معضلات گردشگری در ۸۴ بند

مشکلات و معضلات صنعت گردشگری کشور در 84 بند، از دیدگاه یک عضو انجمن صنفی دفاتر خدمات مسافرتی، فهرست شده است تا شاید به کار متولیان گردشگری کشور آید و سریع‌تر برای رفع آن‌ها اقدام شود. آن‌ هم در شرایطی که به اذعان مسوولان و فعالان گردشگری کشور،‌ اوضاع گردشگری ایران پس از انتخابات ریاست جمهوری و آغاز تعاملات بین‌المللی، تا حدودی روبه بهبودی رفته است و پیش‌بینی می‌شود زیرساخت‌ها و نگرش‌های موجود، چندان همسو با تغییرات ایجادشده نباشد.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، اکبر غمخوار در این فهرست‌بندیِ معضلات و مشکلات گردشگری، به هر آنچه که از نظرش، پای گردشگری را بسته و اجازه‌ی توسعه به آن نمی‌دهد، اشاره کرده است. البته بیشتر مشکلات ذکرشده، به وضعیت نابسامان زیرساخت‌ها برمی‌گردد که همواره و در دوره‌های مختلف بارها به آن‌ها پرداخته شده است.

این مشکلات و معضلات توسط غمخوار به این شرح، فهرست شده‌اند:

1- اصلاح تصور ذهنی گردشگران برای سفر به ایران (image building)

2 ‌- فقدان شعارمحوری برای گردشگری کشور (Slogan)

3- فقدان نماد گردشگری کشور (Logo)

4- نبود برنامه‌ریزی مشخص برای حضور در نمایشگاه‌های بین‌المللی گردشگری

5- فقدان طرح جامع گردشگری کشور

6- نداشتن تقسیم‌بندی و بازارهای هدف گردشگری و تمرکز روی این بازارها در اقدامات ترویجی (Promotion)

7- حل نشدن موضوع لغو روادید برای گردشگران بازارهای هدف

8- تسهیل نکردن شرایط صدور روادید برای گردشگران خارجی و کاهش قیمت روادید، بخصوص برای شیعیان

9- حضور فعال نداشتن در رسانه‌های تصویری بین‌المللی (شبکه‌های پربیننده)

10- حضور غیرفعال در رسانه‌های شنیداری و نوشتاری بین‌المللی

11- نداشتن سایت چند زبانه‌ی گردشگری برای معرفی ایران

12- نبود اقلام تبلیغاتی مناسب (پوستر، بروشور، کاتالوگ و …)

13- حضور غیرفعال در کنفراس‌های بین‌المللی گردشگری و اجلاس‌های بین‌المللی منطقه‌یی سازمان جهانی جهانگردی

14- برگزار نکردن تورهای آشناسازی برای بازارهای هدف (Fam trip)

15- بی‌توجهی به گردشگری سلامت و درمانی در کشور

16- بی‌توجهی به گردشگری دریایی در کشور با توجه به سواحل شمال و جنوب کشور و جزایر زیبای ایران

17- بی‌توجهی به گردشگری طبیعت (اکوتوریسم) با توجه به اقلیم‌های متفاوت و گونه‌های گیاهی و جانوری در کشور

18- بی‌توجهی به گردشگری مذهبی در کشور با توجه به وجود زیارتگاه‌های متعدد و مرقد (امام هشتم (ع)، حضرت معصومه (ع)، شاهچراغ) و سایر امامزاده‌ها و نبود امکان زیارت سهل برای شیعیان جهان

19- بی‌توجهی به گردشگری ورزشی در کشور اعم از برگزاری مسابقات و تورهای مشوقان ورزشی

20- بی‌توجهی به گردشگری عشایری و روستایی با توجه به وجود اقوام و طوایف مختلف در کشور و عدم توسعه‌ی روستاهای هدف گردشگری

21- نبود منابع انسانی متخصص در بخش گردشگری کشور اعم از دستگاه‌های دولتی و بخش خصوصی (ستاد و صف)

22- عدم استانداردسازی تأسیسات گردشگری اعم از هتل‌ها، دفاتر خدمات مسافرتی و تأسیسات بین‌ راهی، رستوران‌ها و سایر بخش‌های وابسته

23- واگذار نکردن تسهیلات مناسب توسط بانک‌های عامل برای تأسیسات گردشگری

24- تعیین نکردن تکلیف بخشودگی مالیاتی برای تأسیسات گردشگری

25- بلاتکلیفی نحوه‌ی محاسبه مالیات بر ارزش افزوده در تأسیسات گردشگری

26- نداشتن نظارت بر تأسیسات گردشگری و پایین بودن کیفیت خدمات ارائه‌شده

27- نظارت نکردن بر پروژه‌های سرمایه‌گذاری و بررسی درصد پیشرفت کارها براساس تسهیلات دریافتی

