کرفس و اثرات درمانی آن

کرفس گیاهی است با نام علمی Apium graveolens که با نام عمومی Celery ویا Wild Celery در جهان مشهور است. گیاه کرفس به خانواده جعفری (Umbelliferae) تعلق دارد.

اثرات درمانی کرفس:
 

اثر ضد نقرس: مواد موجود در کرفس دارای خاصیت کاهش اسید اوریک هستند.
اثر ادرارآور: کرفس دارای خاصیت دیورتیک یا به اصطلاح ادارار آور خوبی است و می تواند در دفع بعضی از سنگ های مجاری ادرار موثر باشد.
اثر ضد نفخ: کرفس به علت دارا بودن اسانس (رایحه) دارای خاصیت ضد نفخ و محرک هضم غذا می باشد.
اثر مسکن و آرام بخش: ترکیباتی که از جمله متیل فتالاید که در کرفس وجود دارند، دارای خاصیت کاهش اسپاسم، آرام بخش و مسکن هستند.
اثر ضد احتباس آب در بدن: کرفس دارای خاصیت خروج آب اضافی در بدن است. از این خاصیت کرفس می توان در جلوگیری از چاقی هایی که به علت احتباس آب در بدن به وجود آمده است (ادم)، استفاده کرد.
اثر افزایش شیر: یکی دیگر از خواص کرفس ازدیاد شیر مادران شیرده پس از وضع حمل است.
از خواص دیگر کرفس می توان اثر کاهش فشار خون و تا حدی ضد روماتیسم بودن آن را نام برد.

تذکر:
 

نکاتی که به عنوان احتیاط باید در نظر داشت این است که افراد مبتلا به تورم کلیه باید از مصرف زیاد کرفس خودداری کنند. همچنین زنان حامله در خوردن دانه کرفس باید مواظب باشند، چون مصرف مقدار زیاد دانه کرفس باعث تحریک رحم می شود. همچنین افراد حساس به نور باید از خوردن بیش از حد اندازه دانه کرفس خودداری نمایند، زیرا ممکن است باعث بروز درماتیت های پوستی در آنها شود. با توجه به اینکه دانه کرفس دارای خاصیت ضد ورم است، از آن در انگلستان بیش از 60 فرآورده ضد ورم تهیه می کنند.

چگونگی مصرف:
 

با توجه به اینکه بعضی از خواص کرفس مربوط به ترکیبات موجود در اسانس (رایحه) آن است که در اثر پختن تا حد زیادی از بین می رود، لذا اثرات کرفس خام به مراتب بهتر از پخته آن است، بنابراین برای کسب اثرات درمانی مذکور، بهتر است از کرفس تازه و یا آب آن استفاده شود. مقدار مصرف کرفس به طور عادی روزانه حدود صد گرم و یا یک استکان از آب برگ و ساقه آن است.
منبع:نشریه دنیای تغذیه - ش100