عفونت سینوس یک بیماری مسری نیست. با این حال، چنانچه این بیماری در نتیجه‌ی یک عفونت ویروسی مانند سرماخوردگی ایجاد شده باشد، آنگاه عامل بیماری زا یا پاتوژن مسبب آن احتمال دارد که از فردی به فرد دیگر منتقل شود. اطلاعات بیشتر در خصوص این موضوع را در این مقاله بیابید.
در ایالات متحده، حدود 31 میلیون نفر از عفونتهای سینوسی رنج می‌برند. حدود 90 تا 98 درصد از این عفونت‌ها، ویروسی می‌باشند.
به لحاظ تکنیکی، عفونت سینوس (سینوزیت) یک عفونت به حساب نمی‌آید، بلکه به التهاب یا تورم بافتی که سینوسها را پوشش می‌دهد اشاره دارد. چنین تورم و یا التهابی زمانی اتفاق می‌افتد که سینوسها مسدود شده و با مایع (مخاط) پر شده باشند. به طور عادی عفونتهای ویروسی همچون سرماخوردگی، سینوسها را مسدود ساخته و موجب تورم آنها می‌شوند. عفونت سینوس همچنین ممکن است در نتیجه‌ی عفونتهای ثانویه باکتریایی و عفونتهای قارچی باشد.
آیا ممکن است یک عفونت سینوسی را به دیگران انتقال دهید؟
• چنانچه سینوزیت شما در نتیجه‌ی یک عفونت ویروسی همچون سرماخوردگی (که در اکثر موارد این گونه است) باشد، آنگاه احتمال دارد که ویروس سرماخوردگی را به فرد دیگری انتقال دهید. خوب بایستی گفت که این ویروس به احتمال زیاد موجب بروز سرماخوردگی و نه لزوماً یک عفونت ویروسی در فرد دیگر می‌شود.
در مورد یک سینوزیت باکتریایی چطور؟
• سینوزیت باکتریایی معمولاً عارضه‌ای است که در اثر سینوزیت ویروسی ایجاد می‌شود. باکتریها به طور طبیعی در بینی و گلو وجود دارند. یک عفونت ویروسی موجب التهاب سینوسها شده و آنها را با مخاط مسدود ساخته، و محیطی مرطوب ایجاد می‌کند. بنابراین، باکتریها از این وضعیت نهایت استفاده را کرده و شروع به بزرگتر شدن کرده، در نتیجه این امر منجر به عفونت باکتریایی در سینوسها می‌شود.
به گفته کارشناسان، در اکثر افراد، عفونت سینوسی به عنوان یک عفونت ویروسی آغاز می‌شود اما پس از 7 تا 10 روز به یک عفونت باکتریایی تبدیل می‌شود. از آنجا که باکتریهایی که موجب بروز عفونت می‌شوند، در سینوسها می‌مانند، احتمال اینکه فردی در تماس با آنها قرار گیرد وجود ندارد. حتی اگر این باکتریها از فردی به فرد دیگر منتقل شوند، موجب بروز عفونت نمی‌شوند، مگر آنکه شرایط مناسب را پیدا کنند.
عفونتهای سینوسی ناشی از عوامل دیگر
• برخی از موارد عفونتهای سینوسی ممکن است با تومورهای بینی، انحراف تیغه بینی، آلرژی‌ها، محرک‌ها و یا عوارضی مانند فیبروز کیستیک و یا بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD) بوجود آیند. حتی این نوع عفونتهای سینوسی به هیچ عنوان مسری نمی‌باشند.
علائم معمول
• به پایین تراوش کردن مخاط از پشت بینی به گلو
• گلو درد
• درد مداوم در اطراف گوشه داخلی یک یا هر دو چشم، و یا پایین یک طرف بینی
• درد ضرباندار معمولا در پیشانی
• ترشحات غلیظ بینی (زرد، و دارای بوی بد)
• سردردی که معمولاً در اثر سرفه بدتر می‌شود، موجب فشار به چشمها شده، به پشت متمایل شده و یا در آنجا باقی می‌ماند.
• درد در سراسر استخوان گونه، فک، دندانها، به طوری که حرکت دادن فک این درد را بدتر می‌سازد.
• استخوان گونه ممکن است به نظر متورم، حساس و یا قرمز آید.
• تب (بسته به علت)
• درد گوش
• بوی بد دهان
درمان
از آنجا که اکثر علل بروز عفونتهای سینوسی ناشی از ویروسها می‌باشند، هیچ درمانی مورد نیاز نیست. به محض آنکه ویروس دوره‌ی خود را طی کند، این عارضه به خودی خود برطرف می‌شود. با این حال، چند اقدام خود مراقبتی را می‌توان به منظور تسکین از علائم و کاستن از ناراحتی اتخاذ کرد.
بقدر کافی استراحت کرده و با نوشیدن مایعات داغ آب بدن خود را حفظ کنید. انجام این کار همچنین موجب تسکین سردرد شده و تخلیه‌ی سینوس را تسهیل می‌بخشد.
از بخور داغ استفاده کرده و یا حوله‌ای را که در آب گرم فرو برده و آب آن را گرفته‌اید را بر روی صورت نگه دارید. این کار به باز شدن سینوسهای مسدود کمک کرده و فشار وارده بر سینوس و سردرد را آرام می‌سازد. حتی گرفتن دوش آب داغ به شل شدن مخاط کمک می‌کند. همچنین می‌توانید از یک دستگاه رطوبت ساز با بخور سرد استفاده کنید.
از کشیدن سیگار و قرار گرفتن در معرض سایر آلاینده‌ها خودداری کنید.
آب و هوای سرد ممکن است علائم عفونت سینوس را بدتر سازد. بنابراین، خود را گرم نگاه داشته و در خانه بمانید.
اسپری‌های بینی و داروهای ضد احتقان را می‌توان استفاده کرد به این دلیل که تورم سینوسها را کاهش می‌دهند.
مسکنهای بدون نسخه جهت مقابله با سردرد و درد در ناحیه‌ی متأثر بکار می‌آیند.
در صورتی که گلو درد دارید، آنگاه ورقه‌های یخ را بمکید و یا از قرص مکیدنی استفاده کنید.
در صورتی که دچار عفونت سینوس باکتریایی شده باشید که شدید، دیرپا (برای مدت زمان بیش از 10 روز باقی مانده باشد) و یا تکرار شونده باشد، پزشک ممکن است شما را با آنتی بیوتیک درمان سازد. در غیر این صورت اقدامات خود مراقبتی که در بالا اشاره شدند به قدر کافی جهت کنترل این عارضه مفید می‌باشند.
در صورتی که علائم فوق‌الذکر از سینوزیت برای مدت زمان بیش از یک هفته تداوم داشته باشند و یا چنانجه بدتر شده باشند، آنگاه نیاز به مراجعه به پزشک است. علائمی مانند تب مداوم، تورم اطراف چشمها، اشکال در تنفس، یا تغییر در بینایی همچنین بایستی در اسرع وقت به پزشک اطلاع داده شوند.
سلب مسئولیت: اطلاعات ارائه شده در این مقاله صرفاً جنبه‌ی آموزشی داشته و نبایستی به منظور جایگزین توصیه‌های پزشک متخصص در نظر گرفته شود.