28 – بوروکراسی شدید حاکم در رابطه با واگذاری مجوزهای تأسیسات گردشگری توسط سازمان میراث فرهنگی و سایر دستگاه‌های کشور (شهرداری‌ها، وزارت مسکن و راه و شهرسازی، وزارت نیرو و…)

29- واگذار نکردن تصدی‌گری‌های دولتی در رابطه با صدور مجوزها و نظارت‌های صنفی به بخش خصوصی

30- نداشتن تشکل‌های قوی صنفی و اتحادیه‌های مرتبط با صنعت گردشگری در بخش خصوصی

31- اختصاص ندادن بسته‌ی حمایتی از صنعت گردشگری در رابطه با هدفمند کردن یارانه‌ها

32 – تعیین نکردن تعرفه‌های ترجیحی در زمینه انشعابات و هزینه‌های آب، برق، گاز و فاضلاب تأسیسات و موسسات گردشگری

33- کمبود هتل و اماکن اقامتی در محل‌های مورد بازدید گردشگران داخلی و خارجی و نبود آمایش سرزمینی مناسب برای توسعه زیرساخت‌ها

34- نداشتن تأسیسات بین‌ راهی مناسب در بخش خدمات رفاهی گردشگران داخلی و خارجی

35- معضل کمبود سرویس‌های بهداشتی در مسیرهای بین‌ راهی، شهرها و سایت‌های گردشگری

36- نصب نکردن علائم مناسب در جاده‌های کشور و خصوصا سایت‌های گردشگری (به زبان‌های خارجی)

37- نبود علائم مناسب و راهنمایی گردشگران در شهرهای هدف بازار گردشگری (به زبان‌های خارجی)

38 – ضعف امکانات مناسب در سایت‌های گردشگری، سرویس‌های بهداشتی، رستوران، فضای مناسب و استراحتگاه‌ها

39- نبود تابلوهای اطلاع‌رسانی، بروشور، سیستم‌های صوتی مناسب، راهنمایان محلی مناسب در سایت‌های گردشگری و موزه‌های کشور

40- نداشتن یادمان‌های مناسب در سایت‌های گردشگری برای گردشگران (مولاژ، پوستر، با داشتن ویژگی سایت تاریخی و میراثی)

41- کمبود راهنمایان چند زبانه اعم از نیروی انسانی و یا سیستم‌های مدرن برای توضیح ویژگی‌های آثار تاریخی و موزه‌ای (Multi Audio Facilities)

42- عدم همکاری مقامات شهری و پلیس در بعضی از شهرها برای ورود اتوبوس به سایت‌های گردشگری و هتل‌ها

43- اصلاح مسیرها و تعمیر و نگهداری جاده‌یی منتهی به سایت‌های گردشگری

44 – نامناسب بودن پایانه‌های مسافربری و ایستگاه‌های قطار، اتوبوس و هواپیما و نیاز به اصلاح پایانه‌های مسافری

45- کمبود ناوگان هوایی و ریلی مناسب بین شهرهای کشور برای انتقال گردشگران داخلی و خارجی

46- نبود پرواز مستقیم از شهرهای مبدأ هدف گردشگری به شهرهای مقصد گردشگری در ایران

47- بی‌توجهی به فرهنگ سفر گروهی در کشور

48- بی‌توجهی به آموزش سفر در سنین پایین «سفرهای گروهی دانش‌آموزی و دانشجویی» در سنین کودکی، نوجوانی و جوانی

49- کمبود محصولات متنوع توریستی برای گردشگران داخلی و خارجی

50- بی‌توجهی به همه‌زمانی، همه‌مکانی و همگانی کردن سفر در کشور

51- بی‌توجهی به ارزان کردن سفر گروهی در کشور و بالا بودن هزینه‌های سفر در کشور به علت عدم توجه به گردشگری انبوه (Mass tourism)

52- ضعف در معرفی مناسب جاذبه‌های مختلف توریستی کشور اعم از تاریخی، فرهنگی و هنری، مذهبی و طبیعی

53- بی‌توجهی به گردشگری افراد بازنشسته با قیمت مناسب در کشور

54- سامان‌دهی نکردن قیمت خدمات تأسیسات و موسسات گردشگری در فصول مختلف بسته به بازار، عرضه و تقاضا

55- فرهنگ‌سازی نکردن برای برخورد با گردشگران خارجی و بومی‌سازی صنعت در کشور

56- نبود سیستم پذیرش کارت‌های اعتباری بین‌المللی در کشور اعم از هتل‌ها، فروشگاه‌ها، دفاتر خدمات مسافرت هوایی، مثل (…, MasterCard Visa)

57- نداشتن کیفیت بعضی از صنایع دستی و هنرهای سنتی موجود و قیمت‌های نامناسب این محصولات و بعضا کلاهبرداری از گردشگران خارجی

