طبق شجره‌نامه موجود این بقعه آرامگاه پسر محمد حنفیه پسر حضرت علی(ع) است بنای آن قدیمی و هشت ضلعی است دیوارهای داخل بقعه از سنگ مرمر و سقف به صورت طاق مدور است که با گچ سفید کاری شده است بر دیوار غربی دری از چوب آبنوس و بسیار قدیمی با کنده‌کاری‌های فوق‌العاده ظریف وجود دارد که به در چله خانه معروف است که بنا به روایتی با 20 پله راه به سردابی می‌برد که تا زیرکوه کشیده شده است این در فعلا بسته است و پشت آن دیوار کشیده شده است مطابق کتیبه‌ای که روی ستون قطوری در مدخل بنا حک شده تعمیرات اساسی بقعه در زمان فتحعلی شاه صورت گرفته. وسط اتاق ضریح چوبی مشبکی قرار دارد ودر میان آن صندوقی موجود است که منبت‌کاری بوده و بر حاشیه بدنه‌های آن کتیبه‌ای به خط خوش از آیات قرانی کنده شده است. قدیمی ترین تاریخی که از بقعه برمی‌آید مربوط به سنگ قبری است که در تاریخ 969 هجری قمری بر بدنه دیوار بنا نصب است.
در محله مسجد بر شهر تاریخی ماسوله قرار دارد.عون ابن علی بر طبق روایات،فرزند محمد حنیفه یا محمد ابن حنیف از نوادگان حضرت علی (ع)شمرده می شود.که متحملا دراوایل قرن سوم یا چهارم و شاید ششم هجری همزمان با ورود امام زاده ابراهیم (ع)شفت،امام زاده هاشم(ع)رشت و نیز سید جلال الدین اشرف(ع) استانه اشرفیه، به این ناحیه روی اورده بود.
این بقعه در مجموعه ای مذهبی ،مرکب از خود بقعه در میان ومسجد جامع در جوانب شرق وغرب،جای گرفته است.بقعه پلانی هشت گوش دارد و هر یک از اضلاع 180سانتی متر طول دارند.گنبدی بر روی این فضا وجود دارد که ارتفاع صحن امام زاده تا زیر طاق گنبد اول20/4سانتی متر است.گنبد بقعه،حالتی شلحمی دارد که امروزه ان را با حلب پوشانده اند.دو مناره در اطراف گنبد این مسجد،احداث کرده اند که جدید است.قسمت بیرون امام زاده،دارای طاق نماهایی با اجر کاری وقسمت داخلی نیز طاق نماهایی دارد.
گفتنی است که در مورد تاریخ بنای این بقعه وتاریخ دقیق شهادت حضرت عون بن علی (ع)سند معتبر ومکتوبی یافت نشده است.این بقعه در دهه ی 1360 توسط مرحوم خلیل حاتمی ماسوله ،که ریاست هیئت امنای این بقعه را در دست داشت،تجدید بنا شد و جزو1200بقعه در اثار تاریخی ایران جای دارد.
