غار گل زرد در منطقه پلور و در مراتع شمالی روستای منظریه قرار دارد. جاده خاکی منتهی به گل زرد، 65 کیلومتر بعد از تهران از جاده هراز منشعب شده و 4 کیلومتر طول دارد. این جاده درست بعد از بهمن گیرهای معروف پایین گردنه امامزاده هاشم و قبل از راهدارخانه منظریه قرار گرفته و انتهای آن به یک کلبه کوهستانی می رسد. از کنار کلبه، با 30 دقیقه پیاده روی دهانه غار نمایان میشود.
دهانه غار بسیار تنگ است که ابتدای آن را باید با حالت سینه خیز و 10 متر حرکت پا مرغی طی کرد. مسیر غار گل زرد مشخص است و نیازی به نخ کشی یا نشانه گذاری در آن نیست. البته در طول مسیر شکاف ها و آبرو های کوچکی وجود دارد که باید از ورود به آنها خودداری کرد و احتیاط لازم را نمود. غار بسیار زیباست و با وجود حوضچه های کوچک و بزرگ (که بعضا تا 4 متر عمق دارند) و جویبارهای زیر زمینی و سازندهای آهکی بسیار متنوع، فضایی دلفریب و رویایی ایجاد کرده است.رفت و برگشت تا انتهای غار حدود 3 ساعت طول می کشد.
در ابتدا باید از دهانه ای تنگ به صورت سینه خیز عبور کرد تا به دهلیزی رسید که می توان در آن ایستاد و شروع به گذر از دهلیزهای زیبا و باریک غار کرد، کم کم صدای آب به گوش می رسد و با کمی پیشروی به رودخانه ی کف غار که به جوبی کم عمق میماند می رسیم و همراه آب راه خود را برای دیدن حوضچه های عمیق ادامه می دهیم، در اینجاست که به حوضچه ای می رسیم که می توان باتراورس دیواره ی مجاورش آن را پشت سرش گذاشت، البته آگر کسی خواهان این تراورس نبود می تواند با قبول خیس شدن از حوضچه بگذرد، در ادامه ی مسیر به دو راهی می رسیم که با پیش روی اندکی در هر کدام از آنها به انتهایی برای غار گل زرد می رسیم.
این غار آبی دارای استلاگتید و استلاگمیت های زیبای فراوان همراه با حوضچه های عمیقی است که از جریان آب کف غار پدید آمده اند. در جریان نوردیدن این غار آبی، آب در مسیر باعث خیسی نشده و به راحتی می توان از کفش کوه استفاده کرد بدونه آنکه نگران نفوذ آب به درون آن باشیم. داشتن کلاه ایمنی به علت تنگی مسیر و زائده های تیز در سقف و استلاگمیت های موجود در راه کمک زیادی به راحتی، بی دردی و آرامش پیمایش می کند. این غار نخستین بار در سال 1358 کشف شد اما مطالعات تکمیلی برای شناخت بیشتر آن همچنان ادامه دارد.
