خرمالو سرشار از آب و بتا - کاروتن (پیش ساز ویتامین A ) است. چنانچه این ویتامین به مقدار کافی به بدن نرسد، نه تنها قدرت بینایی را کم می کند، بلکه باعث خشن شدن پوست و شکننده شدن ناخن و موها و اختلال در میزان هوش و سلامت بدن می شود. خرمالو دارای مقدار قابل توجهی ویتامین های B3,B1.B2 و C می باشد. در ضمن این میوه خوشرنگ و خوش طعم دارای مواد معدنی ضروری برای بدن مانند کلسیم، گوگرد، آهن، فسفر، منیزیم و پتاسیم است. این میوه دارای مقدار کمی سلولز نیز می باشد.
همچنین بخش گوشت دار میوه، محتوی مقدار زیادی فیبر، مواد آنتی اکسیدانی همچون تانن، فنول، لیکوپن و لوتئین، مواد قندی(لوولز و گلوکز)، پکتین و اسید می باشد. عمده ترین اسیدهایی که در این میوه وجود دارد، عبارتند از اسید مالیک، اسید تارتاریک و اسید ستیریک.
خرمالو به دلیل دارا بودن مواد معدنی، برای رشد و نمو بسیار مفید شناخته شده است. آهن موجود در آن، عنصر اصلی خونسازی، و پتاسیم موجود در آن اشتهاآور و شستشودهنده کلیه و کبد می باشد. با وجود عناصری همچون پتاسیم و منیزیم در این میوه، خرمالو کلسترول بد (LDL) و فشار خون را نیز کاهش می دهد. به همین دلیل این میوه برای سلامتی بیماران قلبی و افراد دارای چربی و فشار خون بالا بسیار مفید است.
از طرفی به دلیل دارا بودن پکتین که یکی از انواع فیبرهای محلول در آب است، باعث کاهش چربی های خون می شود این میوه در افراد مبتلا به نقرس بسیار موثر است. خصوصا مصرف دانه کوبیده و به صورت گرد درآمده خرمالو نیز در جهت دفع سنگ کلیه و مثانه موثر تشخیص داده شده است. (بدون آنکه به عمل جراحی نیازی باشد).
اسیدهای موجود در خرمالو باعث هضم بهتر غذا و جذب بهتر برخی ترکیبات غذایی مثل آهن و روی می شوند و افزایش جذب را در پی دارند. خرمالو با دارا بودن رنگدانه های پلی فنولیک، خاصیت ضد سرطانی دارد. وجود مقدار زیادی فیبر و مواد آنتی اکسیدان، باعث خاصیت ضد سرطانی این میوه شده است. خرمالو خاصیت ملین کننده دارد، بنابراین داروی مفید برای درمان یبوست به ویژه در سالخوردگان به شمار می رود.
این میوه، جزء میوه های پرانرژی محسوب می شود. بنابراین افرادی که مبتلا به اضافه وزن و چاقی هستند، نباید در مصرف آن زیاده روی کنند.
منبع:نشریه دنیای تغذیه - ش100