که برای موفقیت در موقعیتی با نتایج بهتر، احتیاج دارند تا در خود ایجاد انگیزه کنند. مکالمه با خود برای این هدف به هیچ وجه غیرطبیعی نیست و اختلال یا بیماری نیست.
تفکر امیدوارنه
موقعیت - این موقعیت شامل هر رویا محقق نشده یا هر چیزی که فرد آرزوی آن را داشته است اما اتفاق نیفتاده است، می‌شود. تفکر آرزومندانه همچنین می‌تواند شامل موقعیتی از گذشته باشد که فرد آرزوی تغییر آن را دارد یا یک موقعیت در آینده که فرد آرزوی تحقق آن را دارد.
مکالمه خیالی - در چنین موقعیت‌هایی شما ممکن است بشنوید که فرد در مورد موارد غیرواقعی با خودش صحبت می‌کند. او ممکن است سناریوهای مختلفی را به اجرا درآورد که نه در گذشته اتفاق افتاده است و نه قرار است در آینده اتفاق بیفتد. او همچنین ممکن است با یا در مورد شخصی خیالی صحبت کند، شخصیت فردی را طراحی کند که فرد آرزو دارد در واقعیت ملاقات کند.
مفهوم - این مکالمه نشانگر این است که آیا فرد از واقعیت ناراضی است و آرزوی چیزهای بهتری را دارد یا علاقه‌مند به آرزو کردن چیزهای غیرواقعی است، گرچه که واقعیت او بد نیست. چنین مکالمه‌هایی همچنین ممکن است از دنیا رسانه نشات بگیرد. فیلم‌هایی با پایان خوب، قهرمانی‌های غیرواقعی و شخصیت‌های خیالی نیز نقش مهمی در تاثیر بر چنین رفتارهایی دارند. به هر حال این مکالمه خیالی نیز نشانگر یک ذهن خلاق و قدرت‌مند است. این مکالمه بخشی از یک بیماری یا اختلال روانشناختی نیست.