58- نظارت نکردن بر تولید صنایع دستی و عدم ارائه گواهی کیفیت کالای تولیدی توسط معاونت صنایع دستی (Quality certificate)

59- نداشتن مکانیزم مناسب برای انتقال ارز حاصل از برگزاری تورهای گردشگران خارجی

60- نبود مکانیزم مناسب برای اهدا جایزه‌ی صادراتی به دفاتر خدمات مسافرتی فعال در تورهای ورودی

61- حضور نداشتن هیأت گردشگری اعم از دولتی و خصوصی در کمیسیون‌های مشترک دو جانبه و چند جانبه برای معرفی محصولات گردشگری ایران

62- دعوت نکردن از شخصیت‌های مهم بین‌المللی از جمله هنرمندان و ورزشکاران برای معرفی بیشتر ایران

63- برگزار نشدن رویدادها و اتفاق‌های‌های بزرگ در ایران برای جذب گردشگران (Mice Meeting, incentive, conference, exhibition)

64- بی‌توجهی دولت به توسعه‌ی گردشگری داخلی خصوصا تورهای انگیزشی برای کارکنان دولت و پرداخت یارانه توسط دولت و شرکت‌های بزرگ به کارکنان برای سفر(incentive tour)

65- ضعف شدید گردشگری الکترونیکی در ایران

66- نبود امکانات مناسب برای بازدید مجازی از جاذبه‌های مختلف گردشگری در ایران اعم از سایت‌ها، موزه‌ها و…

67- نبود تبلیغات مناسب برای توسعه گردشگری مناطق آزاد (کیش، قشم، چابهار و …)

68- بهره نبردن از شرایط سیاسی برای جذب گردشگران خارجی

69- نبود شرکت‌های عمده‌ی فروش تور و ارائه تسهیلات به این شرکت‌ها برای جذب گردشگران خارجی به‌صورت انبوه

70- برگزار نشدن فستیوال‌ها و جشنواره‌های مختلف در فصول و استان‌های مختلف که این امر می‌تواند به جذب گردشگران داخلی و خارجی منجر شود (از جمله جشنواره‌ی غذا، لباس یا گل و گلاب)

71- فعال نبودن فراکسیون گردشگری مجلس و استفاده از آن‌ها برای کمک به تصویب طرح‌ها و لوایح مربوط به بخش گردشگری کشور

72- فعال نبودن ستاد تسهیلات سفرهای کشور و سایر دستگاه‌های مرتبط با صنعت گردشگری و بی‌توجهی به موضوع فرابخشی بودن گردشگری در کشور

73 – نبود سیستم آمارگیری در گردشگری کشور و لزوم اصلاح سیستم آمار در گردشگری و بازتعریف مفاهیم آماری با توجه به تعاریف سازمان جهانی جهانگردی اعم از گردشگری داخلی و خارجی

74- بی‌توجهی به نسل دوم و سوم ایرانیان خارج از کشور و نداشتن برنامه برای جذب ایرانیان مقیم خارج از کشور

75- فعال نبودن روابط عمومی سازمان و تعامل نامناسب با رسانه‌های داخلی و خارجی

76- فعال نبودن روابط بین‌الملل سازمان در تعامل با سازمان‌ها و نهادهای بین‌المللی و رسانه‌های بین‌المللی

77- قرار نگرفتن در پازل‌های طراحی‌شده از قبل، توسط بعضی از رسانه‌ها، مثل موضوع «قلیان» که واقعا موضوع اصلی گردشگری نیست

78- اختصاص ندادن بودجه‌ی مناسب توسط دولت و مجلس متناسب با هزینه‌های نگهداری و حفظ میراث فرهنگی توسعه‌ی گردشگری و توسعه صنایع دستی

79- واگذار نکردن موزه‌ها و سایت‌های گردشگری به هیأت امنای مردمی و بخش خصوصی برای حل مشکلات و معضلات موجود و تصمیم برای اداره کردن آن‌ها به‌صورت دولتی که موفق هم نبوده است

80- نداشتن برخورد فعال برای مقابله با قاچاق آثار میراثی توسط مبادی ذی‌ربط

81- نگهداری نامناسب از میراث فرهنگی و ناتمام بودن پروژه‌های توسعه‌ی موزه‌های کشور

82- برخورد فعال نداشتن برای بازگرداندن آثار میراث فرهنگی به کشور

83- معرفی نکردن آثار موزه‌های ایران در کشورهای علاقه‌مند و استفاده نکردن از این امکان مناسب برای جذب گردشگران خارجی

84- نداشتن برنامه‌های مناسب برای مشارکت هرچه بیشتر مردم در حفظ، نگهداری و معرفی آثار میراث فرهنگی